W pierwszy czwartek miesiąca, 1 grudnia 2022 r., rozeszła się w diecezji wieść, o śmierci ks. Piotra Suski, proboszcza parafii w Janowicach Wielkich i Radomierzu. Ks. Piotr, został odwołany do wieczności w 46. roku życia i 21. roku kapłaństwa. Zmarł w szpitalu w Jeleniej Górze.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się w kościele pw. Chrystusa Króla w Janowicach Wielkich, 5 grudnia, pod przewodnictwem biskupa legnickiego Andrzeja Siemieniewskiego, w gronie prawie 50. koncelebransów, rodziny i bardzo licznego udziału wiernych.
Dzień wcześniej (4 grudnia) w godzinach wieczornych, odprawiona została Msza św. żałobna pod przewodnictwem ks. prał. Roberta Kristmana Wikariusza Generalnego, i miało miejsce modlitewne czuwanie.
Natomiast w dniu Mszy św. pogrzebowej, poprzedzonej wypowiedziami, słowami pożegnania pod adresem Zmarłego, przez przedstawicieli różnych grup, delegacji i osób indywidualnych, homilię wygłosił ks. dr Piotr Kot, rektor legnickiego seminarium, a zarazem kolega z rocznika święceń, podkreślając w niej, szczególny związek zmarłego ks. Piotra z Chrystusem Królem Wszechświata. Przywołał też niejako jego głos, zawarty w ostatnich zachowanych ogłoszeniach duszpasterskich, które zawsze zawierały też szczególne zachęty do owocnego chrześcijańskiego życia: „Każda Eucharystia, w której uczestniczymy, jest pamiątką zmartwychwstania Chrystusa i przedsmakiem wiecznej chwały. Sprawując święte obrzędy, dotykamy rzeczywistości nieba. Dzisiaj modlimy się, aby Bóg pomnożył w nas działanie swej mocy i przygotował nas swoją łaską do życia wiecznego” (Ogłoszenia z dnia 30 X 2022 r).
Reklama
Śp. ks. Piotr Suska, urodził się w 1976 r. w Świebodzicach. Nie zabrakło więc także obecności delegacji z rodzinnej parafii, wraz z ks. prał. Augustynem Nazimkiem, który był w niej proboszczem.
Święcenia prezbiteratu ks. Piotr przyjął w Legnicy, 26 maja 2001 r. Następnie został skierowany do pracy duszpasterskiej jako wikariusz do parafii: MB Miłosierdzia w Jeleniej Górze-Cieplicach, w Leśnej i Wniebowzięcia NMP we Lwówku Śląskim.
Jego pierwszą proboszczowską parafią stała się parafia w Janowicach Wielkich, od 2020 r. został także proboszczem parafii w pobliskim Radomierzu.
W imieniu Mamy, Rodziny i Przyjaciół śp. ks. Piotra, słowo podziękowań wygłosił ks. Szymanowski Maciej, proboszcz z Biedrzychowic. Skierował je pod adresem Biskupa legnickiego, ks. Piotra Kota głoszącego homilię, wszystkich księży koncelebransów, ks. Dariusza Markowicza kapelana szpitala który służył posługą duszpasterską i sakramentalną wobec ks. Piotra, ks. Łukaszowi Kutrowskiemu administratorowi parafii, władzom samorządowym na czele z p. Wójtem, delegacjom, całemu personelowi szpitala za opiekę i wszystkim którzy przyczynili się do przygotowania żałobnej uroczystości i wszystkim, za tak liczną obecność i przyjęcie Komunii św.
Reklama
On również przywołał słowa ks. Piotra, ale już z jego testamentu. - Myślę że wielu zapamięta go jako człowieka radosnego i pogodnego. Był też człowiekiem wrażliwym, potrafiącym przysłowiowo płakać z płaczącymi. Te dwie cechy chrześcijańskiej miłości: pogoda ducha, radość i wrażliwość na drugiego człowieka, tak mocno wplotły się w życie ks. Piotra. A najważniejsze co chce nam przekazać, to zawierzenie swojego życia Jezusowi Chrystusowi Królowi Wszechświata – mówił ks. Maciej.
Z testamentu ks. Piotra Suski:
"Bogu niech będą dzięki za to wszystko co dokonało się w moim życiu… Tak Pan Bóg chciał, że moje kapłańskie życie toczyło się wokół Chrystusa Króla. Dziękuję bp Markowi że skierował mnie do posługiwania w parafii Chrystusa Króla w Janowicach Wielkich. Dziękuję za to, że mogłem poznać tak cudownych ludzi i zarazem parafian, z którymi mogliśmy dokonać wielu wspaniałych rzeczy. Proszę, módlcie się za mnie i za księży którzy po mnie będą posługiwali wśród was…
Na obrazku prymicyjnym miałem cytat z 1 Listu św. Jana. Niech on zakończy ten testament: Bóg jest miłością. Kto trwa w miłości, trwa w Bogu a Bóg trwa w nim.” (1 J 4,16)
Do zobaczenia kochani w domu, który przygotował nam Ojciec”.
Po Mszy św. kondukt żałobny udał się w asyście Straży Pożarnej i służb mundurowych, na pobliski cmentarz, gdzie trumna z jego ciałem została złożona do grobu.
Zmarłego ks. Piotra, polecamy pamięci modlitewnej.
Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.
Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach.
Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić.
Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
Wilfred Chikpa Anagbe CMF biskup Makurdi w Nigerii
Nigeryjski biskup Wilfred Chikpa Anagbe wezwał obojętną Europę, by przestała milczeć wobec mordowania chrześcijan przez muzułmanów w tym afrykańskim kraju. „Zbyt wielu przywódców chce być politycznie poprawnych i zachowuje milczenie. Jeśli zignorujemy ten kryzys, będziemy świadkami nowego ludobójstwa” - przestrzegł ordynariusz diecezji Makurdi.
W rozmowie z włoską agencją SIR hierarcha opisał dramatyczną sytuację w Middle Belt, środkowym pasie Nigerii, w którym mieszka wielu chrześcijan. Sytuacja jest „niebezpieczna”, uważa bp Angabe, ujawniając, że ataki na chrześcijan „trwają czasami cały tydzień” i nikt w tym czasie nie przychodzi im z pomocą.
„Miłość jest zaradna” – to zdanie powraca w tym odcinku jak refren Ewangelii, która naprawdę żyje.
Papież Benedykt XVI mówił: „Jedni umierają z głodu, inni z przejedzenia.” A my – gdzie jesteśmy? Opowiadam o miłości, która potrafi sięgnąć poza luksusowy stół i nasycić tych, którzy nie mają nic. Bo miłość to nie emocja. Miłość to decyzja i działanie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
