1. Słowo wstępu

Czasem zastanawiamy się, dlaczego bogacz został potępiony, a Łazarz zbawiony. Oczywiście nie chodzi o pieniądze. Prawdziwy powód jest inny. Pomaga nam go odkryć lektura tej ewangelii oparta na greckim oryginale.

2. Słowa klucze

U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz.

Dosłownie jest napisane, że żebrak „był porzucony, był rzucony” (po grecku ballo). Co ciekawe, to samo słowo oznacza zdeponowanie pieniędzy u bankierów. Niektórzy komentatorzy dzielą się bardzo ciekawą obserwacją. Otóż bogacz był jak bankier. U wejścia do jego pałacu Bóg zdeponował u niego skarb (ballo). Tym skarbem był Łazarz. On właśnie był przepustką do wiecznej szczęśliwości dla bogacza, który jednak tego nie wykorzystał (ks. P. Śliwiński, ks. M. Kowalski).

To nie bycie bogatym, ani komfort życia były powodem potępienia człowieka mieszkającego w pałacu, ale to, że nie zajął się człowiekiem potrzebującym, którego Bóg postawił na jego drodze, dosłownie „zdeponował u niego”. A jak widać z tej przypowieści, nasze czyny mają konsekwencje dla naszego życia nawet na wieczność.

Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał, nie uwierzą.

Te słowa Abrahama są wyrzutem. Jeśli ktoś lekceważy Pismo Święte, Ewangelię, będzie lekceważył także inne znaki, nawet nadprzyrodzone.

3. Dziś

Czy troszczę się o osoby potrzebujące, które Bóg „zdeponował” na mojej drodze życia? Jak korzystam z tego, co mam dla dobra innych? Kiedy ostatni raz pomogłem?

Ks. Paweł Rytel-Andrianik

PhotoCredit: Sr. Amata CSFN