Reklama

Kościół

Świadectwo: krzyż daje mi siłę i odwagę

Był czas cierpienia (długi czas), ale i wtedy spotykałam na swojej drodze ludzi, którzy przeżywali dużo gorsze tragedie. To tak, jakby sam Bóg Ojciec chciał mi powiedzieć: „Kobieto, weź się w garść i idź naprzód!”. Lecz w tamtym czasie wydawało mi się, że moje cierpienie jest największe.

[ TEMATY ]

krzyż

świadectwo

#NiezbędnikWielkopostny

Karol Porwich/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Cierpiała moja dusza, byłam dzieckiem opuszczonym przez rodziców, niekochanym, wyszydzanym, wyśmiewanym. Moje najbliższe otoczenie drwiło ze mnie. Spełniałam żądania i oczekiwania wszystkich. Przez szereg lat zapomniałam o sobie, wykony- wałam tylko polecenia najbliższych. Bez wgłębiania się, czy taka postawa służy komukolwiek, robiłam tylko to, czego inni oczekiwali.

Przyszedł czas, kiedy to ja potrzebowałam wsparcia, otuchy, przytulenia. Systematycznie i powoli opuszczali mnie wszyscy: rodzina, pseudoprzyjaciele, których miałam bardzo wielu. Przyszła świadomość, że na nikogo nie mogę liczyć, że zostałam sama, że wcale dobro nie powraca, a raczej trzeba szybko zapominać, komu się pomagało i jak często… Pojawiła się pustka, bo komu potrzebny jest zdruzgotany, szlochający człowiek? Kto w dzisiejszych czasach poświęci mi choć jedną chwilę? Świat się zmienił i moje otoczenie, tylko ja sama pozostałam ze swoimi bezwzględnymi zasadami niesienia pomocy i bezwarunkową chęcią czynienia dobra. Przeceniłam członków rodziny i znajomych, że tym samym mi odpłacą, kiedy tylko ja będę w potrzebie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Największym darem, jaki otrzymałam, był dar wiary. Instynktownie wiedziałam, że jest to moja jedyna droga, żeby przetrwać. Uciekałam się do Świętych, szukałam u nich wstawiennictwa. Któregoś razu, kiedy zaprowadziłam małą dziewczynkę na Jasną Górę przed cudowny obraz Matki Bożej, długo tłumaczyłam jej, że odkąd zmarła jej mamusia, teraz Matka Boża będzie jej matką. Dziewczynka bez trudu zrozumiała, o co mi chodzi i poważnym głosem stwierdziła: – Ciociu, przecież ty jesteś tak bardzo zapracowana i zatroskana i dlatego ty również masz w Niej swoją mamusię i też możesz zwracać się ze swoimi problemami. To dziecko otworzyło mi oczy. Jak mogłam zapomnieć o tak oczywistym fakcie. Przecież ilekroć prosiłam o pomoc Matkę Jezusa Chrystusa, nigdy mi tej pomocy nie odmówiła. Tak długo Bóg Wszechmogący czekał na moje olśnienie. Pozwolił mi, abym zawiodła się na ludziach, bym oczywiste prawdy wiary poznała na własnej skórze, że On nigdy nie zawodzi. Wiele lat cierpiała moja dusza, że rodzina odtrąca, nie kocha. Serce było poranione, „ciało krzyczało”, „dusza wyła” z bólu, wiele wylanych łez. Lecz Bóg Wszechmogący nie pozwolił mi utracić wiary. Mimo przeżywania złych emocji, nie zaniedbywałam modlitwy, Mszy św.

To wszystko dało mi siłę przetrwania kłopotów i bólu. Kiedy słabłam albo byłam chora, patrzyłam na wiszący krzyż Pana Jezusa i czułam, że trzymam się jego podstawy. Wiele godzin spędzałam na kontemplacji ukrzyżowanego Pana Jezusa. Zadawałam sobie pytanie, czy jest to tylko symbol cierpienia i bólu. W głębi mojego serca pojawiła się odpowiedź, że krzyż może być symbolem zwycięstwa! Zwycięstwa nad chorobą, nad bólem, nad samym sobą. Zaczęłam jaśniej myśleć. Nie skupiałam się już na tym, dlaczego ten lub tamten zrobił mi krzywdę. Moje serce zaczęło się zabliźniać. Rozpamiętywanie bólu z przeszłości nic nie wnosi w moje życie prócz pustki i rozklejania się nad samą sobą. Wolę pytać, co teraz i co dalej?

Lecz najważniejsze jest teraz, chwila obecna, kiedy mogę pisać tych parę linijek, kiedy mogę ogłosić własnym życiem, jak wielką potęgę ma krzyż Jezusa Chrystusa. Bez niego człowiek ginie, miota się, nie znajduje punktu zaczepie- nia w tym ziemskim życiu. Być może piszę nie na temat, bo przecież chodziło o mój krzyż, a ja wygłaszam hymny pochwalne dla krzyża Jezusa Chrystusa. Tak, bo jest on najważniejszy w naszym życiu. To krzyż Jezusa Chrystusa jest naszym orędownikiem, obrońcą, przyjacielem. To krzyż Jezusa Chrystusa ochrania nas i umacnia nasze rodziny, domostwa. Bez niego giniemy.

W chwili załamania (parę lat temu) wypowiedziałam w myślach następujące słowa: – Boże! nie mam sił żyć już dalej, zabierz mnie do siebie! – na przejściu przez jezdnię mało nie przejechał mnie samochód. Rozpędzony wpadł na latarnię, która spadła potem tuż za moimi plecami. Nagle zdałam sobie sprawę, jak szybko Bóg Wszechmogący wysłu- chał mnie. Potraktowałam ten fakt jak ostrzeżenie i zaczęłam myśleć. Byłam przerażona faktem, jak bardzo moja dusza jest zraniona, skoro pomyślałam o odejściu z tego świata. A skoro mogę Go prosić, dlaczego nie powiedziałam: Boże, ratuj mnie! Od tamtej pory staram się czuwać nad tym, co myślę. Wiem, że życie jest ogromnym darem i że wiele lat zmarnowałam smucąc się, płacząc, rozmyślając, kto mnie zranił i dlaczego.

Kiedyś byłam bita przez męża, który pił, uciekałam przed jego atakami i trzęsłam się ze strachu. Teraz widzę siebie inaczej. Mąż czuje moją siłę i odwagę. Kto pomógł? – psy- choterapeuta, ktoś z rodziny? Nie! To krzyż Jezusa Chrystusa daje mi siłę i odwagę. Nie czuję już bólu ani strachu. Choć wcale nie chcę przez to powiedzieć, że nie lękam się o swoją przyszłość. Wystarczy, że spojrzę na wiszący krzyż Pana Jezusa, który ciągle do mnie woła: „Jestem Zwycięstwem i wszystkim dla ciebie i innych”. Czy ja mam swój krzyż? – to raczej on ma mnie.

2023-02-27 20:00

Oceń: +53 -4

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Pobłogosławiono krzyż przy Sanktuarium Madonna della Corona

[ TEMATY ]

krzyż

ks. prałat Ptasznik

Od tego roku nad doliną Adygi, w pobliżu sanktuarium Madonna della Corona, wznosi się monumentalny, największy na świecie krzyż procesyjny. W niedzielę Bożego Ciała pobłogosławił go biskup Werony Domenico Pompili, który podkreślił, że każdy krzyż „jest punktem łączącym Niebo z ziemią”. Dokładnie 35 lat temu miejsca te odwiedził św. Jan Paweł II, który jest przedstawiony na krzyżu, tuż pod figurą Jezusa.

Sanktuarium Madonna della Corona znajduje się na zboczach góry Baldo, w miejscowości Spiazzi, jednym z najbardziej sugestywnych miejsc w północnych Włoszech. Wznosi się nad doliną Adygi, „przylgnięty” do skał otaczających go gór, 774 metrów nad poziomem morza. Już około roku 1000 w rejonie Baldo przebywali pustelnicy związani z opactwem San Zeno w Weronie, a przynajmniej od drugiej połowy XII w. istniał tam klasztor i kaplica pod wezwaniem Santa Maria di Montebaldo. W latach 1434-1437 Santa Maria di Montebaldo stała się własnością Rycerzy Grobu Świętego z Werony, którzy posiadali sanktuarium aż do interwencji napoleońskiej w 1806 r., kiedy ich wywłaszczono. Z XV w. pochodzi tamtejsza Pieta, która czczona jest jako Madonna della Corona (Matka Boża Koronna) – to pomalowana rzeźba o wysokości 70 centymetrów wykuta w lokalny kamieniu. W 1625 r. cztery metry nad poziomem poprzedniego kościoła rozpoczęto budowę nowej, większej świątyni, którą ostatecznie zakończono w 1685 r. Kościół był przebudowywany również pod koniec XIX w. i kilkakrotnie w XX w. Radykalną przebudowę sanktuarium, obejmującą częściowe wyburzenie poprzedniego, przeprowadzono w latach 1975-1978 - 4 czerwca 1978 r. bp Giuseppe Carraro mógł poświęcić nowe sanktuarium i ołtarz.
CZYTAJ DALEJ

Rozważania na niedzielę ks. Mariusza Rosika: Życiodajna modlitwa

2025-07-22 10:21

[ TEMATY ]

rozważania

Ks. Mariusz Rosik

Adobe Stock

Francuski sługa Boży Henri Caffarel, założyciel ruchu małżeńskiej duchowości Équipes Notre-Dame, często był zapraszany do głoszenia rekolekcji w seminariach duchownych. Przyjmował te zaproszenia i z wielkim przejęciem wygłaszał nauki.

Pewnego razu pojechał na jeden dzień na francuską prowincję, do grupy seminarzystów, którzy poprosili, aby porozmawiał z nimi o tym, czego rodziny oczekują od księdza. W drodze powrotnej nie był z siebie dymny, ponieważ nękało go pytanie, dlaczego nie udało mu się przekonać przyszłych kapłanów do tego, że to modlitwa jest konieczna i najważniejsza, i że to o niej trzeba rozmawiać z ludźmi. Analizował spotkanie i zrozumiał, że bardziej przemawiają do młodych argumenty o służbie ludziom, ubogim, ciemiężonym, ale dużo mniej o prymacie modlitwy ponad tymi działaniami. Napisał list do seminarzystów.
CZYTAJ DALEJ

Włoski rząd planuje gigantyczne wsparcie dla rolników, szef ludowców myśli o aborcji i rozwodach

2025-07-27 20:59

[ TEMATY ]

polityka

rolnictwo

Studio Gi/fotolia.com

W Brukseli Komisja Europejska przedstawiła propozycję budżetu Unii Europejskiej na lata 2028-2034. Trzy najważniejsze zmiany względem poprzedniego budżetu, to solidne zwiększenie wydatków na obronność, ogromne zmniejszenie wydatków na rolnictwo i całą Wspólna Politykę Rolną oraz nowe unijne podatki, które pozwolą sfinansować zakładane wydatki budżetowe.

Rolnicy są najbardziej dotknięci planem Unii Europejskiej, który zakłada ograniczenie Wspólnej Polityki Rolnej i likwidację Funduszu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Komisja chce obciąć o 20% finansowanie sektora rolnego - w nowym budżecie na rolnictwo przewidziano 302 mld euro, gdy w poprzednim budżecie było to 387 mld euro. Jeżeli weźmiemy pod uwagę inflację, cięcia te będą jeszcze bardziej dotkliwe.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję