Bielsko-Biała: wigilia dla ubogich, bezdomnych i samotnych
W bielskiej stołówce „Atena” odbyła się 23 grudnia ekumeniczna wigilia dla ubogich i bezdomnych z Podbeskidzia. Do świątecznej wieczerzy, zorganizowanej m.in. przez Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta, usiadło razem około 100 kobiet i mężczyzn.
Modlitwę przy stole odmówili biskup senior Tadeusz Rakoczy oraz ks. Piotr Janik z ewangelickiej parafii w podbielskich Wieszczętach-Kowalach. Luterański duchowny, który jest także naczelnym kapelanem więziennictwa Kościoła ewangelicko-augsburskiego, przyznał, że dzielenie się z potrzebującymi jest naśladowaniem Boga, który podzielił się z człowiekiem swym Synem.
„Chciałbym usłyszeć, co mówi do mnie Bóg. Chciałbym usłyszeć tę betlejemską wieść o tym, że narodził nam się Zbawiciel. Ona nie jest tylko dla mnie, dla duchownego. Ona jest dla wszystkich ludzi: i tych pokrzywdzonych przez los, tych samotnych, tych z różnymi myślami. Trzeba się dzielić z drugim, tak jak Pan Bóg podzielił się z nami swoim Synem” – powiedział w rozmowie z KAI.
Według duchownego, na wzór Ewangelii, która jest Dobrą Nowiną, powinniśmy starać się jak najczęściej dzielić dobrem. „Oczywiście człowiek sam nie jest w stanie wielu rzeczy uczynić, ale są też tacy dobrzy aniołowie, jak ich nazywam, którzy pomagają, tak jak pomogli w małej swej cząstce w organizacji tego spotkania” – dodał więzienny kapelan.
Na stołach pojawiły się dziś się m.in. barszcz z uszkami, karp, ciasta i sałatki. Wspólnie zaśpiewano kolędy i złożono sobie życzenia. Biesiadnicy otrzymali także paczki i specjalne chałki. Wieczerzę wigilijną zorganizowały Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta, bielski odział PKS i bielskie starostwo powiatowe. Przez wiele lat wigilie dla bezdomnych odbywały się na bielskim dworcu autobusowym. od dwóch lat miejscem świątecznego spotkania jest sala stołówki „Atena”.
Tadeusz Cozac, prezes Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta podkreślił, że pieniądze na takie przedsięwzięcia jak wigilia dla bezdomnych to efekt licznych zbiórek, jakie Towarzystwo przeprowadza przez cały rok przed kościołami. Bielskie Towarzystwo im. św. Brata Alberta prowadzi stołówkę i łaźnię dla ubogich. Udostępnia także magazyn odzieży używanej dla najbardziej potrzebujących. Przygotowuje paczki dla dzieci z najbiedniejszych rodzin. W miesiącach wakacyjnych Towarzystwo organizuje zakup pomocy szkolnych dla ok. 500 dzieci. 24 grudnia Towarzystwo zorganizuje po raz kolejny wigilię dla ponad 200 ubogich i bezdomnych w stołówce bielskiej firmy Apena.
Święta Bożego Narodzenia, a zwłaszcza Wigilia wzbudzają w większości ludzi niezwykle pozytywne emocje. To czas powrotów do rodzinnych domów, spotkań przy wieczerzy wigilijnej poprzedzonej łamaniem białego opłatka i wypowiadaniem życzeń. Lubimy te święta. Kojarzą się nam z dzieciństwem, prezentami, ciepłem ogniska domowego. Czas, który je poprzedza, nazywa się Adwentem. Kościół uczy, że powinniśmy przeżywać to w dwojaki sposób: jako wspomnienie najważniejszych narodzin świata, czyli przyjścia w Betlejem Jezusa oraz jako oczekiwanie na powtórne przyjście Jezusa na ziemię, czyli Paruzję. Jeśli czytacie te słowa, to znaczy, że 21 grudnia nie było końca świata. Nikt nie zna tej daty. Pan Jezus uczył, że tylko Ojciec ją zna. Jedno jest pewne, koniec świata nastąpi i Pan Jezus wtedy powróci. Adwent właśnie nam to przypomina. Mamy więc być zawsze gotowi na koniec świata, na przyjście Jezusa.
6 maja 2025 roku przypadła 80. rocznica kapitulacji Festung Breslau. W miejscu pamięci i wyzwolenia jeńców z obozu Burgweide, znajdującego się na wrocławskich Sołtysowicach, odbyły się uroczystości upamiętniające tamte wydarzenia. - Spotykamy się dziś, aby uczcić pamięć ofiar i ocalałych z obozu pracy Burgweide, które funkcjonowało w czasie jednej z najciemniejszych kart historii niemieckiej okupacji i II wojny światowej - mówił Martin Kremer, konsul generalny Niemiec we Wrocławiu.
W czasie przeznaczonym na przemówienia głos zabrał Kamil Dworaczek, dyrektor wrocławskiego oddziału IPN. Rozpoczął on od zacytowania fragmentu z Księgi Powtórzonego Prawa: “Źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe”. - Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że jest to fragment relacji jednego z robotników przymusowych przetrzymywanych tutaj w obozie Burgweide. Ale jest to fragment z Pisma Świętego, z Księgi Powtórzonego Prawa, który opowiada o losie Izraelitów w niewoli egipskiej. Później czytamy oczywiście o ucieczce, o zyskaniu wolności, w końcu w kolejnym pokoleniu dotarciu do ziemi obiecanej. I tych analogii między losem Izraelitów w niewoli egipskiej a losem Polaków i innych robotników przymusowych w III Rzeszy jest więcej. Jest też jedna istotna różnica. Polacy nie musieli podejmować ucieczki, tak jak starotestamentowi Izraelici, bo to do nich przyszła Polska. Nowa Polska i Polski Wrocław, które może nie do końca były ziszczeniem ich marzeń i snów, ale przestali być w końcu niewolnikami w Breslau - zaznaczył Kamil Dworaczek, dodając: - Sami mogli decydować o swoim losie, zakładać rodziny, w końcu zdecydować, czy to tutaj będą szukać swojej ziemi obiecanej. I ta ziemia obiecana w pewnym sensie zaczęła się dokładnie w tym miejscu, w którym dzisiaj się znajdujemy. Bo to tutaj zawisła 6 maja pierwsza polska flaga, pierwsza biało-czerwona w powojennym Wrocławiu. Stało się tak za sprawą pani Natalii Kujawińskiej, która w ukryciu, w konspiracji uszyła tę flagę kilka dni wcześniej. Pani Kujawińska była jedną z warszawianek, która została wypędzona przez Niemców po upadku Powstania Warszawskiego. Bardzo symboliczna historia.
Maj od wieków zajmuje wyjątkowe miejsce w duchowości katolickiej jako miesiąc szczególnie poświęcony Matce Bożej. Nabożeństwa majowe - tzw. „majówki” - wpisały się na stałe w religijny pejzaż Polski, odbywając się wieczorami w świątyniach, przy kapliczkach, grotach i przydrożnych figurach. Ich centralnym punktem pozostaje Litania Loretańska, której wezwania przez wieki pogłębiały maryjne przeżywanie wiary.
Choć źródła maryjnej pobożności sięgają V wieku na Wschodzie, dopiero na przełomie XIII i XIV wieku miesiąc maj zaczęto na Zachodzie poświęcać Maryi - głównie z inicjatywy króla Hiszpanii Alfonsa X, który zachęcał wiernych do wspólnej modlitwy przy figurach Matki Bożej. Tradycja ta szybko się rozprzestrzeniła, a swój rozwój zawdzięczała także postępowi technicznemu - drukowane modlitewniki, jak „Maj duchowy” z 1549 roku, popularyzowały majowe formy kultu jako odpowiedź na kryzys Reformacji.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
