Tradycyjne już święto naszego Tygodnika i jego Czytelników odbyło się 18 września na Jasnej Górze. Jako redaktorzy przybyliśmy do Pierwszej Redaktorki - jak przyjęło się nazywać Matkę Bożą
w naszej redakcji - aby zdać raport z pracy. Przybyliśmy, aby podziękować za rzesze Czytelników, a szczególnie za Duszpasterzy. I Jedni i Drudzy są naszym skarbem. W tym roku tradycyjne medale „Mater
Verbi” otrzymało trzech kapłanów z naszej diecezji: ks. kan. Józef Dawczyński z Siewierza, ks. kan. Hieronim Kubica z Sosnowca i ks. kan. Mieczysław Miarka z Będzina.
Pielgrzymowanie „Niedzieli” rozpoczęliśmy Mszą św. koncelebrowaną przez blisko 50 kapłanów z całej Polski, a przewodniczył jej redaktor naczelny „Niedzieli” ks. inf. Ireneusz Skubiś.
Bazylikę jasnogórską wypełnili Czytelnicy. Wszyscy zjednoczeni w modlitwie wdzięczności i prośby o to, abyśmy misji „Niedzieli”, którą jest służba Kościołowi, pozostali zawsze wierni. W prezbiterium
bazyliki ustawiono naturalnych rozmiarów kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. To nowa inicjatywa Księdza Redaktora, który postanowił, że każdego roku jedna z diecezjalnych edycji „Niedzieli”
będzie otrzymywała identyczną kopię obrazu Pierwszej Redaktorki. W tym roku uroczyście wniesiono ją do redakcji w Częstochowie.
W przyszłym roku obraz powędruje do archidiecezji łódzkiej, która jako druga otworzyła się na „Niedzielę”. Za dwa lata to wyróżnienie spotka naszą diecezję. Program przekazywania kopii
wypełni prawie ćwierćwiecze, bo już 24 diecezje, nie tylko na terenie Polski, są w „Rodzinie Niedzieli”. I to jeszcze nie koniec. Jak mówił w homilii ks. inf. Skubiś, do współpracy przygotowują
się kolejne. To dobry znak. Budujący. Utwierdza nas w przekonaniu, że nasza praca jest potrzebna i ceniona.
Nagrodzeni
Druga część uroczystości przebiegała w auli o. Kordeckiego. Było to rozdanie nagród „Mater Verbi”. Otrzymali je w większości kapłani ze wszystkich diecezji, w których „Niedziela”
ma swoje edycje. W naszej wyróżniono trzech księży: ks. kan. Józefa Dawczyńskiego, proboszcza parafii pw. św. Macieja Apostoła w Siewierzu, ks. kan. Hieronima Kubicę, proboszcza parafii pw. św. Stanisława
Biskupa i Męczennika w Sosnowcu oraz ks. kan. Mieczysława Miarkę, proboszcza parafii pw. św. Jadwigi Śląskiej w Będzinie.
Ks. kan. Józef Dawczyński proboszczuje w Siewierzu od 18 lat. Ma pod swoją opieką trzy kościoły, w tym bodaj najstarszy na tych ziemiach romański kościół pw. św. Jana Chrzciciela. Kościół parafialny
został przez niego w ostatnich latach gruntownie wyremontowany, dzięki czemu odzyskał dawny blask, nadany jeszcze przez krakowskich biskupów, do których Księstwo Siewierskie należało. Ksiądz Kanonik dobrze
rozumie znaczenie prasy w duszpasterstwie. W parafii pw. św. Macieja powstała jedna z pierwszych gazetek parafialnych, a był taki czas, że wydawano dwie: tygodnik i obszerny dwumiesięcznik.
Ks. kan. Hieronim Kubica od 20 lat jest proboszczem parafii pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika na osiedlu Przyszłość w Sosnowcu. Trzy wcześniejsze lata sprawował funkcję administratora. Wybudował
kościół i to w bardzo krótkim czasie (1981-87). Świątynię konsekrował abp Stanisław Nowak 30 sierpnia 1987 r. Parafia liczy 4000 wiernych.
Ks. kan. Mieczysław Miarka sprawuje urząd dziekana będzińskiego i proboszcza parafii pw. św. Jadwigi Śląskiej na osiedlu Zamkowym. Podobnie jak ks. Kubica budował wspólnotę parafialną i jednocześnie
stawiał z rozmachem świątynię. Będzinianie do dziś wspominają barak, w którym przez długie lata mieszkał ks. kan. Miarka razem z wikariuszami. Pytani przez nas księża mówią o ks. Miarce - „człowiek
Kościoła”.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
"Chcę, żeby wszyscy wiedzieli, że Bóg jest wielki. Bóg jest piękny. Bóg chce, żebyśmy wszyscy się modlili, mieli miłość w sercach, pomagali sobie nawzajem" – takie jest życzenie Máximo Napa Castro – znanego jako "Gatón" – peruwiańskiego rybaka, który nigdy nie stracił wiary, nawet kiedy utknął na morzu na 95 dni, aż w końcu został uratowany u wybrzeży Ekwadoru.
Maximo przyznaje, że nigdy nie przeczytał Biblii, co teraz chce zrobić, jak tylko zdobędzie trochę pieniędzy. Teraz stracił łódź, która zapewniała mu codzienne utrzymanie.
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
