„Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, ale wewnątrz jesteście pełni obłudy i nieprawości” (Mt 23, 28). Bardzo trudne są te słowa kierowane do nauczycieli Pisma i faryzeuszów, którzy już z racji tego, kim są, powinni świecić przykładem, a nie gorszyć. Kiedy się głębiej zastanowić, czy nie można spojrzeć na te słowa Jezusa jak na znak Jego miłości i tego, że Mu na nich, na tobie i na mnie zależy? Warto się przyjrzeć, jakie jest moje wnętrze, jakie są prawdziwe intencje, myśli, komentarze na to, co widzę i słyszę, czy zachowuję się tak samo w samotności, jak pośród ludzi, czy wszystkich traktuję z równym szacunkiem i Bożą miłością. Każdy znajdzie tu pole do przejrzenia. I wtedy Jezusowe „biada” może mnie zmotywować do nawrócenia, przemiany wnętrza, do stanięcia w prawdzie i nowego początku. Przecież chcę być Bożym człowiekiem, przyjacielem Tego, który ukochał mnie bez granic. I chcę być z Nim na wieki.

Tekst pochodzi z książki s. Gertrudy Bociąg MSC Zobacz