Kościół od wieków upatrywał krzyż Chrystusa jako znak zbawienia świata. Na kartach historii odnotowano napad Persów na Ziemię Świętą, podczas którego zniszczono wszystkie kościoły, kradnąc Krzyż Jezusa. Wówczas świat modlił się o jego odzyskanie, gdyż cieszył się on wielką czcią. To podanie zbliżone jest do historii Widawy, wsi położonej w archidiecezji łódzkiej. Jej dzieje, zawierające zarówno dobre, jak i złe momenty, ukształtowały wiele pokoleń widawian, którzy obecnie tworzą wspólnotę parafialną.

Początki

Pierwsze wzmianki o Widawie związane są z przechodzącym przez nią szlakiem handlowym z 1228 r. Już w 1388 r. otrzymała prawa miejskie, pozostając miastem na kolejne 482 lata. Powstała w niej parafia Podwyższenia Krzyża Świętego została erygowana w 1417 r. przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Mikołaja herbu Trąba. W zapisach można znaleźć wzmiankę o istnieniu aż siedmiu kościołów, mimo że do dziś przetrwały zaledwie trzy świątynie. Najstarszą z nich jest kościół św. Marcina wzniesiony w latach 1440-64 w stylu gotyckim przez Habdanków Widawskich. W 1476 r. został konsekrowany przez biskupa gnieźnieńskiego Andrzeja z Opalenicy. W 1802 r. ponownie zniszczony przez pożar i odbudowany 40 lat później. Stanowiący obecnie kościół parafialny Podwyższenia Krzyża Świętego to zespół klasztorny, który został wzniesiony w 1638 r. przez Wężyków Widawskich. Aktualnie istniejące murowane założenie powstało w latach 1678 – 1709 z fundacji Stanisława Walewskiego. Wybudowane w stylu barokowym zostało konsekrowane w 1731 r. przez bp. Franciszka Józefa Kraszewskiego, sufragana gnieźnieńskiego.

Z historią w tle

Opisując historię widawskiej wspólnoty, należy wspomnieć o Akademii Widawskiej, która powstała na początku XVII wieku na podbudowie parafialnej szkoły elementarnej, powstałej w 1504 r. Została podniesiona do rangi kolonii akademickiej i oddana pod zarząd Akademii Krakowskiej. Wydała wielu wspaniałych absolwentów, a wśród nich znalazł się Walenty Widawczyk, profesor i rektor Akademii Krakowskiej, proboszcz krakowskich parafii św. Floriana i Kolegiaty Wszystkich Świętych, a także fundator chrzcielnicy spiżowej w rodzinnej parafii oraz trzech ołtarzy. W ciągu lat konieczne były renowacje: remont kompleksu pozakonnego wraz kościołem, wnętrza świątyni, głównego ołtarza Podwyższenia Krzyża Świętego, ołtarzy bocznych poświęconych Matce Bożej i św. Antoniemu. Równocześnie trwały prace remontowe w kościele św. Marcina, polegające na przykryciu świątyni nową dachówką, odnowieniem ścian i nowej instalacji, renowacja ołtarza, a także położenie ceglanej posadzki. Jednak najbardziej cieszy przywrócenie tej świątyni do użytku po kliku dekadach zamknięcia. Swojej odnowy doczekał się także kościół św. Rocha – wymieniono dach, elewację, okna, drzwi oraz zabezpieczono fundamenty, które w znacznej mierze pochodziły jeszcze z pierwszej drewnianej świątyni.

Życie wspólnoty

Bogata historia motywuje parafian do troski o zabytkowe budowle i organizowania kulturalnych wydarzeń, np. „Widawskich Spotkań z Historią”, podczas których propaguje się wiedzę historyczną i zwiedza podziemne muzeum. Wierni angażują się również w upamiętnienie ważnych rocznic. Jedną z ostatnich celebrowanych uroczystości było 100-lecie chóru parafialnego, który uświetnia niedzielną Mszę św. i towarzyszy w wielu uroczystościach religijnych, patriotycznych i społecznych. Obchodom jubileuszowym przewodniczył bp Marek Marczak, który w homilii podkreślił, że śpiew jest szczególnym wyrazem osobistego zaangażowania w liturgię, czyni ją piękniejszą i pozwala lepiej przeżyć doświadczenie Bożej obecności. Na okoliczność jubileuszu przygotowano publikację pt. Historyczne dzieje Widawskiej Parafii autorstwa Haliny Boryckiej, jednej z chórzystek. Obecnie chór parafialny funkcjonuje jako chór mieszany, trzygłosowy, liczący 20 osób.

W inicjatywy duszpasterskie angażują się młodsze i starsze pokolenia. Przy parafii działa schola dziecięco--młodzieżowa. Służba Liturgiczna Ołtarza, licząca ponad dwudziestu ministrantów, troszczy się o przebieg modlitw. Również harcerze mają swoje miejsce w parafii. Wraz z grupą młodzieżową podejmują charytatywne wyzwania, otaczając pomocą potrzebujące rodziny i osoby samotne. Z parafii już po raz 34. Na Jasną Górę pielgrzymowało ponad 100 pątników. Znajomość trudu pielgrzymowania otwiera serca parafian na bliźnich. Od lipca do sierpnia przez Widawę przechodzi ok. 3 tys. pielgrzymów, którzy otrzymują od mieszkańców posiłek, miejsce na odpoczynek i nocleg.