W życiu chrześcijanina regularna spowiedź jest wyrazem postawy pokutnej i stanowi istotny element dojrzewania w wierze, nadziei i miłości. Każdy grzech, chociaż zostaje odpuszczony, pozostawia jednak pewne ślady w psychice człowieka, stąd winien on podjąć mozolny wysiłek, aby wyzwolić się ze złych przyzwyczajeń i nałogów. Upowszechnienie regularnego przystępowania do sakramentu pojednania wymaga uwrażliwienia człowieka na świadomość grzechu, która jest jedynie tam, gdzie istnieje poczucie zależności od Boga i autentyczna miłość do Niego. Jeśli człowiek przestaje kochać Boga, wówczas zanika poczucie grzechu, a niepokój spowodowany złym postępowaniem nie jest prawdziwym wyrzutem sumienia, lecz jedynie obawą przed konsekwencjami wynikającymi z popełnionych błędów.
Ważna dla człowieka i jego późniejszego stosunku do Boga jest pierwsza spowiedź święta. Dla 9-letniego dziecka, przygotowującego się do Pierwszej Komunii św., stanowi ona wielkie przeżycie, istotne dla jego duchowego wzrostu. O tym pisze bp Antoni Długosz, nazywany biskupem od dzieci, w swojej nowej książce pt. „Moja pierwsza spowiedź”, wydanej przez Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne w Radomiu.
Bp Długosz kieruje w niej swoje przesłanie do dzieci, rodziców i katechetów, pragnąc im uświadomić, że od tego, jak tę pierwszą spowiedź dziecko odbędzie, uzależniony jest jego późniejszy stosunek do sakramentu pokuty, a w konsekwencji do Boga. Nie może to być przeżycie przykre. Stąd też należy zadbać, aby dziecko wyspowiadało się u księdza, którego zna i lubi. Dobrze przeprowadzony rachunek sumienia jest podstawą do właściwego przyjęcia daru łaski rozgrzeszenia. Dlatego rodzice mogą owocnie pomóc katechecie, ucząc dziecko, jak powinno przygotować się do spowiedzi. Oni najlepiej znają psychikę i postępowanie swojego dziecka, mogą więc przypomnieć mu wszelkie jego niewłaściwe zachowania.
Autor podkreśla, że czymś całkowicie naturalnym jest wzajemne przeproszenie się przed pójściem do spowiedzi. Sama spowiedź musi być przedstawiona dziecku jako wielka łaska, której Bóg udziela człowiekowi, aby mógł otrzymać przebaczenie grzechów. Warto przed pierwszą spowiedzią dziecka zorganizować w rodzinnym gronie wieczór pokutny. Wpierw jednak należy wytworzyć odpowiedni klimat pokutny, pozbawiony lęku, aby dziecko właściwie przeżyło swoje spotkanie z przebaczającym Chrystusem.
W wychowaniu człowieka do dojrzałej wiary często brakuje głębszego rozumienia sakramentu pokuty. W czasie przygotowania dziecka do Pierwszej Komunii św. może właśnie najwięcej uwagi poświęca się spowiedzi, jednak dziecko 9-,10-letnie nie jest w stanie zrozumieć, czym do końca jest ten sakrament. Dlatego bp Długosz podkreśla, że winien on być ukazywany na nowo w kolejnych etapach osobowego rozwoju człowieka. Chociaż bardzo często pojmowany jest jako praktyka, dzięki której człowiek może uwolnić się od winy grzechu, to jednak sakrament ten powinien być ukazywany dziecku jako osobowe spotkanie miłosiernego Boga z proszącym o przebaczenie grzesznikiem. Dziecko, które przystępuje do sakramentu pokuty, dzięki wychowawczemu działaniu rodziców i katechetów, winno mieć świadomość, że otrzymuje od Miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i jednocześnie dostępuje pojednania z Kościołem.
Książka bp. Antoniego Długosza „Moja pierwsza spowiedź” składa się z trzech części. Każda z nich przeznaczona jest dla innego odbiorcy: pierwsza - dla drugoklasisty, druga - dla rodziców, a trzecia - dla katechetów. Jest napisana barwnym językiem, a zarazem niezwykle ciepło i fachowo. Autor zawarł w niej całe bogactwo swych duszpasterskich doświadczeń z pracy z dziećmi. Gdy się do tego doda piękną szatę graficzną i dobrze skomponowany układ treściowy - można stwierdzić, iż publikacja ta jest niezwykle cennym darem dla dzieci i ich wychowawców.

Bp Antoni Długosz, „Moja pierwsza spowiedź”, Radom 2008, s. 64.
Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne POLWEN, ul. Wiejska 21, 26-606 Radom, tel./fax (0-48) 384-66-66; (0-84) 366-56-23.