Reklama

Zespół Szkół nr 5 im. Jana Pawła II w Lublinie

Zostań z nami, Ojcze Święty

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W niedzielę, 3 kwietnia, społeczność Zespołu Szkół nr 5 im. Jana Pawła II w Lublinie zgromadziła się w parafialnej świątyni pw. Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy, aby uczcić kolejną rocznicę odejścia do domu Ojca patrona szkoły - Jana Pawła II. Serca zgromadzonych (młodzieży szkolnej, dyrekcji i nauczycieli oraz parafian) wypełniała wdzięczność Bogu za dar pontyfikatu Papieża Polaka. Mszy św. przewodniczył ks. kan. Adam Wełna, proboszcz i duchowy opiekun ZS nr 5. Oprawę muzyczną liturgii przygotował chór szkolny pod kierunkiem Lucyny Mijal. W atmosferze radosnego wzruszenia modliliśmy się o jak najlepsze przygotowanie do uroczystej beatyfikacji Patrona. Już niebawem Jan Paweł II będzie towarzyszył wszystkim naszym szkolnym sprawom, zamierzeniom i inicjatywom jako nasz orędownik u Boga.
Podczas Mszy św. o godz. 10.00 i 11.30 młodzież szkolna podzieliła się z parafianami osobistą refleksją, przemyśleniami i słowem świadectwa o Janie Pawle II. Młodzi, akcentując narodziny dla nieba, wypowiedzieli słowa wdzięczności wobec Boga za niezwykły dar pontyfikatu Papieża Polaka i za doświadczenia łaski życia w tak szczególnym czasie. Z mocą zabrzmiały słowa świadczące o tym, że Jan Paweł II jest dla nas drogowskazem, podporą, światłem, wsparciem i nauką miłości. Program zaprezentowany przez młodzież oparty był na świadectwach uczniów, które ukazywały wpływ Jana Pawła II na ich życie. Czując ciągłą obecność Ojca Świętego w życiu swojej rodziny, Natalia - uczennica pierwszej klasy Liceum Ogólnokształcącego o profilu humanistycznym - opowiadała o swoich bliskich, którzy tworzą prawdziwą wspólnotę osób uczestniczących w życiu społecznym i misji Kościoła. Z kolei Kamil z II klasy LO, zachęcił zgromadzonych do zgłębienia przesłania, jakie skierował Ojciec Święty do młodych w czasie III Światowych Dni Młodzieży w Santiago de Compostella. Odwołując się do słów, które ZS przyjął jako motto pracy wychowawczej w roku szkolnym 2010/2011 („Często trzeba wiele odwagi, aby postępować wbrew prądom obowiązujących mód lub opinii tego świata. Lecz taki jest właśnie program życia prawdziwie udanego i szczęśliwego), wskazał na odwagę czynienia dobra i bycia sobą. Przywołał współczesne postaci, które - przez świadczenie dobra - stały się darem dla innych. Karolina, która od sześciu lat jest harcerką, podkreśliła wartość życia, które stawia przed nią wymagania. Praca nad sobą i dostrzeganie potrzeb innych, to sfery, które pozwoliły jej zobaczyć sens i kolor życia. Pasje, jakim poświęcał się Jan Paweł II, pozwoliły odpowiedzieć konkretnie na wiele harcerskich inicjatyw. „Zostań z nami, Ojcze Święty” - śpiewali uczniowie, dzieląc się z parafianami swoimi talentami, ale i prosząc o przemianę uczuć w konkretne postawy życiowe.
- Zespół Szkół nr 5 w swej praktyce wychowawczej nieustannie odwołuje się do wartości, jakim służył i urzeczywistniał w swoim życiu patron szkoły Jan Paweł II. To nasza misja - zapewnia dyrektor Marian Klimczak. Uczestnictwo w niedzielnych uroczystościach było świadectwem złożonym przez społeczność szkoły, jak i podziękowaniem za obdarowanie osobą Jana Pawła II. To także umocnienie w wierności i odwadze wypełniania i pomnażania dziedzictwa naszego patrona.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Psycholog: hejt wyzwala chęć schowania się i zniknięcia

2025-09-03 06:37

[ TEMATY ]

hejt

Adobe Stock

Hejt wyzwala wstyd i poczucie upokorzenia, wykluczenia, chęć schowania się i zniknięcia – powiedział PAP Przemysław Staroń, psycholog, nawiązując do popularnego w sieci zjawiska szon patroli. Nazwał je rówieśniczą przemocą.

W sieci lawinowo pojawiają się profile o nazwach szon patrol (miejscowość). To z pozoru niewinna młodzieżowa moda, która w ostatnich dniach wymknęła się spod kontroli.
CZYTAJ DALEJ

Św. Grzegorz Wielki, papież i doktor Kościoła

Wikipedia.org

Grzegorz I znany też jako Grzegorz Wielki

Grzegorz I
znany też jako
Grzegorz Wielki

Jeden z najwybitniejszych papieży i filarów średniowiecznej kultury, znakomity duszpasterza, doktor Kościoła Zachodniego, reformator liturgii i postać, z którą legendarnie wiąże się określenie „chorał gregoriański”.

Grzegorz urodził się w 540 r. w Rzymie. Piastował różne urzędy cywilne, aż doszedł do stanowiska prefekta Rzymu. Po czterech latach rządów opuścił to stanowisko i wstąpił do benedyktynów. Własny dom zamienił na klasztor. Ten czyn zaskoczył wszystkich – pan Rzymu został ubogim mnichem. Dysponując ogromnym majątkiem, Grzegorz założył jeszcze 6 innych klasztorów. W roku 577 papież Benedykt I mianował Grzegorza diakonem, a w roku 579 papież Pelagiusz II uczynił go swoim przedstawicielem, a następnie osobistym sekretarzem. Od roku 585 był także opatem klasztoru. Wybór na papieża W 590 r. zmarł Pelagiusz II. Na jego miejsce jednogłośnie przez aklamację wybrano Grzegorza. Ten w swojej pokorze wymawiał się. Został jednak wyświęcony na kapłana, następnie konsekrowany na biskupa. W tym samym 590 r. nawiedziła Rzym jedna z najcięższych w historii tego miasta zaraza. Papież Grzegorz zarządził procesję pokutną dla odwrócenia klęski. Podczas procesji nad mauzoleum Hadriana zobaczył anioła chowającego wyciągnięty, skrwawiony miecz. Wizję tę zrozumiano jako koniec plagi. Pracowity pontyfikat Pontyfikat papieża Grzegorza trwał 15 lat. Codziennie głosił Słowo Boże. Zreformował służbę ubogich. Wielką troską otoczył rzymskie kościoły i diecezje Włoch. Był stanowczy wobec nadużyć. Ujednolicił i upowszechnił obrządek rzymski. Od pontyfikatu Grzegorza pochodzi zwyczaj odprawiania 30 Mszy św. za zmarłych – zwanych gregoriańskimi. Podziel się cytatemPrzy bardzo licznych i absorbujących zajęciach publicznych Grzegorz także pisał. Zostawił po sobie bogatą spuściznę literacką. Święty Grzegorz zmarł 12 marca 604 r. Obchód ku jego czci przypada 3 września, w rocznicę jego biskupiej konsekracji. Średniowiecze przyznało mu przydomek Wielki. Należy do czterech wielkich doktorów Kościoła Zachodniego.
CZYTAJ DALEJ

Czy zmarli nas widzą i słyszą?

2025-09-03 19:54

[ TEMATY ]

śmierć

Agata Kowalska

Kościół uczy, że istnieje pewna forma łączności pomiędzy światem żyjących a światem tych, którzy odeszli. Jest to kontakt realny. Możemy sobie wzajemnie pomagać.

W wyznaniu wiary wypowiadamy słowa: „Wierzę w świętych obcowanie”. To krótkie zdanie zawiera w sobie jedną z najpiękniejszych tajemnic naszej wiary – prawdę o duchowej jedności wszystkich członków Kościoła: zarówno tych, którzy żyją na ziemi, jak i tych, którzy już przeszli do wieczności. Obcowanie świętych to nie poetycka metafora ani pobożne wspomnienie o zmarłych, ale rzeczywista więź, która łączy nas w jednym Ciele Chrystusa, niezależnie od czasu i przestrzeni.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję