KS. KRZYSZTOF ŻERO: - Jakie cele i zadania stoją przed duszpasterstwem sportowców?

KS. KRZYSZTOF DOBROGOWSKI: - Duszpasterstwo sportowców jako zadanie stawia sobie duchową i pastoralną troskę o ludzi sportu: zawodników, trenerów, działaczy i kibiców. Organizuje dla nich rekolekcje, dni skupienia i spotkania formacyjne. Animuje również imprezy o charakterze ogólnopolskim, takie jak: opłatek sportowców, spotkanie wielkanocne, pielgrzymka, parafiada, sympozjum naukowe. Celem tych działań jest przesycenie świata sportu wartościami ewangelicznymi i chrześcijańskimi.
Ponadto budowanie dla sportu zaplecza teoretycznego, które opiera się na chrześcijańskim humanizmie i personalizmie, odwołujących się do takich wartości, jak: pokój, przyjaźń, miłość, poszanowanie godności, solidarność, sprawiedliwość i budowanie wspólnoty. Przesycanie sportu myśleniem etycznym w rozumieniu chrześcijańskim, w którym nie ma miejsca na instrumentalizację i degradację osoby (sportowca), odwracanie hierarchii wartości i dążenie do sukcesu za wszelką cenę, ale jest miejsce na odkrywanie tych wartości, które zostały zapisane przez Boga w sercu każdego człowieka.
Sobór Watykański II naucza, że sport pomaga w „utrzymaniu równowagi ducha i braterskich stosunków między ludźmi”, zatem staje się przygotowaniem i wsparciem życia łaski. Kościół widzi w sporcie także możliwość „chwalenia Boga w naszym ciele”. Bł. Jan Paweł II mówi, że „Kościół uznaje sport za bardzo ważny czynnik wychowania moralnego i społecznego, zarówno na płaszczyźnie osobistej i wspólnotowej, jak również na płaszczyźnie narodowej i międzynarodowej” (Ojciec Święty do uczestników i organizatorów XII Światowych Igrzysk Młodzieży Salezjańskiej w Warszawie w dniach 28 kwietnia - 3 maja 2001 r.).
W ramach duszpasterstwa sportowców wyróżniamy duszpasterstwo sportu, w którym sport jest wykorzystywany jako wielce atrakcyjna i akceptowana przez młodych metoda wychowawcza i formacyjna, oraz faktyczne duszpasterstwo sportowców, które obejmuje osoby uczestniczące w sporcie zarówno tym wyczynowym, jaki i rekreacyjnym, zdrowotnym oraz relaksacyjnym. Szczególny akcent duszpasterstwa sportowców jest skierowany na dzieci i młodzież, na integralny rozwój młodego człowieka, aby był „uczciwym obywatelem i dobrym chrześcijaninem”.

- Kto kieruje duszpasterstwem sportowców?

- Duszpasterstwem sportowców kieruje delegat KEP ds. duszpasterstwa sportowców bp Marian Florczyk, którego wspiera krajowy duszpasterz sportowców ks. Edward Pleń przy współpracy z diecezjalnymi i zakonnymi duszpasterzami sportowców.

- Czy wśród sportowców istnieje potrzeba i zainteresowanie taką formą duszpasterstwa?

- Tak. Sport jest fenomenem o charakterze globalnym i rozwija się niezwykle dynamicznie. Najważniejsze wydarzenia sportowe skupiają uwagę milionów sympatyków i kibiców na całym świecie. Ludzie, sympatyzując ze swoimi sportowcami, niejednokrotnie przemierzają znaczne odległości, aby uczestniczyć w sportowych wydarzeniach. Coraz więcej osób czynnie uprawia sport, co wiąże się z pozytywnymi zmianami świadomości i modą na zdrowy styl życia.
Kościół nie może być obojętny wobec tak potężnego zjawiska obejmującego wielu ludzi, bowiem to człowiek w całej niepowtarzalnej rzeczywistości bytu i działania, świadomości, woli, sumienia i «serca» jest pierwszą i podstawową drogą Kościoła, drogą wyznaczoną przez samego Chrystusa, drogą, która nieodmiennie prowadzi przez Tajemnicę Wcielenia i Odkupienia (por. Jan Paweł II, encyklika „Redemptor hominis”, 14).
Kościół opowiada się za sportem, który służy wszechstronnemu rozwojowi człowieka we wszystkich sferach i płaszczyznach, a przeciwstawia się takim jego formom, w których człowiek jest przedmiotem w służbie sportu. Opowiada się za takim sportem, który wychowuje, jednoczy, sprawia przyjemność, radość, uczy patriotyzmu, buduje przyjaźnie oraz pokój między ludźmi i narodami. Jest przeciwny takiemu sportowi, w którym występują zjawiska fałszu i oszustwa.

- Pracował Ksiądz jako wikariusz w wielu parafiach, skąd wzięło się zainteresowanie tym duszpasterstwem?

- Od dzieciństwa interesowałem się sportem i brałem czynny udział w różnych grach oraz zabawach sportowych. Zainteresowanie duszpasterstwem zaczęło się od udziału w zorganizowanej przez Ojców Pijarów finałach Międzynarodowej Parafiady Dzieci i Młodzieży w Warszawie, w której brałem udział z dziećmi i młodzieżą z parafii Grodzisk. I tak się zaczęło.

- Proszę o krótkie przedstawienie dokonań w tej dziedzinie w parafiach, w których Ksiądz pracował.

- Wszystko się zaczęło w parafii Grodzisk od założenia drużyny w piłkę nożną, animowania dzieci i młodzieży podczas ferii i wakacji na obozach sportowych, wyjazdów z nimi na turnieje piłki nożnej, siatkówki i finały Międzynarodowej Parafiady Dzieci i Młodzieży w Warszawie. W kolejnych parafiach organizowałem regionalne imprezy sportowe dla dzieci i młodzieży i różne spotkania sportowe. Organizowałem także turnieje w piłkę nożną dla ministrantów młodszych i starszych.

- Ilu księży z naszej diecezji zaangażowanych jest w taką formę duszpasterstwa i w ilu parafiach istnieje opieka duszpasterska sportowców?

- Odpowiedzialnymi duszpasterzami poza mną w diecezji są ks. Krzysztof Domaraczeńko (wikariusz w Węgrowie) i ks. Jarosław Rosłon (wikariusz w Grodzisku k. Siemiatycz). W wielu parafiach naszej diecezji kapłani zaangażowani są w dziedzinę sportową i aktywnie ją rozwijają.

- Jakie są plany na przyszłość w duszpasterstwie sportowców w naszej diecezji?

- Plany na przyszłość to rozwijanie tego, co jest w dziedzinie sportowej, np. dalsze promowanie turniejów szachowych, imprez sportowych itp. Ponownie chcemy wznowić turnieje w piłkę nożną dla ministrantów.

Część odpowiedzi oparta na materiałach zawartych na stronie www.sport.episkopat.pl