W ostatnich dekadach zagadnienie źródeł i definicji praw człowieka stało się jednym z priorytetowych celów wielu naukowych dociekań. Dotyczą one sposobu kształtowania się pojęcia praw człowieka, a także ich ideologicznych i historycznych fundamentów. Obecnie międzynarodowe organizacje wydają się tworzyć z praw człowieka jakby nową ideologię, dążąc wręcz do ich sakralizacji. W konsekwencji można zaobserwować tendencję do deprecjonowania tradycyjnych nośników szeroko rozumianej kultury, w skład której wchodzą i religie. Właśnie one, szczególnie te monoteistyczne, przez tysiąclecia stały na straży praw człowieka. Można nawet powiedzieć, że broniły go przed nim samym.
Obecnie usiłuje się tradycyjne formy moralności, nawiązujące w dużej mierze do religii, zastąpić etyką odwołującą się w swych korzeniach do praw człowieka. Te zaś rozumiane są jako końcowa postać pewnego rodzaju umowy społecznej, która dopuszcza ich modyfikowanie. A zatem międzynarodowe organizacje wydają się budować jakiś rodzaj nowej etyki. Właśnie ona ma być poręką powszechnego rozwoju i szczęścia ludzkości.
Tego typu postawa stwarza wiele zagrożeń, o których traktuje wydana niedawno książka „Wojna z chrześcijaństwem. ONZ i Unia Europejska jako nowa ideologia” (ukazała się ona w wydawniczej serii Biblioteka „Niedzieli”).
Niniejsza publikacja składa się z trzech części. Pierwsza z nich „Prawa człowieka: rzeczywistość i utopia” zajmuje się zagadnieniem współczesnej koncepcji praw człowieka, wychodząc od Deklaracji Praw Człowieka z 1948 r., a kończąc na relacjach Kościoła katolickiego z Unią Europejską. Jej autorka - Lucetta Scaraffia fachowo omawia problem praw człowieka w kontekście prób ich sakralizacji, odnosząc się do działalności organizacji międzynarodowych. Druga część prezentowanej pozycji - „Nie rozwijajcie się, nie rozmnażajcie się” dotyczy zasadniczo prokreacyjnej strony ludzkich praw. Eugenia Roccella, która jest jej autorką, wychodząc od zagadnienia praw reprodukcyjnych, przedstawia problematykę planowania rodziny w kontekście zagadnień demograficznych oraz feministyczne zapędy, które wypaczają prawdziwy obraz kobiety. Ostatnia część książki zawiera aneksy. Służą one czytelnikowi do jej lepszej percepcji i pogłębienia swojej wiedzy. Załączniki te zebrała Assuntina Morresi. Wśród nich znajdziemy m.in. „Powszechną Deklarację Praw Człowieka”.
Wydaje się, że lektura prezentowanej pozycji z pewnością pomoże człowiekowi wierzącemu uświadomić sobie ogrom zagrożeń, z których być może nie zdaje sobie sprawy. Dotyczą bowiem nie tylko jego religijnych przekonań, lecz również jego praw jako człowieka.
Autorki książki z wnikliwością podejmują zagadnienie źródeł praw człowieka i ich miejsca w międzynarodowych społecznościach i organizacjach. Zajmują się prawami reprodukcyjnymi i na ich tle ukazują sytuację kobiety.