Radość była tym większa, że w dzień Bożego Narodzenia 25 grudnia 2016 r., w 100. rocznicę narodzin dla nieba patrona naszej parafii św. Brata Alberta, pasterz diecezji bp Marian Rojek uroczyście wprowadził do świątyni relikwie patrona. Tego dnia rozpoczął się Rok św. Brata Alberta ogłoszony zarówno przez Sejm, jak i Episkopat Polski.

Zamojskie uroczystości

Uroczystość odbyła się na Mszy św. o godz. 12 przy wypełnionym kościele, z uroczystą oprawą i czynnym udziałem wiernych. Procesja z relikwiami umieszczonymi w symbolicznej dłoni trzymającej chleb zdawała się nie mieć końca. Brali w niej udział kapłani naszej parafii na czele z bp Marianem Rojkiem, zaproszonym duchowieństwem, kapłanami pochodzącymi z naszej parafii, diakonami i ministrantami, których liczba napawa dumą proboszcza ks. Miłosława Żura i nas wszystkich. Ministranckie komże założyli obecni i ci, którzy służyli przed laty.

Relikwie świętego, który jest dla współczesnych świadkiem niesienia Ewangelii ubogim, zostały umieszczone przed ołtarzem, a u jego stóp ustawiono kosze z chlebkami, które – po poświęceniu przez Księdza Biskupa – po Mszy św. zostały rozdane uczestnikom uroczystości.

– Potrzeba nam takich świadków, aby nasze serca nie stygły, były wciąż i na nowo uwrażliwione na niezliczone biedy ludzkie, abyśmy stale w naszym postępowaniu byli inspirowani wyobraźnią miłosierdzia: „byli dobrzy jak chleb”, którego będziemy mogli skosztować i podzielić się z innymi – powiedział Ksiądz Biskup, wskazując na kosze z chlebami.

Oprawę Mszy św. uświetnił chór parafialny, a dary do ołtarza przyniosła młoda rodzina z dwójką dzieci, którą Ksiądz Biskup pobłogosławił i obdarował obrazkami świętego.

Być to więcej niż mieć

Dar relikwii unaocznił żywą obecność wśród nas naszego patrona, wyzwolił radość, poczucie jedności i uświadomił, że mając takiego patrona, jesteśmy powołani do większego działania na rzecz bliźnich, szczególnie ludzi biednych i bezdomnych, świadczenia bezinteresownej miłości braciom opuszczonym przez innych, wyrzuconych na margines społeczeństwa.

Św. Brat Albert uświadomił nam, że „być, to więcej niż mieć”. Urodzony w rodzinie szlacheckiej brał udział w powstaniu styczniowym, w którym stracił nogę. Dzięki ogromnej sile charakteru i głębokiej wierze nie załamał się, lecz poszukiwał swojej drogi życiowej. Jako człowiek wrażliwy i wielkiego talentu dał się porwać sztuce – malarstwu. Doszedł daleko, studiował w Warszawie, Paryżu i Monachium, przyjaciel znanych osobistości ludzi kultury, nauki i sztuki, wrażliwy na piękno dobra i prawdy, porzucił karierę, by całkowicie poświęcić się ludziom bezdomnym, w których dostrzegł znieważone oblicze Chrystusa. Nie ograniczył się do pomocy biednym, ale wszedł do ich środowiska i stał się jednym z nich, aby dać im samego siebie. Jak powiedział: „Żeby podeprzeć kulawy stół, nie można go obciążać, pochylić się trzeba i z dołu go podeprzeć. To samo z ludzką nędzą”.

By pamiętać o bliźnich

W dzisiejszym zabieganym świecie zapominamy o potrzebujących bliźnich, tracimy bezpowrotnie chwile, kiedy możemy zaskarbić sobie dobre uczynki w drodze do nieba, pochylając się nad bratem.

Nasi kapłani, chcąc wprowadzić w życie idee albertyńskie, ustanowili w każdy pierwszy czwartek miesiąca o godz. 18 nabożeństwo do św. Brata Alberta, po którym jest możliwość ucałowania relikwii. W relikwiarzu umieszczone są fragmenty kostek świętego. To nabożeństwo niesie nam radość i poczucie orędownictwa, ma nas uwrażliwić na czynienie dobra, dostrzeganie drugiego człowieka, szczególnie tego pokrzywdzonego przez los, a wsparcia przy „stawaniu się dobrymi jak chleb” możemy szukać u naszego patrona.