Bp Szymon Stułkowski przewodniczył uroczystej Eucharystii w kaplicy domu sióstr pasjonistek przy ul. Sienkiewicza 24 w Płocku, który jest ich domem macierzystym. Podziękował siostrom za dar życia w zakonie. Podkreślił, że „konsekracja jest potwierdzeniem i podkreśleniem przyjętego chrztu św.”.

Kaznodzieja zaznaczył, że „Jezus jest Słowem, które Bóg Ojciec posłał na świat”. Aby naprawić zło grzechu popełnionego przez człowieka, Jezus w akcie posłuszeństwa złożył siebie samego na ołtarzu krzyża, jako przebłagalną ofiarę za zbawienie świata. Jest jak ziarno pszenicy, które wpadłszy w ziemie obumiera, by powstało nowe życie.

Dodał, że wstąpienie do zakonu było jakby obumarciem, ale aby ziarno wydało owoc - musi obumrzeć: - Jesteście ziarnem Pana Boga, które ma obumrzeć, aby naprawdę żyć i owocować. Rozkwitłyście dla Pana Boga i dla ludzi. Kluczem do zrozumienia takiego życia jest nasze ciągłe zwracanie się ku Chrystusowi, jak słonecznik, który zwraca się ku słońcu - podkreślił biskup płocki.

Zaznaczył też, że siostry ofiarują się Chrystusowi poprzez pracę na różnych odcinkach życia kościelnego, ale „w każdej funkcji najważniejszy jest człowiek, w którym przychodzi do nas Pan Bóg”. Życzył jubilatkom Bożego błogosławieństwa i zdrowia: - Jak długo żyjemy na świecie, mamy szansę obumierać, rozkwitać i owocować, tak jak słonecznik, który odwraca się do słońca. Zwracajmy się ku Jezusowi – ku Temu, który obumarł i zaowocował najpiękniej – zaakcentował bp Stułkowski.

W czasie Eucharystii jubilatki odnowiły śluby zakonne: posłuszeństwa, ubóstwa i czystości. Swój jubileusz obchodziły: 60 lat życia zakonnego - s. Violetta Młynarska, zakrystianka w parafii pw. św. Antoniego w Tomaszowie Mazowieckim; 50 lat życia zakonnego - s. Damaris Bieszk, katechetka, przełożona domu w Ciechocinku, s. Kordiana Czarnecka, katechetka, ekonomka, przełożona domu w Płocku; m. Anita Popielewska, posługiwała w instytucjach kościelnych Diecezji Płockiej, w latach 2004-2016 przełożona generalna zgromadzenia, przełożona domu w Tomaszowie Mazowieckim, pracuje w kancelarii parafii pw. św. Antoniego; s. Jozafata Łukasik, katechetka, przełożona domu w Strzemieszycach-Dąbrowie Górniczej; s. Anastazja Smałgorzewska, zakrystianka i kucharka. Obecnie mieszka w Strzemieszycach-Dąbrowie Górniczej. 25 lat życia zakonnego obchodziła s. Daria Krześniak, katechetka, obecnie przebywa na placówce zagranicznej w Ofteringen (Niemcy).

Jubilatki przyjęły od biskupa płockiego pamiątkowe krzyże. W najbliższych dniach będą też świętować swoje jubileusze w parafiach, w których posługują.

Wspólnie modlono się też za siostry, które z powodu śmierci nie doczekały swoich jubileuszy. Do wieczności odeszły już: s. Anatolia Sobczyńska i s. Mariusza Bugaj (70 lat życia zakonnego) oraz s. Ildefonsa Stręciwilk i s. Eliza Hoppa (60 lat życia zakonnego).

W uroczystości w Płocku uczestniczył zarząd zgromadzenia, z przełożoną generalną matką Agnes Jaszczykowską CSP, a także około 60 sióstr z różnych placówek. Uroczystość śpiewem uświetnił chór sióstr pasjonistek. Oficjalny jubileusz poprzedziła tradycyjna akademia, przygotowana przez współsiostry.

***

Zgromadzenie Sióstr Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa – w skrócie: Zgromadzenie Sióstr Pasjonistek, oparte jest na III Regule Św. Franciszka Serafickiego. Jest zgromadzeniem na prawie papieskim, kontemplacyjno-czynnym, habitowym, założonym przez Sługę Bożą Matkę Józefę Hałacińską w 1918 r. w Płocku. Powstało w trudnym okresie historycznym dla ojczyzny i narodu. Pierwszą placówką prowadzoną przez pasjonistki był Zakład Wychowawczy dla chłopców im. św. Józefa w Płocku. Propozycję jego objęcia m. Hałacińska otrzymała podczas pierwszego spotkania z ordynariuszem diecezji płockiej bp. Antonim J. Nowowiejskim, we wrześniu 1919 r.

Najważniejsze wydarzenia związane z powstawaniem zgromadzenia przypadają na rok 1921. 1 maja 1921 r. bp Antoni J. Nowowiejski erygował kanonicznie zgromadzenie i zatwierdził pierwsze „Konstytucje”. 4 października 1921 r. siostry rozpoczęły pierwszy w historii zgromadzenia nowicjat.

Charyzmatem zgromadzenia jest miłość do Chrystusa Ukrzyżowanego, wyrażająca się w kulcie Męki Pańskiej. Kult ten koncentruje się na kontemplacji Tajemnicy Odkupienia: męki, śmierci i uwielbienia Chrystusa. Duchowość pasyjną streszcza hasło: „Miłość Ukrzyżowanego przynagla nas” (2 Kor 5,14), a ilustruje herb: narzędzia Męki Pańskiej – cierniowa korona, gwoździe, włócznia i gąbka na trzcinie.

Zewnętrznym wyrazem duchowości pasyjnej jest codzienna Msza święta, codzienne rozmyślanie męki i śmierci Chrystusa połączone z Drogą Krzyżową, codzienna bolesna część różańca, Koronka do Ran Chrystusowych i Godzina święta w każdy czwartek przed pierwszym piątkiem miesiąca od godz. 23.00 do 24.00 (w Wielkim Poście również Gorzkie Żale i Godzinki o Męce Pańskiej).

Obecnie pasjonistki głównie pracują w parafiach jako kancelistki, zakrystianki oraz w szkołach podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych jako katechetki, a także w mniejszym wymiarze w szpitalach i domach opieki. Pracują m.in. w Kurii Diecezjalnej i Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku czy stacji opieki „Caritas”. Zgromadzenie prowadzi w domach własnych: przedszkole w Mucharzu k. Wadowic i dom dla seniorów im. M. Józefy Hałacińskiej w Strzemieszycach. Pasjonistki są w 20 placówkach w Polsce w 10 diecezjach oraz na 7 placówkach zagranicznych: w Kanadzie, w Niemczech, we Włoszech, w Niemczech i na misjach w Kamerunie w Afryce.