Tegoroczny OPTAN, odbywający się w dniach 12-15 wrześ-nia w Grudziądzu, był wyjątkowy i to nie dlatego, że brali w nim udział artyści zagraniczni, czy też z powodu zawitania do naszego miasta znanych kreatorów współczesnej sztuki. Na ową wyjątkowość składa się fakt, iż po raz pierwszy wręczono Nagrodę im. bp. Jana Chrapka za całość twórczości artystycznej i postawę dającą najwyższe świadectwo - za bycie człowiekiem w pełnym tego słowa znaczeniu. Nagrodę nazwano imieniem Biskupa Jana niebezpodstawnie. To on był duchowym ojcem i przyjacielem niepełnosprawnych. To on twierdził, że sztuka jest formą modlitwy, a osoby niepełnosprawne m.in. poprzez sztukę manifestują swój związek z Bogiem, który naznaczył ich cierpieniem, a wynagrodził talentem. Biskup Jan żył w ciągłym dialogu z niepełnosprawnymi. Może dzięki studiom ukończonym w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej, a może po prostu dzięki nadzwyczajnym zdolnościom bycia dla drugiego człowieka, pochylał się nad każdym cierpiącym, samotnym, pokrzywdzonym przez los. Bp Jan Chrapek, wielki przyjaciel niepełnosprawnych, został honorowym patronem Ogólnopolskiego Przeglądu Twórczości Artystycznej Niepełnosprawnych w Grudziądzu.
Nagrodę im. bp. Jana Chrapka otrzymał Jerzy Omelczuk, członek Stowarzyszenia U. D. M. F. K. Liechtenstein - wielki artysta malarz, umiejący w mistrzowski sposób poprzez swą twórczość nieustannie jednać się z życiem i ukazywać światu to życie we wszelkich jego wymiarach. Tworzy dzieła sztuki, przelewając na płótna piękno dla wszystkich tych, którzy go potrzebują, i którym jest w stanie pomóc - czy to w Polsce, czy zagranicą (w szczególny sposób wspiera potrzebujących na Białorusi).
Nagrodę im. bp. Jana Chrapka podczas Galowego Koncertu Laureatów "OPTAN ´2002" Jerzy Omelczuk, mieszkający i tworzący na co dzień w Poznaniu, odebrał z rąk Mamy Biskupa Jana - Genowefy Chrapek. Była ona, wraz z rodzeństwem Biskupa Jana - bratem Kazimierzem i siostrą Barbarą (siostrą michalitką), wyjątkowymi i zacnymi gośćmi tegorocznego spotkania niepełnosprawnych artystów. To jej podczas uroczystej Mszy św. wręczono obraz autorstwa Bogusławy Omelczuk - niepełnosprawnej żony Laureata przeglądu, na którym widnieje postać Biskupa Jana i Ojca Świętego Jana Pawła II. Krystyna Grabowska, dziękując Mamie bp. Chrapka, powiedziała: "Teatr Życia zawdzięcza bp. Janowi Chrapkowi - pani niezwykłemu synowi - dar inspiracji - dzielenia się ubogacającą duszą, fascynację sztuką i pasję tworzenia".
Bp Jan Chrapek był człowiekiem nadzwyczaj otwartym o wielkiej wrażliwości, skromności, niezastąpionym kreatorem sztuki życia.
Ernest Bryll - przewodniczący Rady Programowej Teatru Życia i jury - w podziękowaniach, wspomnieniach i refleksjach dotyczących Ogólnopolskiego Przeglądu Twórczości Artystycznej Niepełnosprawnych napisał: "Wspominam przyjaciół, którzy odeszli na drugą stronę, ale wierzę, że są dalej, choć inaczej z nami. Oczywiście, myślę o naszym Jasiu, o biskupie Chrapku. Ten dopiero, jak prawdziwy michalita (a więc należący do zakonu, co zawsze stał po stronie ludzi, którym trudno) wyciska dla nas, co może z Wieczności. Tak wierzę". I na pewno się nie zawiedzie. Nie można bowiem zawieść się na ludziach o takim sercu. O zawodzie nie mogą także mówić uczestnicy tegorocznego spotkania. Czekali na Ewę Bem, która miała być honorowym gościem gali. Nie przyjechała - zachorowała, ale dała siebie wszystkim, pisząc w SMS-ie: "Nie wyobrażam sobie, żeby ktoś mógł być bardziej rozczarowany i smutny niż ja. Proszę, weźcie moje serce i rozdajcie po kawałku tym, którzy na mnie czekali". Niedzielną galę uświetnił Piotr Bukartyk, oczarowując swym głosem widownię.
Czar Ogólnopolskiego Przeglądu Twórczości Artystycznej Niepełnosprawnych otulił cały Grudziądz. Tylu artystów w jednym miejscu, w jednym czasie... Mieszkańcom Grudziądza dane było wysłuchać koncertu J. Borkowskiego, G. Bukały, K. Daukszewicza, wspomnianego już P. Bukartyka. Podziwiali rzeźby i obrazy niepełnosprawnych artystów, wsłuchiwali się w utwory poetyckie, muzyczne i teatralne będące spowiedzią dusz artystów, a nie wytworem ich myśli. Dosięgali wreszcie tego, co niewidoczne, transcendentne. Stało się to dzięki niezwykłej, duchowej obecności bp. Jana Chrapka wśród tych, których tak bardzo umiłował - wśród osób niepełnosprawnych.