Reklama

Szanujmy matki, które pochylają się nad kołyską…

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Podczas swoich pielgrzymek po świecie sługa Boży Jan Paweł II w każdym z odwiedzanych krajów wiele ciepłych słów poświęcał dzieciom i matkom. Czasem były to ostre słowa przestrogi. Zawsze jednak pełne troski i miłości. Kontynuując naszą refleksję o potrzebie świadków miłości zatroskanych o najmłodszych, zauważmy, że ważną rolę w naszym dzieciństwie odgrywała sfera religijna...

Zmówimy pacierz

Reklama

Pewne wychowawcze schematy są szczególnie sprawdzone i skuteczne, np. wspólna modlitwa - dziecku nie powinno się mówić „zmów pacierz” tylko „zmówimy pacierz”; nie powinno się mówić „idź do kościoła”, tylko „idziemy do kościoła”. To powinno wejść bardzo naturalnie w życie dziecka i stać się dla niego oddechem codzienności, umożliwić spokojny rozwój duchowy.
W pewnym okresie życia kapłańskiego napisałem książeczkę do nabożeństwa dla dzieci pierwszokomunijnych. Jakiś czas później przyjechałem do domu rodzinnego i moja matka, już wtedy chora i słaba, zrobiła mi taki mały wyrzut: Słyszę, że ludzie mają twoją książeczkę do nabożeństwa, a matce nie dałeś... Oczywiście, przeprosiłem, tłumaczyłem się, że nie przypuszczałem, iż książeczka dla dzieci mamę zainteresuje. Kiedy już naprawiłem swoje niedopatrzenie, poprosiła, żebym tę książeczkę podpisał. Napisałem: „Tej, która uczyła mnie modlitwy”. Ale kiedy to napisałem, uświadomiłem sobie, że nie pamiętam tego, by mnie uczyła - a tak musiało być - że przecież znam także modlitwy, które odmawiała moja babcia i które odmawiam do dziś - znam je od mamy! To się odbywało tak naturalnie, że nie przypominało wysiłku i trudu nauki.
Pamiętam też obecność w kościele - niekiedy się nudziłem, bo dużo modlitw było po łacinie i niewiele rozumiałem, a przy tym małe dzieci odczuwają także ból w nogach, zwłaszcza przy bezruchu, ale stało się spokojnie przy rodzicach i to było oczywiste. Mam też późniejsze wspomnienia z Rorat czy z Drogi Krzyżowej - wielkie przeżycie: kościół pełen ludzi, chodzenie od stacji do stacji, moja już samodzielność, aktywność w tym nabożeństwie. Potem mama pytała, jak było w kościele, rozmawiała na ten ważny z tego dnia temat.
Atmosfera modlitwy jest bardzo ważna - świadomość, że to nie jest jakiś przykry przymus, tylko coś naturalnego, wartościowego i ważnego. Jestem przekonany, że rodzice, modląc się z dzieckiem, sami też uczą się modlitwy i korzystają z przeżyć swojego dziecka.
Pamiętam sen z wczesnego dzieciństwa - z obecnością Matki Bożej, pełen dorosłej troski o zbawienie: czy ja kiedyś pójdę do nieba? Jeśli dziecko opowiada matce o takim przeżyciu, to ona rozpoznaje tu siebie, swoją metodę przekazu wiary i także korzysta z tego dziecięcego przeżycia, widzi owoc swoich słów, swojej wiary, modlitwy, jej osobowość wraca do niej w nowej formie. Wprowadzając dziecko w piękno świata tajemniczego, nadprzyrodzonego, pobudzając jego zdolność przyjęcia i przeżywania daru wiary, odkrywa się w małym człowieku zdolności umysłu, wyobraźni, tęsknoty, ukierunkowując je na całe życie. Reakcje dziecka pomagają później wierzyć także rodzicom.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Bliskość najważniejsza

Podsumowując te refleksje, łącznie z poprzednimi, można zaryzykować tezę, że dziecko potrzebuje bliskości, i to autentycznej, wewnętrznej bliskości. Płaszczyzny mogą być różne: zabawa, modlitwa, bycie z krewnymi - w każdym z tych przypadków dziecko chce czuć bliskość przeżyć drugiej osoby.
Odwołam się jeszcze raz do książki hiszpańskiego pisarza Carlosa Ruiza Zafona „Cień wiatru”, by przytoczyć fragment pokazujący w sposób literacki tę potrzebę bliskości:
„Szalejąca tuż po wojnie domowej epidemia cholery zabrała mi mamę w dniu moich czwartych urodzin. (…) Jeszcze jako mały dzieciak nauczyłem się zasypiać, opowiadając mamie w półmroku pokoju, co takiego zdarzyło się w ciągu dnia, co spotkało mnie w szkole, czego nowego się nauczyłem. Nie mogłem usłyszeć jej głosu ani poczuć jej dotyku, ale jej aura i ciepło obecne były w każdym zakątku mieszkania, a ja, podzielając wiarę tych, którzy mogą jeszcze zliczyć swój wiek na palcach obu rąk, wiedziałem, że wystarczy zamknąć oczy i zacząć mówić do mamy, a ona, gdziekolwiek by się znajdowała, na pewno mnie usłyszy. (…) Pamiętam, że tego czerwcowego dnia obudził mnie mój własny krzyk.(…) Tata przybiegł natychmiast i wystraszony, przytulił mnie do siebie, usiłując uspokoić.
- Nie mogę przypomnieć sobie jej twarzy. Nie mogę przypomnieć sobie twarzy mamy - wyszeptałem bez tchu.
Tata objął mnie jeszcze mocniej.
- Nie bój się, Danielu, spokojnie. Ja pamiętam za nas obu”.
Te słowa wystarczyły na zawsze, bo były autentyczne. Być blisko to wielka sztuka! To umiejętność postawienia się na jego miejscu, a kiedy dziecko coś zapomina, trzeba, abyśmy pamiętali za nie i za siebie. Także jeśli dotyczy to świata wartości. A może nade wszystko.

Pokochać sieroty

Dla pełniejszego przedstawienia tematu należałoby poruszyć problem rodzicielstwa, płodności, macierzyństwa i... cierpienia związanego z niemożnością naturalnego posiadania dziecka. Ten ostatni problem wydaje się współcześnie narastać wśród młodych małżeństw, które stają wobec trudnego problemu bezpłodności. Może kiedyś w naszych refleksjach wrócimy do tego zagadnienia. Tymczasem należy wyrazić radość z tego, że wzrasta liczba małżeństw gotowych przyjąć do adopcji dziecko, które nie może cieszyć się posiadaniem rodziców biologicznych. Jest też wiele inicjatyw i ośrodków adopcyjnych w naszych diecezjach, prowadzonych przez zaangażowany laikat oraz duszpasterstwa rodzin.
Trzeba także przypominać, że jest wiele dzieci czekających na miłość w rodzinie. Adopcja jest pięknym wyrazem troski o bezbronne dziecko i należy ciągle o tym mówić. Nie można zapominać o dzieciach, których nikt nie chce - chorych, niepełnosprawnych, całymi latami przebywających w szpitalach. W Szwecji i Norwegii powstała fundacja, która proponuje adopcję dzieci niepełnosprawnych, także polskich. Jest to wielkie wyzwanie do wewnętrznego wzrastania w miłości. Niekiedy właśnie to adoptowane dziecko niepełnosprawne przynosi rodzicom największą radość i pociechę.

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Polską racją stanu jest odwołanie von der Leyen

2025-07-09 18:50

[ TEMATY ]

Jadwiga Wiśniewska

Ursula von der Leyen

PAP/EPA/GUILLAUME HORCAJUELO

Ursula von der Leyen

Ursula von der Leyen

Konieczne jest odwołanie von der Leyen, która od sześciu lat kieruje KE w sposób całkowicie oderwany od rzeczywistości, realnych potrzeb obywateli oraz od wartości, na których zbudowano wspólną Europę.

Pod rządami von der Leyen, Komisja Europejska stała się instrumentem interesów radykalnych organizacji pozarządowych i zakładnikiem błędnej ideologii ekologizmu jak i polityki migracyjnej. To właśnie sztandarowe projekty polityczne von der Leyen, takie jak Zielony Ład, Pakt Migracyjny, centralizacja UE czy zawarcie umowy z Mercosur prowadzą do spadku konkurencyjności europejskiej gospodarki, wzrostu kosztów energii, a tym samym ubóstwa energetycznego, upadku europejskiego rolnictwa i zagrożenia bezpieczeństwa. Wbrew wszelkiej logice, projekty te są nie tylko kontynuowane, ale wręcz ich realizacja przyspieszana.
CZYTAJ DALEJ

Kościół odmawia katolickiego pochówku tylko tym, którzy dopuścili się grzechu śmiertelnego. Co to znaczy?

2025-07-09 19:10

[ TEMATY ]

pogrzeb

pochówek

Adobe Stock

Kościół odmawia katolickiego pochówku tylko tym osobom, które dopuściły się grzechu śmiertelnego publicznego - powiedział PAP ks. Grzegorz Strzelczyk, nawiązując do pogrzebu Tadeusza Dudy, który miał dokonać podwójnego zabójstwa córki i zięcia w Starej Wsi.

Ciało Tadeusza Dudy odnaleziono 1 lipca. Według policji doszło do samobójstwa. 7 lipca w kościele w Kamienicy (powiat limanowski) miało miejsce nabożeństwo żałobne za Dudę.
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV przyjął prezydenta Ukrainy. Gotowość pomocy w rozmowach pokojowych

2025-07-09 15:22

[ TEMATY ]

Wołodymyr Zełenski

Papież Leon XIV

Vatican Media

Leon XIV przyjął w Castel Gandolfo prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego i powtórzył gotowość przyjęcia w Watykanie przedstawicieli Rosji i Ukrainy na potrzeby negocjacji pokojowych.

Wołodymyr Zełenski przybył do Castel Gandolfo, gdzie letni wypoczynek spędza Leon XIV. Jak informuje Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej, podczas audiencji u Papieża rozmawiano o trwającym konflikcie oraz pilnej potrzebie znalezienia sprawiedliwego i trwałego pokoju.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję