Cezarejczyk, zanim został biskupem ulubieńcem Konstantyna, na własne oczy widział prześladowania chrześcijan za panowania cesarza Dioklecjana. W obawie o swoje życie, opuścił rodzinne strony. Początkowo ukrywał się w Tyrze, a następnie zbiegł na pustynię Tebaidy w Egipcie. Został jednak aresztowany. Możemy więc zaufać jego osobistym opisom zawartym w „Historii Kościoła.”
Reklama
Dzieło Euzebiusza to coś znacznie więcej niż historia Kościoła. Autor cytuje dokumenty cesarskie, listy współczesnych, udostępnia rozmaite zestawienia. Jako archiwista z zamiłowania, starał się zachować dokumenty źródłowe.
Dzięki sumienności Euzebiusza udało się w miarę precyzyjnie odtworzyć etapy formowania się Nowego Testamentu, czy wykluwanie się struktur kościelnych na terenach misyjnych.
Oddajemy w Państwa ręce „Historię Kościoła” w klasycznym tłumaczeniu ks. bpa Arkadiusza Lisieckiego. Słowo wstępne napisał Paweł Lisicki.
Autor: Euzebiusz z Cezarei
Wydawnictwo Fronda
O Autorze:
Euzebiusz z Cezarei (urodzony około 264 roku, zmarł około 340 roku) – pisarz, teolog i historyk chrześcijański, biskup Cezarei w Palestynie od 313 roku. Uczeń Pamfila z Cezarei, jako wyraz oddania dla swego mistrza przyjął przydomek – syn Pamfila. Przez współczesnych znany był jako umiarkowany arianin, poprał jednak Credo uchwalone na soborze nicejskim w roku 325.
_1759510669.jpg)
