W przyległym do Muzeum Powstania Warszawskiego Parku Wolności bp Michał Janocha odprawił Mszę św. z okazji 76. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego.
W wieczornej, koncelebrowanej Eucharystii uczestniczyli przedstawiciele Muzeum z dyrektorem Janem Ołdakowskim na czele, harcerze i harcerki oraz mieszkańcy stolicy. Obecne były także dwie uczestniczki bohaterskiego zrywu Warszawy - Zofia Czekalska ps. Sosenka ze zgrupowania „Chrobry II” i Jadwiga Chruściel ps. Kozaczek, łączniczka sztabu I Obwodu Armii Krajowej Śródmieście, córka komendanta Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej i dowódcy Powstania Warszawskiego Antoniego Chruściela ps. Monter.
W kazaniu bp Janocha nawiązał do pieśni konfederatów barskich, podkreślając, że wyraża ona to, o co walczyli Powstańcy warszawscy. - Streszcza się w niej w jakimś sensie nasz cały polski, rycerski etos, w którym wiara w Boga i miłość Ojczyzny splatają się w sposób zupełnie nierozdzielny - zaznaczył warszawski biskup pomocniczy i dodał, że ideały konfederatów barskich, powstańców listopadowych, styczniowych, śląskich, wielkopolskich i Powstania Warszawskiego można streścić w trzech słowach wyszywanych na sztandarach: Bóg, honor, Ojczyzna.
- Polska, która powstała po zakończeniu wojny z tych sztandarów wykreśliła Boga, pozostał nadwątlony honor i Ojczyzna. Jaka? Byle jaka. Te słowa powiązane są w jakiś głęboki, organiczny sposób. Dzisiaj znowu próbuje się usunąć Boga z naszej historii, współczesności, życia społecznego, zamknąć Go w zakrystii. To nie jest ważne czy wierzysz, czy nie - bylebyś był dobrym człowiekiem - mówił bp Janocha.
Odnosząc się do liturgii słowa, w której młody Salomon prosił Boga o mądrość, kaznodzieja postawił pytanie: czy Powstańcy warszawscy modlili się o mądrość? I odpowiedział, że swoimi czynami dowiedli tego. - Wychowywani w międzywojniu pod sztandarem Boga, honoru i Ojczyzny nie wahali się, wiedzieli co mają robić - podkreślał. - A dzisiaj, czy prosimy o mądrość, czy bardziej cenimy wiedzę, która jest sumą informacji, z którymi można zrobić wszystko i które prędzej czy później wyparują z głowy? Czy ponad mądrość nie przedkładamy długiego życia, dostatku, pomyślności i wielki, Boży dar rozmieniamy na drobne? - pytał hierarcha.
Nawiązując do ewangelicznej przypowieści o perle, którą pewien kupiec znalazł i którą się zachwycił, bp Janocha wskazał, że tą perłą jest Królestwo Boże i Chrystus, obecny wszędzie tam, gdzie jest prawda, dobro i piękno. - Każdy kto służy temu, co prawdziwe, dobre i piękne odnajduje perłę. Powstańcy ją odnaleźli i oddali za nią wszystko - przypomniał.
Warszawski biskup pomocniczy podkreślił także, że dzisiaj często nie doceniamy drogocennej perły, którą jest nasza wolność. - Dzisiaj, kiedy żyjemy w wolnej Polsce, możemy bez przeszkód wyznawać naszą wiarę, za którą nasi przodkowie cierpieli, byli zsyłani na Sybir, rozstrzeliwani, nie doceniamy tej perły i robimy coś dokładnie odwrotnego niż ewangeliczny kupiec. Sprzedajemy ją i rozmieniamy na drobne, szukając siebie, własnej wygody, dostatku, bezpieczeństwa - mówił.
Bp Janocha zaznaczył, że szczególnie w dzisiejszych czasach potrzebna jest gorliwa modlitwa o jedność wśród Polaków. - Dzisiaj każdy ciągnie biało-czerwoną flagę w swoją stronę. To się źle skończy. Rozedrzemy ją - jednym zostanie czerwona, innym biała i nikt nie wygra. Tak bardzo trzeba nam modlić się o jedność ponad podziałami. O cud jedności - apelował sufragan warszawski i wskazał, że aby ten cud mógł się dokonywać w pojedynczych sercach, potrzeba wielkiej pokory. Tylko wtedy z maleńkich ziaren gorczycy, którymi jesteśmy każdy z osobna może wyrosnąć wielkie drzewo, któremu na imię Polska.
– Bóg nie przymusza ludzkich sumień. Okazuje zawsze szacunek dla ludzkiej wolności – mówił w homilii abp Wacław Depo, metropolita częstochowski, który 1 sierpnia przewodniczył Mszy św. w Kaplicy Cudownego Obrazu na Jasnej Górze. Uczestnicy liturgii modlili się w intencji ojczyzny, dzieł Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, za członków Krucjaty Wyzwolenia Człowieka oraz za poległych w obronie ojczyzny w 76. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego.
Modlono się o to, aby ofiara poległych w Powstaniu Warszawskim „w Polsce nigdy nie została zapomniana”.
Triduum Paschalne przywołuje na myśl historię naszego zbawienia, a tym samym zmusza do wejścia w istotę chrześcijaństwa. Przeżywanie tych najważniejszych wydarzeń zaczyna się w Wielki Czwartek przywołaniem Ostatniej Wieczerzy, a kończy w Wielkanocny Poranek, kiedy zgłębiamy radosną prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa i umacniamy nadzieję naszego zmartwychwstania. Wszystko osadzone jest w przestrzeni i czasie. A sam moment śmierci Pana Jezusa w Wielki Piątek podany jest z detaliczną dokładnością. Z opisu ewangelicznego wiemy, że śmierć naszego Zbawiciela nastąpiła ok. godz. dziewiątej (Mt 27, 46; Mk 15, 34; Łk 23, 44). Jednak zastanawiający jest fakt, że ten ważny moment w zbawieniu świata identyfikujemy jako godzinę piętnastą. Uważamy, że to jest godzina Miłosierdzia Bożego i w tym czasie odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Dlaczego zatem godzina dziewiąta w Jerozolimie jest godziną piętnastą w Polsce? Podbudowani elementarną wiedzą o czasie i doświadczeniami z podróży wiemy, że czas zmienia się wraz z długością geograficzną. Na świecie są ustalone strefy, trzymające się reguły, że co 15 długości geograficznej czas zmienia się o 1 godzinę. Od tej reguły są odstępstwa, burzące idealny układ strefowy. Niemniej, faktem jest, że Polska i Jerozolima leżą w różnych strefach czasowych. Jednak jest to tylko jedna godzina różnicy. Jeśli np. w Jerozolimie jest godzina dziewiąta, to wtedy w Polsce jest godzina ósma. Zatem różnica czasu wynikająca z położenia w różnych strefach czasowych nie rozwiązuje problemu zawartego w tytułowym pytaniu, a raczej go pogłębia.
Jednak rozwiązanie problemu nie jest trudne. Potrzeba tylko uświadomienia niektórych faktów związanych z pomiarem czasu. Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze, że pomiar czasu wiąże się zarówno z ruchem obrotowym, jak i ruchem obiegowym Ziemi. I od tego nie jesteśmy uwolnieni teraz, gdy w nauce i technice funkcjonuje już pojęcie czasu atomowego, co umożliwia jego precyzyjny pomiar. Żadnej precyzji nie mogło być dwa tysiące lat temu. Wtedy nawet nie zdawano sobie sprawy z ruchów Ziemi, bo jak wiadomo heliocentryczny system budowy świata udokumentowany przez Mikołaja Kopernika powstał ok. 1500 lat później. Jednak brak teoretycznego uzasadnienia nie zmniejsza skutków odczuwania tych ruchów przez człowieka.
Nasze życie zawsze było związane ze wschodem i zachodem słońca oraz z porami roku. A to są najbardziej odczuwane skutki ruchów Ziemi, miejsca naszej planety we wszechświecie, kształtu orbity Ziemi w ruchu obiegowym i ustawienia osi ziemskiej do orbity obiegu. To wszystko składa się na prawidłowości, które możemy zaobserwować. Z tych prawidłowości dla naszych wyjaśnień ważne jest to, że czas obrotu Ziemi trwa dobę, która dzieli się na dzień i noc. Ale dzień i noc na ogół nie są sobie równe. Nie wchodząc w astronomiczne zawiłości precyzji pomiaru czasu możemy przyjąć, że jedynie na równiku zawsze dzień równy jest nocy. Im dalej na północ lub południe od równika, dystans między długością dnia a długością nocy się zwiększa - w zimie na korzyść dłuższej nocy, a w lecie dłuższego dnia. W okolicy równika zatem można względnie dokładnie posługiwać się czasem słonecznym, dzieląc czas od wschodu do zachodu słońca na 12 jednostek zwanych godzinami. Wprawdzie okolice Jerozolimy nie leżą w strefie równikowej, ale różnica między długością między dniem a nocą nie jest tak duża jak u nas. W czasach życia Chrystusa liczono dni jako czas od wschodu do zachodu słońca. Część czasu od wschodu do zachodu słońca stanowiła jedną godzinę. Potwierdzenie tego znajdujemy w Ewangelii św. Jana „Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?” (J. 11, 9). I to jest rozwiązaniem tytułowego problemu. Godzina wschodu to była godzina zerowa. Tymczasem teraz godzina zerowa to północ, początek doby. Stąd współcześnie zachodzi potrzeba uwspółcześnienia godziny śmierci Chrystusa o sześć godzin w stosunku do opisu biblijnego. I wszystko się zgadza: godzina dziewiąta według ówczesnego pomiaru czasu w Jerozolimie to godzina piętnasta dziś. Rozważanie o czasie pomoże też w zrozumieniu przypowieści o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-17), a zwłaszcza wyjaśni dlaczego, ci, którzy przyszli o jedenastej, pracowali tylko jedną godzinę. O godzinie dwunastej zachodziło słońce i zapadała noc, a w nocy upływ czasu był inaczej mierzony. Tu wykorzystywano pianie koguta, czego też nie pomija dobrze wszystkim znany biblijny opis.
Jak wygląda życie codzienne Kościoła, widziane z perspektywy metropolii, w której ważne miejsce ma Jasna Góra? Co w życiu człowieka wiary jest najważniejsze? Czy potrafimy zaufać Bogu i powierzyć Mu swoje życie? Na te i inne pytania w cyklicznej audycji "Rozmowy z Ojcem" odpowiada abp Wacław Depo.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
