Reklama

99 lat życia, 100 procent ufności

Alma Bekierska mieszka w Sanoku. 28 lutego będzie obchodzić 99. rocznicę urodzin. Kiedy poznałem ją cztery lata temu, z niedowierzaniem pytałem kilka razy, ile ma lat. „Tak, naprawdę urodziłam się w 1906 r.” - zapewniała mnie rozbawiona. Pani Alma ma w sobie dużo opanowania, pokoju i humoru właściwego ludziom, którzy mają poczucie życiowego spełnienia. A jednak za jej łagodnym, wyrozumiałym uśmiechem kryje się przeszłość pełna niezwykłych i dramatycznych przeżyć, którymi mogłaby obdzielić wielu ludzi. Mówi spokojnym tonem. Podziwiam jej syntetyczny umysł, logiczne myślenie i dobrą pamięć.
Z Almą Bekierską, w przeddzień 99. rocznicy urodzin, rozmawia o. Witold Pobiedziński

Niedziela przemyska 9/2005

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

O. Witold Pobiedziński: - Urodziła się Pani w 1906 r. Jest to dla mnie niewyobrażalnie odległa przeszłość…

Alma Bekierska: - A dla mnie wciąż wszystko jest żywe, całe moje życie. Naprawdę, dużo w życiu przeszłam i widziałam. Urodziłam się w miejscowości Wama, koło Kimpolungu, w wiosce leżącej na rumuńskiej Bukowinie. Ziemie te były wtedy pod okupacją austriacką. Mój tato był Polakiem, mama Austriaczką. W domu rozmawialiśmy po niemiecku.
Mieszkaliśmy na terenach, gdzie żyła rdzenna ludność rumuńska, ale był tam prawdziwy tygiel narodowości. Naszymi sąsiadami byli Polacy, Austriacy, Bułgarzy, Węgrzy, Rusini, Romowie i Żydzi. Tych ostatnich było bardzo dużo, osiedlił ich cesarz Franciszek Józef. Ponieważ tonął w długach, pożyczał od Żydów pieniądze, a w zamian dawał im wiele przywilejów.
Pamiętam, jak nasz proboszcz, ks. Szypek, z nakazu cesarza odprawiał Mszę św. po niemiecku, chociaż w całym Kościele w liturgii używano łaciny. W Wamie na Msze chodzili katolicy różnych narodowości. Przez wiele lat utrwalił się zwyczaj, że w okresie Bożego Narodzenia wszyscy, nawet Niemcy i Austriacy, śpiewali pierwszą pieśń po polsku. Była to kolęda W żłobie leży.

- Pani dzieciństwo przypadło na czasy początków przemysłu i motoryzacji, czasy kolei żelaznej i telegrafu. Dzisiaj żyjemy w cywilizacji światłowodów oraz Internetu. Przez sto lat postęp techniki nabrał zawrotnego tempa.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- W czasach mojego dzieciństwa zwyczajnym środkiem transportu były furmanki. Jednak mój tato, jak na owe czasy miał bardzo nowoczesny zawód. Był maszynistą, obsługiwał parowozy. Pamiętam urzędy pocztowe, gdzie wysyłało się telegramy. Telegraf, radio i automobile - to były oszałamiające wynalazki techniki.
Kilka lat temu przestałam oglądać telewizję, za bardzo wszystko przeżywałam. To już nie na moje nerwy. Teraz słucham radia, czytam prasę. Zapewniam, że w moim wieku bez Internetu też da się całkiem dobrze żyć…

- Pani rodzina często przeprowadzała się. Poznając wszystkie miejscowości, w jakich Pani mieszkała, można by zwiedzić niemałą część Europy…

- Miałam możliwość poznawania różnych zakątków dawnego cesarstwa austro-węgierskiego. Ponieważ mój ojciec był kolejarzem, często zmienialiśmy miasta i mieszkania. Wama, Radowce, Czudin, Horzowice k. czeskiej Pragi, Warszawa, Lwów, Brzuchowice, Tarnopol, Sokal. Po II wojnie światowej byliśmy repatriowani na Dolny Śląsk, do Ziębic. Potem był Sanok, kilka miejscowości w Kieleckiem, Warszawa. Na szczęście, w Sanoku już od dłuższego czasu mieszkam na stałe.

Reklama

- Sanoczanie dobrze znają i pamiętają Pani siostrę…

- Tak, miała na imię Anna, była nauczycielką języka niemieckiego. Kilka lat temu umarła, mając 91 lat. Byłam z nią bardzo zżyta. W ogóle cała moja rodzina trzymała się razem. Niestety, już teraz zostałam tylko ja jedna.

- Wiem, że nawet teraz jest Pani zajęta pracą. Tłumaczy Pani różne teksty na język niemiecki, a ostatnio spisuje dzieje swojego życia.

- Jestem z zawodu księgową, pracowałam całe życie i nie wiem, co to jest nuda. Pamięć mi służy, więc tłumaczę. Dawniej mówiłam po niemiecku i rumuńsku. Cieszę się, kiedy mogę jeszcze innym pomagać. Poza tym dużo czytam, lubię powieści Henryka Sienkiewicza i Ewy Szelburg-Zarembiny. Na prośbę doktor Krystyny Przybyło, od kilku miesięcy zajmuję się spisywaniem historii mojego życia. Jestem dopiero przy I wojnie światowej, a już tak dużo kartek zapisałam…

- Jakie wartości były i są najważniejsze w Pani życiu?

- Rodzina, Bóg oraz szacunek wobec wszystkich ludzi. Zostałam wychowana przez rodziców w wielkim szacunku do ludzi, szczególnie do ubogich. Właściwie to moja mama nauczyła mnie dostrzegania biednych i pomagania im. Była bardzo dobra, sama prowadziła gospodarstwo i znała smak ciężkiej pracy. A jednak umiała znaleźć w sobie otwartość i serce dla innych. Pomagała biednym, do tego miała szczególny dar. Ludzie często przychodzili do niej po radę i pomoc. Wiara i Bóg zajmują w moim życiu najważniejsze miejsce. Moim ulubionym świętym, do którego modlę się codziennie, jest św. Franciszek z Asyżu.

- Mój współbrat, brat Zenon, kiedy pytano go o wiek, często powtarzał z uśmiechem: „Tyle lat żyję, to już nie są żarty…”. Umarł mając 96 lat.

- Sama często zadaję sobie pytanie: dlaczego tak długo żyję? Proszę mi wierzyć, coraz bardziej jestem przekonana, że mam pewne zadanie do spełnienia. Być może żyję po to, aby jeszcze modlić się za tych, którzy mnie o to prosili i proszą. Kilka osób, za które się modliłam, zostało wyleczonych z chorób nowotworowych. Moja modlitwa wygląda jak „apel poległych” lub sprawdzanie „listy nieobecności”. Codziennie modlę się za tych, którzy umarli. Mam siedem list z wypisanymi zmarłymi, na każdy dzień jedna. Najdłużej modlę się w sobotę, bo wtedy powierzam Bogu zmarłych z Sanoka.
Mogę powiedzieć, że moje 99 lat życia to 100 procent zaufania Bogu. Oczywiście, zdarzały się chwile zwątpienia, szczególnie w czasie wojen. Mam jednak pewność, że Bóg cały czas mnie wysłuchuje i doznaję Jego pomocy.

- Pani Almo, gratuluję pięknego wieku, wspaniałej kondycji i życzę doczekania w zdrowiu kolejnych rocznic.

2005-12-31 00:00

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Główne uroczystości odpustowe w Rokitnie

2024-06-15 16:00

[ TEMATY ]

Odpust rokitniański

sanktuarium Rokitno

Karolina Krasowska

Uroczystościom odpustowym w Rokitnie przewodniczył kard. Gerhard Ludwig Müller

Uroczystościom odpustowym w Rokitnie przewodniczył kard. Gerhard Ludwig Müller

W sanktuarium w Rokitnie odbyły się centralne uroczystości odpustowe ku czci Matki Bożej Rokitniańskiej. Odpustowej Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił kard. Gerhard Ludwig Müller, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary.

W tym roku szczególne zaproszenie do udziału w rokitniańskim odpuście 15 czerwca zostało skierowane do członków parafialnych rad duszpasterskich i parafialnych rad ds. ekonomicznych, zwłaszcza tych, którzy w ubiegłych miesiącach korzystali ze specjalnych szkoleń przygotowanych przez diecezję. Dlatego jeszcze przed Mszą św., zarówno świeccy, jak i kapłani, podzielili się swoim doświadczeniem zaangażowania w parafialnych radach duszpasterskich. Ponadto do Rokitna w tym roku zostali zaproszeni również nadzwyczajni szafarze Komunii św. z racji na 25-lecie ich obecności i posługi w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Jak co roku na diecezjalne uroczystości odpustowe przybyły również całe rodziny oraz delegacje parafialne ze sztandarami.

CZYTAJ DALEJ

Kraj podwójnych standardów

2024-06-15 10:50

[ TEMATY ]

Ryszard Czarnecki

Archiwum TK Niedziela

Jedną z najgorszych rzeczy, która może zdarzyć się w demokracji to „double standards”, czyli podwójne standardy. Chodzi o nierówne traktowanie ludzi czy grup społecznych i środowisk przez państwo. Jeżeli zwykły Kowalski czy Nowak zaatakuje nożem kogokolwiek i jeśli zostanie złapany, to regularnie idzie siedzieć. Jeżeli nożownik zaatakuje prawicowego polityka, jak to zdarzyło się ostatnio to zostaje natychmiast potem wypuszczony z aresztu –a to oznacza , że państwo w praktyce daje wyraźny sygnał, iż takie zachowania mogą być tolerowane. Skądinąd wcześniej bywało podobnie, gdy fizycznie atakowani byli "proliferzy" czyli obrońcy życia nienarodzonych. Atakującym z tego powodu włos z głowy nie spadł, a zyskali nawet sławę i wsparcie w środowiskach liberalno-lewicowych.

Takich przykładów jest więcej. Członek Straży Marszałkowskiej, który w zeszłej kadencji Sejmu RP wysyłał zjadliwe SMS-y wobec znanej posłanki ówczesnej opozycji – został natychmiast zwolniony z pracy (gdy rządził PiS , podkreślam) i miał postępowanie prokuratorskie. Gdy e-mailowy, ale nie tylko hejt dotykał polityków prawicy to prokuratury w całym kraju – za rządów zresztą Prawa Sprawiedliwości ! – seryjnie, taśmowo umarzały takie sprawy…

CZYTAJ DALEJ

Wyszli głosić i ...słuchać

2024-06-15 18:57

[ TEMATY ]

Legnica

ewangelizacja miasta

ks. Piotr Nowosielski

Już po raz III, osoby pochodzące z różnych wspólnot z diecezji legnickiej, dzielili się przeżyciem swej wiary, z mieszkańcami miasta. Na to wydarzenie wybrano sobotę, 15 czerwca 2024 r.

Najpierw uczestnicy wydarzenia spotkali się w legnickim Domu Słowa, jako miejscu formacji ewangelizacyjnej, aby przez zawiązanie wspólnoty, udział w modlitwie uwielbienia animowanej przez zespół Nazaret, wysłuchanie katechezy kerygmatycznej i konferencji biskupa legnickiego Andrzeja Siemieniewskiego, a także udział w Eucharystii, przygotować się do ewangelizacji miasta.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję