Święta Zmartwychwstania Pańskiego co roku napełniają wierzących nową nadzieją. Radość wielkanocnego Poranka obejmuje wszystkich, a może najmocniej przemawia do ludzi pragnących uzdrowienia duchowego i fizycznego. Sanktuarium Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Gidlach od pięciuset lat stanowi znak Bożej łaski dla tych, którzy z nadzieją powierzają swój ból wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny. Temu też sanktuarium, którym od czterystu lat nieprzerwanie opiekują się ojcowie dominikanie (ich klasztor w Gidlach jako jedyny na ziemiach polskich przetrwał okres zaborów), jest poświęcony marcowy, czyli w tym roku wielkanocny, numer „Miejsc Świętych”.
Gidle leżą 35 km od Częstochowy, w zakolu Warty i Wiercicy. Zachowały się tam skarby architektury: modrzewiowy kościół z XV wieku czy pozostałość XVIII-wiecznej pustelni kartuzów, gdzie obecnie mieści się kościół parafialny. Jednak miejscem w Gidlach najświętszym jest barokowe sanktuarium (od 1998 r. bazylika Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny) - dom cudownej figurki zaledwie 9-centymetrowej wysokości, którą w 1516 r. wyorał na swym polu gospodarz Jan Czeczek. W połowie XVIII wieku zapisano: „Umarłych wskrzeszonych do życia przez Maryję na tem miejscu było 31. Ślepym wzrok przywrócony 21. W różnych niebezpieczeństwach i przypadkach tych, co odebrali łaskę od Maryi na tem miejscu, było 236”. Matka Boża uzdrawiała tutaj z chorób tak samo w XVI wieku, jak i w 1945 r. Cuda były wielokrotnie badane i zatwierdzane przez Kościół, choć niegdyś sława tego sanktuarium sięgała dalej niż obecnie.

Matka Boża Gidelska

„Matka Boża Gidelska nie ma na sobie ozdób żadnych, nie królową wydaje się, ale służebnicą i Siostrą naszą małą, jak Ją Duch Święty nazywa. Lecz dlatego też zdejmuje ci z duszy lęk wszelki i trwogę, i gdyby poszanowania nie nakazywała ci wiara, wówczas zbliżyłbyś się do ołtarza i ramiona wyciągnął po Nią, i do serca przycisnął, taka Ona tutaj malutka, słodka i taka dostępna”.