Reklama

Komentarze

Polska Grupa Zbrojeniowa - lider regionu w produkcji wojskowej?

Jakimi projektami aktualnie zajmuje się Polska Grupa Zbrojeniowa, czy staje się liderem regionu w produkcji wojskowej, czy i kiedy importowane czołgi będą produkowane w polskich zakładach - o tym w rozmowie z prezesem Polskiej Grupy Zbrojeniowej, Sebastianem Chwałkiem.

[ TEMATY ]

wojsko

PGZ

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Piotr Grzybowski: Na wstępie chciałem spytać o wrażenia po zakończonym niedawno Salonie Obronnym w Kielcach.

Sebastian Chwałek: Wszystko wskazuje, że to kolejna bardzo dobra impreza targowa, zarówno z punktu widzenia organizatora, jak i wystawców. Z naszej perspektywy było to rekordowe wydarzenie, biorąc pod uwagę liczbę podpisanych kontraktów i ich wartości. Zawarliśmy umowy na kwotę blisko 60 miliardów złotych, głównie z polskimi Siłami Zbrojnymi, w zatwierdzeniu których uczestniczył minister obrony, pan Mariusz Błaszczak.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Które są najważniejsze?

Ruszyła wreszcie umowa wykonawcza na Narew, najważniejszy duży projekt w obszarze obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej krótkiego zasięgu, który z punktu widzenia naszej grupy jest globalnym projektem domykającym kompetencje Grupy w trójwarstwowym systemie obrony powietrznej.

Jakie nowości prezentowała PGZ na salonie obronnym?

Pokazaliśmy po raz pierwszy w pełni gotowy, w bojowym wydaniu BWP Borsuk. Po przekazaniu pierwszych egzemplarzy do prezentacji 15 sierpnia na defiladzie w Warszawie, wdrażamy kolejne egzemplarze do produkcji. Jest to bardzo nowoczesny pojazd, zbudowany w bardzo nowoczesnej technologii, wyposażony w rozwiązania niezbędne siłom zbrojnym do prowadzenia działań na współczesnym polu walki. Pokazaliśmy też całą rodzinę rozwiązań posadowionych na podwoziu Warana 4x4, w tym niszczyciela czołgów, wóz dowodzenia, platformę z zamontowanym szybkoobrotowym działkiem Gatlinga z naszego zakładu w Tarnowie, czy w projekcie jako platformy dla drona obserwacyjnego. To wszystko w ciągu ostatniego roku udało się doprowadzić do finalnego projektu, który trafia już dziś do sił zbrojnych.

PGZ

Widziałem też debiut wśród pojazdów...

To lżejszy pojazd 4x4, którego produkcję rozpoczęliśmy we współpracy z jednym z partnerów koreańskich. Będzie produkowany w Siemianowicach Śląskich, a pierwsze egzemplarze już zostały wyposażone i dostarczone do Polski w różnych wariantach zabudowy. Ten pojazd ma docelowo zastąpić w Wojsku Polskim między innymi wysłużone Honkery. Kilka do kilkunastu tysięcy tych pojazdów docelowo trafi do naszych sił zbrojnych.

Reklama

Jedna z największych kolejek była do obejrzenia broni osobistej w stoisku Łucznika ...

Zainteresowanie było bardzo duże z uwagi na to, że prezentowaliśmy też nowy, modułowy pistolet samopowtarzalny z przeznaczeniem dla służb mundurowych, na przykład policji. Ten pistolet został też zauważony na rynku cywilnym. To bardzo nowatorska konstrukcja z możliwością jej indywidualnej modyfikacji przez użytkownika. Zbiera jak najlepsze recenzje.

Przed MSPO ogłoszono dofinansowanie fabryki w Gliwicach. Co to oznacza w praktyce?

Pan Premier Morawiecki przyjechał do Kielc, aby podpisać porozumienie o przeznaczeniu kwoty 850 milionów złotych na dokapitalizowanie Polskiej Grupy Zbrojeniowej, docelowo Bumaru-Łabędy na realizację drugiej linii produkcyjnej armatohaubic Krab. Pomimo, że Stalowa Wola jest producentem tego pojazdu, z uwagi choćby na zapotrzebowanie sił zbrojnych, bezpieczeństwo produkcji w czasie „W”, podjęliśmy decyzję, która spotkała się z akceptacją rządu, aby drugą linię produkcyjną zbudować w Łabędach.

Kiedy rozpocznie się ta produkcja?

Zakładamy, że w ciągu 2 lat po rozpoczęciu inwestycji Zakład uzyska zdolność do rozpoczęcia produkcji. Część potencjału oczywiście już posiadamy. Bumar-Łabędy ma duże doświadczenie w produkcji sprzętu ciężkiego i serwisowania innego rodzaju pojazdów. Wykwalifikowana kadra, znając meandry pracy przy ciężkim sprzęcie, gąsienicowym będzie wykorzystana do uruchomienia w pełnej skali nowej produkcji w Gliwicach.

Słyszeliśmy na targach, że z kolei Mesko, inny zakład z Grupy PGZ, podpisało umowę na produkcję amerykańskich systemów Javelin.

Reklama

Podpisaliśmy porozumienie ze spółką powołaną przez dwa amerykańskie koncerny - Raytheon i Lockheed Martin, które są właścicielami dokumentacji i praw do produkcji tejże rakiety. Porozumienie docelowo ma opiewać na posadowienie w Polsce głównej fabryki Javelinów, pierwszej poza Stanami Zjednoczonymi. Nasi partnerzy z USA uznali, że Polska jest na tyle ważnym partnerem biznesowym i strategicznym w zakresie współpracy nad bezpieczeństwem w tej części Europy, że warto ulokować swoją technologię w naszych zakładach.

Jak rozumiem, będzie to proces równoległy do aktualnej produkcji choćby słynnych, sprawdzonych już zestawów Piorun?

Dokładnie tak. Niczego nie zatrzymujemy i z niczego nie rezygnujemy, lecz poszerzamy paletę produktową. Systemem tym są zainteresowane polskie siły zbrojne, ale też może on się stać tematem eksportowym.

A co z eksportem naszej produkcji? Czy udało się podpisać jakieś umowy z kontrahentami zagranicznymi?

Odbyło się kilka spotkań z kontrahentami zainteresowanymi lub potencjalnie zainteresowanymi uzbrojeniem produkowanym przez PGZ. Jest kilka tematów, które lada dzień zamienią się w konkrety, które będziemy mogli pokazać. Prowadzimy też dalsze rozmowy. Jest duże zainteresowanie systemami Piorun, bronią strzelecką, zdolnościami w zakresie serwisu sprzętu. Rozmawiamy o zakupach amunicji, optoelektronice, noktowizji, ale też zakupach większych produktów, jak Borsuk, rozbudowanych systemach przeciwlotniczych czy armatohaubicach. Z oczywistych względów nie o wszystkim możemy mówić, bo biznes lubi ciszę, ale jestem optymistą, co do ich przyszłości.

Czy importowany dziś, choćby z Korei ciężki sprzęt będzie docelowo produkowany w Polsce?

Nie jest tajemnicą, że dziś, w pierwszej fazie, odbiorcą naszych rządowych zamówień są firmy koreańskie, choćby z uwagi na wymagany czas realizacji dostaw i ilość sprzętu. W międzyczasie porozumieliśmy się z naszymi partnerami, podpisaliśmy stosowne umowy określające transfery technologii. Przygotowujemy się już jako konsorcjum z naszym koreańskim partnerem do zaproszenia Agencji Uzbrojenia do negocjacji nad kolejną fazą, czyli zakupem kolejnych sztuk sprzętu, którego część lub większość - jak w przypadku czołgu K2 - ma być wyprodukowane w Polsce. Ze swojej strony przedstawiliśmy, jakie komponenty chcemy, aby pojawiły się np. w czołgu już jako polskie. Mówimy choćby o optyce, czy systemach strzeleckich. Założeniem jest, że w 2026 roku czołg K2 powinien już zejść z polskiej linii produkcyjnej.

Reklama

PGZ coraz więcej spółek przyjmuje w ramach Grupy. Jak optymalizowane są koszty ich działalności, wykorzystanie synergii działania, prowadzenie prac badawczo-rozwojowych?

Prace badawczo-rozwojowe prowadzimy bardzo szeroko. Wkład każdej ze spółek jest proporcjonalny do tego, czym się zajmujemy. Patrząc centralnie, od dłuższego czasu pracujemy nad tym, aby nie było czegoś takiego jak „kanibalizowanie” środków finansowych, prowadzenie podobnych projektów i ponoszenie zbędnych kosztów. W przeszłości bywało, że 2-3 spółki przystępowały do tego samego projektu ponosząc koszty, a efekt był jeden. Zmieniliśmy to podejście i obecnie tak się już nie zdarza.

Czy PGZ, niezależnie od swojego potencjału, podejmuje współpracę z innymi polskimi, prywatnymi firmami z branży?

Jako Grupa PGZ mamy bardzo szeroki zakres działalności i kompetencji. W zasadzie w każdej domenie branży zbrojeniowej mamy spółki, które realizują swoje autorskie projekty. Oczywiście korzystamy wtedy, kiedy nie posiadamy szczególnych kompetencji lub nie opłaca się ich tworzyć, a bardziej efektywne jest podjęcie współpracy i zlecenie innemu podmiotowi dostaw na rzecz grupy. Od lat z tego korzystamy, bo dziesiątki polskich firm prywatnych z nami współpracuje w szerszym czy węższym zakresie. Takim przykładem jest projekt Miecznik, który przeszedł już do fazy produkcyjnej i - o co warto zaznaczyć - generuje blisko dwa tysiące nowych miejsc pracy. Oczywiście zawsze należy pamiętać, że nadrzędną kwestią w realizacji naszych przedsięwzięć jest kontrola i nadzór nad tą szczególną produkcją, jaką się zajmujemy i nasza odpowiedzialność za to, co dostarczymy do naszych klientów.

Bardzo dziękuję za rozmowę.

2023-09-21 10:01

Ocena: +5 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Obronią nas samobieżne „Raki”

Niedziela Ogólnopolska 31/2017, str. 19

[ TEMATY ]

wojsko

GZ

Wiceszef resortu obrony narodowej Bartosz Kownacki przemawia podczas uroczystości odebrania przez wojsko moździerzy „Rak”

Wiceszef resortu obrony narodowej Bartosz Kownacki przemawia podczas uroczystości odebrania przez wojsko
moździerzy „Rak”

Pod koniec czerwca br. polscy żołnierze otrzymali pierwszą dostawę nowoczesnego sprzętu artyleryjskiego wyprodukowanego przez Polską Grupę Zbrojeniową. Chodzi o 120-milimetrowe moździerze samobieżne „Rak”, które trafiły na wyposażenie jednostki wojskowej w Międzyrzeczu

Samobieżne moździerze „Rak” są uznawane za jeden z najlepszych produktów tego rodzaju na świecie. 120-milimetrowe działo osadzone na podwoziu wykorzystywanym w słynnych kołowych transporterach opancerzonych „Rosomak” istotnie zwiększyło zdolności obronne naszej armii. „Rak” to projekt zrealizowany przez polskie spółki obronne skonsolidowane w Polskiej Grupie Zbrojeniowej. Gros prac wzięła na siebie artyleryjska Huta Stalowa Wola. Blisko miliardowa umowa na dostawę 64 dział samobieżnych „Rak” wraz z odpowiednią liczbą wozów amunicyjnych, dowodzenia i łączności została podpisana w kwietniu ub.r. Premier Beata Szydło podkreśliła wtedy, że kierowanie zamówień zbrojeniowych do polskiego przemysłu jest jednym z priorytetów rządu. – Polska armia jest gwarantem bezpieczeństwa polskich obywateli. Chcemy, by ta amia była wyposażona w najnowocześniejszy sprzęt – zadeklarowała.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Meksyk: 18 pielgrzymów zginęło w wypadku autobusu

2024-04-29 11:17

[ TEMATY ]

Meksyk

Adobe Stock

Co najmniej 18 osób zginęło , a 12 zostało rannych w wypadku autobusu 28 kwietnia w Meksyku. Według lokalnych mediów większość ofiar, to pielgrzymi z Guanajuato, którzy udawali się na pielgrzymkę do sanktuarium w Chalma.

Po bazylice Matki Bożej z Guadalupe w Mieście Meksyk, Chalma jest najczęściej odwiedzanym miejscem pielgrzymkowym w kraju. Każdego roku pielgrzymuje tam ok. dwóch milionów ludzi, aby oddać cześć ukrzyżowanemu "Czarnemu Chrystusowi".

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję