Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. To drugie zdanie słyszeliśmy w Środę Popielcową, kiedy przyjęliśmy na głowy popiół jako znak naszej gotowości do podjęcia szczególnej współpracy z Bożą łaską, by jak najlepiej przygotować się do Świąt Wielkanocnych. Post, modlitwa, jałmużna - to filary Wielkiego Postu. Innymi słowy - to obraz naszej relacji do nas samych, do Pana Boga i do bliźniego. Dlatego też właśnie teraz mamy możliwość przeanalizowania naszego dotychczasowego duchowego życia. Bez wątpienia może nam w tym pomóc wzięcie udziału w rekolekcjach wielkopostnych oraz przystąpienie do sakramentu pokuty i pojednania.
Co to jednak znaczy, że mamy się nawracać? To oznacza, że chrześcijanin każdego dnia ma być otwarty na działanie Bożego Ducha. To znaczy, że nikt nigdy nie może powiedzieć, że jest już tak doskonały, iż nawrócenia nie potrzebuje. To grzech pychy. Dotyka on coraz więcej ludzi nazywających siebie katolikami. Szatan nie ustaje bowiem w swoich knowaniach, by otumanić człowieka i skłonić go do tego, by zaczął uważać się za istotę doskonałą, której już nic nie jest potrzebne, a szczególnie wiara.
Kiedy prześledzimy historię zbawienia, bez trudu zauważymy, że Pan Bóg ciągle wychodzi naprzeciw człowiekowi, ofiarując mu swoje przymierze, o którym jest mowa w pierwszym czytaniu z Księgi Rodzaju. Wtedy to Stwórca obiecuje Noemu, że „nigdy już nie zostanie zgładzona żadna istota żywa wodami potopu”. Starotestamentowi zaś spadkobiercy przymierza wołają ustami psalmisty: „Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu, ze względu na dobroć Twą, Panie”. Niejako przypominają się Panu Bogu. Dziś my jesteśmy ich dziedzicami na mocy łaski chrztu św. jako ci „zanurzeni” w Chrystusie. Zdawał sobie z tego sprawę św. Piotr. Czytamy bowiem w drugim czytaniu, że „Chrystus raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem”. Ten sam Chrystus dziś staje przed nami i wzywa nas do nawrócenia. Wzywa nas do przemiany naszego myślenia. Proponuje nam zmianę na lepsze. Pragnie odnowić z nami przymierze, które przypieczętował na drzewie krzyża swoją odkupieńczą śmiercią. W swoim zaś zmartwychwstaniu chce dać nam pełnię i sens naszego istnienia.
Wielki Post to czas szczególny. To też czas okolicznościowych modlitw i nabożeństw. Korzystajmy z tego skarbca modlitw Kościoła. Bierzmy liczny udział w nabożeństwach Drogi Krzyżowej i „Gorzkich żali”. Zawarta jest w nich mądrość kościelnej tradycji powstającej przez setki lat i zbudowanej na doświadczeniu żywej wiary dziesiątek pokoleń uczennic i uczniów Pańskich. Dołączmy do ich grona. Nawracajmy się i wierzmy w Ewangelię!
Polecamy
Pomóż w rozwoju naszego portalu
