Ks. Pawlukiewicz: pochwal męża, wysłuchaj żony, czyli recepta na udane małżeństwo
Podczas spotkania na Górze Polanowskiej ks. Piotr Pawlukiewicz podpowiadał małżonkom, jak zrealizować receptę na udane małżeństwo. Wśród wielu rad znalazły się: "pochwal męża za to, że dobrze prowadzi samochód" lub "na przydługie relacje żony reaguj grzecznymi zabiegami: naprawdę? Coś ty? Rewelacja!"
Spotkanie w pustelni na Świętej Górze Polanowskiej zorganizowali 11 maja Mężczyźni Pustelni, działający w ramach Duszpasterstwa Mężczyzn Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej. Wzięło w nim udział blisko 250 osób.
Majowe nauki były kolejną odsłoną czwartkowych spotkań organizowanych od 2 lat w polanowskiej pustelni. Organizatorzy powierzyli je ks. Piotrowi Pawlukiewiczowi, znanemu kaznodziei, wykładowcy homiletyki w seminarium w Warszawie. Zaproszenie na to spotkanie wyjątkowo skierowane było także do kobiet.
- Zapraszając takiego gościa jak ks. Pawlukiewicz pomyśleliśmy, że nie możemy tego spotkania ograniczyć wyłącznie do mężczyzn - powiedział Marcin Piotrowski, lider Mężczyzn Pustelni. - Nadal zachowujemy formułę spotkań męskich, ale nie chcemy być zamkniętym środowiskiem. Nasz rozwój pokazuje, że jest dużo do zagospodarowania na polu formacji rodzin. Zamierzamy częściej otwierać się na takie inicjatywy jak dzisiejsza. Mamy kilka nowych pomysłów.
W nauczaniu podjętym po Mszy św. ks. Pawlukiewicz prezentował różnice między kobietą i mężczyzną, które dopełniają związek małżeński, ale są zarazem źródłem nieporozumień.
Reklama
"Zachowania męża i żony są tak strasznie różne… Udane święte małżeństwo to jest cud Boga, bo po ludzku to niemożliwe - powiedział, okraszając konferencję mnóstwem przykładów z życia, które wywoływały u słuchaczy salwy śmiechu, ale zarazem skłaniały do namysłu: czy przypadkiem u nas nie jest podobnie? (...) Nie wiem, czy to jest powszechne na świecie, ale w Polsce kobiety mają duży problem z pochwaleniem męża" - zauważył rekolekcjonista. Udzielił też prostych rad np. "pochwal męża za to, że dobrze prowadzi samochód" lub "na przydługie relacje żony reaguj grzecznymi zabiegami: naprawdę?, coś ty?, rewelacja!".
W nauczaniu rekolekcjonisty powracał aspekt kobiecego piękna, czułych gestów, bliskości emocjonalnej i cielesnej. Co ciekawe, kaznodzieja umiał je zobrazować przykładami nie tyle supermodelek, co przeciętnych kobiet: niekoniecznie ładnych, przy kości, staruszek.
Kaznodzieja poruszył także temat samotności i siły. Wykazując ich męskie i kobiece aspekty, wyraźnie podkreślał wartość tradycyjnego pojęcia kobiecości i męskości, ukazując negatywne konsekwencje zbyt częstej zamiany ról.
Cykl spotkań dla mężczyzn w pustelni franciszkańskiej na Górze Polanowskiej gromadzi od 2 lat kilkudziesięciu mężczyzn. Prócz czwartkowych spotkań, których gośćmi specjalnymi byli wyraziści świadkowie wiary (np. nawrócony ćpun, ex-komandos, gangster, a także duchowni i świeccy teologowie), Mężczyźni Pustelni organizowali w diecezji Ekstremalne Drogi Krzyżowe, Ekstremalne Wejścia w Adwent oraz Jubileusz Mężczyzn.
Nagranie „Łagiewnicka »22«, spotkanie z ks. Piotrem Pawlukiewiczem, maj 2016”, Faustyna 2016
Ks. Piotr zmaga się z chorobą w ogromnej pokorze. Przez wiele lat robił to po cichu – nic o niej nie mówiąc, nie czekając na politowanie. W tej chwili wszyscy wiemy, że choroba jest nieustępliwa, powoduje coraz większe cierpienie. Potrzebne jest leczenie, operacje. Ksiądz Piotr też coraz więcej o niej mówi. Społeczność zgromadzona na Facebooku rozpoczyna post w intencji kaznodziei!
„Wszystko, co czynicie, niech się dokonuje w miłości” - mawiał św. Karol Boromeusz. Bez cienia wątpliwości można powiedzieć, że w tym zdaniu wyraża się cała Ewangelia Chrystusowa. Jednocześnie stanowi ono motto życia i działalności św. Karola Boromeusza, którego Kościół liturgicznie wspomina 4 listopada.
Przyszło mu żyć w trudnych dla Kościoła czasach: zepsucia moralnego pośród duchowieństwa oraz reakcji na to zjawisko - reformacji i walki z nią. Karol Boromeusz urodził się w 1538 r. na zamku Arona w Longobardii. Ukończył studia prawnicze. Był znawcą sztuki. W wieku 23 lat, z woli swego wuja - papieża Piusa IV, na drodze nepotyzmu został kardynałem i arcybiskupem Mediolanu, lecz święcenia biskupie przyjął 2 lata później. Ta nominacja, jak się później okazało, była „błogosławioną”.
Kiedy młody Karol Boromeusz zostawał kardynałem i przyjmował sakrę biskupią, w ostateczną fazę obrad wchodził Sobór Trydencki (1545-63). Wyznaczył on zdecydowany zwrot w historii świata chrześcijańskiego. Sprecyzowano wówczas liczne punkty nauki i dyscypliny, m.in. zreformowano biskupstwo, określono warunki, jakie trzeba spełnić, aby móc przyjąć święcenia, zajęto się (głównie przez polecenie tworzenia seminariów) lekceważoną często formacją kapłańską, zredagowano katechizm dla nauczania ludu Bożego, który nie był systematycznie pouczany. Sobór ten miał liczne dobroczynne skutki. Pozwolił m.in. zacieśnić więzy, jakie powinny łączyć papieża ze wszystkimi członkami Kościoła.
Jednak, aby decyzje były skuteczne, trzeba je umieć wcielić w życie. Temu głównie zadaniu poświęcił życie młody kard. Boromeusz. Od momentu objęcia diecezji jego dewiza zawarła się w dwóch słowach: modlitwa i umartwienie. Mimo młodego wieku, nie brakowało mu godności.
W 23. roku życia nie uległ pokusie władzy i pieniądza, żył ubogo jak mnich.
Kard. Boromeusz był przykładem biskupa reformatora - takiego, jakiego pragnął Sobór. Aby uświadomić sobie ogrom zadań, jakie musiał podjąć Karol Boromeusz, trzeba wspomnieć, że jego diecezja liczyła 53 parafie, 45 kolegiat, ponad 100 klasztorów - w sumie 3352 kapłanów diecezjalnych i 2114 zakonników oraz ok. 560 tys. wiernych. Na jej terenie obsługiwano 740 szkół i 16 przytułków. Kardynał przeżył liczne konflikty z władzami świeckimi, jak i z kapłanami i zakonnikami. Jeden z mnichów chciał go nawet zabić, gdy ten modlił się w prywatnym oratorium.
Kard. Boromeusz był prawdziwym pasterzem owczarni Pana, dlatego poznawał ją bardzo dokładnie. Ze skromną eskortą odbywał liczne podróże duszpasterskie. W parafiach szukał kontaktu z ludnością, godzinami sam spowiadał, głosił Słowo Boże, odprawiał Mszę św. Jego prostota i świętość pozwoliły mu zdobywać kolejne dusze.
Dokument Dykasterii Nauki Wiary, zaaprobowany przez Papieża Leona XIV, precyzuje, jakich tytułów należy używać w odniesieniu do Matki Bożej. Szczególną uwagę zwraca na określenie „Pośredniczka wszystkich łask”.
Mater Populi fidelis (Matka Ludu wiernego) to tytuł noty doktrynalnej opublikowanej dzisiaj, we wtorek 4 listopada, przez Dykasterię ds. Doktryny Wiary. Nota, podpisana przez prefekta, kardynała Víctora Manuela Fernándeza, oraz sekretarza sekcji doktrynalnej, ks. Armando Matteo, została zaaprobowana przez Papieża 7 października. Jest ona owocem długiej pracy teologicznej całego kolegium. To tekst doktrynalny poświęcony pobożności maryjnej, skupiający się na osobie Maryi, która – jako Matka wierzących – jest ściśle związana z dziełem Chrystusa. Nota przedstawia biblijne podstawy pobożności maryjnej oraz przywołuje liczne wypowiedzi Ojców Kościoła, Doktorów Kościoła, tradycji wschodniej oraz myśli ostatnich papieży.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
