Naszą archidiecezję 17 czerwca reprezentowała grupa pracowników i wolontariuszy m.in. z Ustrzyk Dolnych, Sanoka, Zagórza i Zboisk. W południe Eucharystii wraz z uroczystym posłaniem niesienia Bożego Miłosierdzia przewodniczył bp Jan Zając. Witając zebranych, kustosz sanktuarium ks. Zbigniew Bielas zwrócił uwagę, że tabernakulum w bazylice jest w kształcie kuli ziemskiej: – Ono nam ukazuje pole działania, gdzie możemy świadczyć miłość i miłosierdzie karmiąc się Ciałem Chrystusa.
W czasie homilii bp Wiesław Szlachetka, odwołując się do dydaktycznej anegdoty pochodzącej od ojców pustyni, nazwał Jezusa „kluczem”, który „otwiera tajemnice ludzkiego bytu, bo w Nim poznajemy samych siebie, w Nim znajdujemy odpowiedź na najważniejsze pytania: skąd jesteśmy, po co jesteśmy i dokąd zmierzamy”. – Jezus, będąc kluczem naszego życia, otwiera dla nas przebogaty skarbiec darów Bożego Miłosierdzia. Jezusa nie szuka się tam, gdzie jest wygodniej, ale tam, gdzie jest. A Jezus jest w tym, co należy do Jego Ojca – mówił przewodniczący Komisji Charytatywnej Konferencji Episkopatu Polski wskazując na Świątynię Jerozolimską, która jest obrazem Kościoła. – To w Kościele Jezus pozwala się znaleźć – dodał gdański biskup pomocniczy.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Na koniec bp Szlachetka przywołał wypowiedź śp. Heleny Kmieć, wolontariuszki misyjnej zamordowanej w Boliwii: – Mam jeszcze wiele marzeń i celów, ale jednym z ideałów, które staram się realizować, to chęć bycia dla innych. Robienie czegoś tylko dla siebie nie daje tyle radości, co robienie czegoś dla drugiego człowieka. Wspaniale jest móc, przez swoje działania i talenty, wywoływać czyjś uśmiech na twarzy i nieść innym pomoc.
Pielgrzymi wysłuchali także świadectw, konferencji, uczestniczyli we wspólnej Eucharystii oraz zawierzyli całe dzieło Caritas Bożej Opatrzności, odmawiając Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Nie zabrakło także wspólnego posiłku i dzielenia się doświadczeniami w pracy z potrzebującymi.
Była to także okazja do doświadczenia bliskości Boga pełnego Miłosierdzia, dzielenia się wiarą, a także umocnienia sił do codziennej posługi w różnych dziełach Caritas w naszych środowiskach życia.