Uroczystości pogrzebowe odbyły się w środę 14 czerwca, w kościele św. Mikołaja w Radochowie w dekanacie Lądek-Zdrój. Eremita przychodził do tej świątyni na Eucharystię, przez ponad dwadzieścia trzy lata, żyjąc w pustelni na Cierniaku, szczycie wznoszącym się nad wsią Radochów, w paśmie Gór Złotych.

Zaproszeni przez eremitę

- Miesiąc temu brat Elizeusz zaprosił nas na uroczystość swojej wieczystej profesji. Mieliśmy świadomość, że przyjmuje ją już w zaawansowanej chorobie, przeżywając ogromne cierpienie. Ufaliśmy, że wydarzy się cud, że Pan Bóg pozwoli mu jeszcze cieszyć się ziemskim życiem dłużej. Tak jednak się nie stało. I dziś znów zostaliśmy zaproszeni przez brata Elizeusza do wspólnej modlitwy, ale już w innej intencji, o dar życia wiecznego – mówił ks. kan. Krzysztof Pełech, miejscowy proboszcz, witając przewodniczącego żałobnej liturgii bp Ignacego Deca oraz ks. prał. Marka Korgula, referenta ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, pozostałych kapłanów, rodzinę i parafian.

- Drogi bracie, nasz Przyjacielu, jako wspólnota wierzących przekazujemy cię w tej świątyni do niebieskiego domu - mówił w homilii bp Ignacy Dec, odczytując fragmenty testamentu eremity, w którym przede wszystkim dziękował Bogu za dar życia i powołania pustelniczego.

- W takim pogrzebie jeszcze nie uczestniczyłam. Zamiast płaczu, smutku - wielkie dziękczynienie za życie i świadectwo br. Elizeusza. Prosty człowiek i w tej prostocie tak ważny dla innych, dla których był świadectwem – relacjonowała Elżbieta Hurman, dziewica konsekrowana ze Świebodzic.

Ziemska droga

Brat Elizeusz (Marian Janikowski), urodził się 19 listopada 1954 roku w Żaganiu. Jego rodzicami byli: Mieczysław i Anna z domu Jurek. Mieszkał z rodzicami w Zgorzelcu, gdzie ukończył szkołę podstawową i szkołę rolniczo-ogrodniczą. Następnie wyjechał do Wrocławia, by podjąć pracę w Kombinacie Ogrodniczym w Siechnicy. Tam związał się z Centralnym Ośrodkiem Duszpasterstwa Akademickiego. Od młodzieńczych lat myślał o życiu pustelniczym. Jak wspomniał w homilii bp Ignacy Dec, ta myśl niepokoiła go przez wiele lat.

W roku 1985 postanowił sprawdzić to powołanie przez formację w Zgromadzeniu Zakonnym w Zakopanem na Kalatówkach. Przeszedł tam postulat, dwa lata nowicjatu na pustelni. Potem złożył śluby czasowe, ale nie zdecydował się na wieczyste opuszczając zgromadzenie. Wówczas wyjechał do Wambierzyc i zajął tam pustelnię na Kalwarii. Był tam trzy lata, a po rozmowie z o. Stefanem z pustelni Ducha Świętego w Czatachowie postanowił szukać nowej pustelni. Wybrał górę Cierniak koło Radochowa i choć pustelni już tam nie zastał, to właśnie przy kaplicy Matki Bożej Wspomożenia Wiernych spędził 12 lat. Dzięki pomocy miejscowego Nadleśnictwa udało mu się wybudować pustelnię. Ułożył sobie też program życia pustelniczego i konstytucję, którą starał się zatwierdzić u władz kościelnych. Wykryta w późnym stadium choroba nowotworowa zmieniła plany pustelnika. Na jego specjalną prośbę bp Marek Mendyk wyraził zgodę na profesję wieczystą, którą odebrał od anachorety niespełna miesiąc przed jego śmiercią. Brat Elizeusz zmarł w świdnickim Hospicjum Ojca Pio 10 czerwca o godz. 5.10. Ciało pustelnika spoczęło w grobie przy kościele w Radochowie.

Brat Elizeusz był pierwszym pustelnikiem diecezji świdnickiej, który złożył śluby wieczyste. 

ks. Grzegorz Umiński

ks. Grzegorz Umiński

ks. Grzegorz Umiński

ks. Grzegorz Umiński

ks. Grzegorz Umiński