Stowarzyszenie JAX oraz Fundacja Wigry Pro zapraszają na III Festiwal Muzyki Kameralnej i Organowej „Kamedulskie Wigry”. Koncerty festiwalowe rozbrzmiewać będą w XVII-wiecznym Klasztorze Pokamedulskim w Wigrach, który od wieków stanowi kolebkę życia kulturalnego Suwalszczyzny.
Koncerty w ramach III edycji Festiwalu "Kamedulskie Wigry" odbędą się w wybrane niedziele lipca, sierpnia i września 2021 roku. Przed nami podróż w świat różnorodnych form, stylów muzycznych i ciekawych efektów akustycznych. Zabrzmi także pełna rozpiętość składów instrumentalnych. Usłyszymy organy solo, a także kameralne współbrzmienia króla instrumentów wraz ze skrzypcami, obojem czy rzadko prezentowaną bazuną tradycyjną – kaszubskim instrumentem muzycznym. Wystąpią uznani artyści, którzy od wielu lat aktywnie zaangażowani są w polskie i światowe życie kulturalne – Piotr Rojek, Gedymin Grubba, Paweł Gruba, Róża Lorenc, Wiktor Brzuchacz, Rafael Gabriel Przybyła, Dariusz Hajdukiewicz. Całość zwieńczy występ Orkiestry Koncertowej Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego, liczącej 55 muzyków.
Melomani będą mogli poznać także nietypowy instrument – organy skrzyniowe. Dawniej muzyka organowa była wykonywana również poza wnętrzami kościelnymi - w pałacowych salach i zamożnych domach. Było to możliwe dzięki mniejszym, przenośnym instrumentom, których szczególną odmianę stanowiły organy skrzyniowe. Obecnie takie instrumenty to prawdziwe unikaty – w Europie znajdziemy ich zaledwie pięć, w tym jeden w Polsce. Został wykonany na wzór instrumentów barokowych przez manufakturę Johannesa Kirchera z Heidelberegu, a już niebawem organy te zabrzmią w pokamedulskiej świątyni.
Program koncertów uwzględnia utwory od wczesnego baroku po muzykę XX wieku. Nie zabraknie także kunsztownych improwizacji organowych, w których odnaleźć można znane i lubiane melodie. Tegoroczny festiwal zostanie wzbogacony o promocję polskiej literatury muzycznej, która zachwyca kunsztem kompozytorskim, głębią wyrazu i różnorodnością nastrojów. Polski akcent będzie towarzyszyć każdemu z koncertów.
Podziel się cytatem
Wstęp na koncerty festiwalowe jest bezpłatny. Zadanie publiczne jest współfinansowane ze środków Województwa Podlaskiego. Projekt realizowany jest w ramach partnerstwa z Fundacją PZU. Patronat honorowy nad festiwalem objął Marszałek Województwa Podlaskiego. Patronatem medialnym objęły: TVP Kultura, Portal PRESTO, Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC, Tygodnik Katolicki Niedziela, Portal Niebywałe Suwałki oraz Czasopismo Martyria.
Harmonogram koncertów w ramach III Festiwalu „Kamedulskie Wigry”:
25 lipca 2021 roku, godz. 13:00
Piotr Rojek - organy
2) 1 sierpnia 2021 roku, godz. 13:00
Paweł Gruba - bazuna tradycyjna
Gedymin Grubba - organy
3) 8 sierpnia 2021 roku, godz. 13:00
Róża Lorenc - skrzypce
Wiktor Brzuchacz – organy
4) 22 sierpnia 2021 roku, godz. 13:00
Rafael Gabriel Przybyła - obój barokowy / obój da caccia
Dariusz Hajdukiewicz - organy skrzyniowe / organy
5) 18 września 2021 roku, ok. godz. 19:00
Orkiestra Koncertowa Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego
Już dawno żadna książka nie namieszała mi w głowie tak jak „Zgiełk czasu” Juliana Barnesa. Laureat Nagrody Bookera wchodzi w życie Dymitra Szostakowicza może nie z przysłowiowymi buciorami, ale bez ogródek, by odbrązowić jeden z najbardziej monumentalnych pomników kultury muzycznej XX wieku. Wnuk Bolesława Szostakowicza, powstańca styczniowego, prawnuk powstańca listopadowego – Piotra; geniusz kompozycji, miłośnik piłki nożnej i siatkówki, człowiek, którego życie – jak sam mówił – przebiegało pod dyktando lat przestępnych. Pierwszym przełomem była wizyta Józefa Stalina, Wiaczesława Mołotowa, Anastasa Mikojana i Andrieja Żdanowa w moskiewskim Teatrze Wielkim, gdzie wykonywano słynną już na całym świecie operę Szostakowicza „Lady Makbet mceńskiego powiatu”. Dezaprobata władzy zepchnęła dzieło i artystę w otchłań infamii, a gwoździem do trumny był artykuł „Chaos zamiast muzyki” w „Prawdzie”. Kompozytor sam otarł się o śmierć, jako protegowany marszałka Michaiła Tuchaczewskiego był bowiem dwukrotnie wezwany do NKWD w sprawie spisku generałów. Za drugim razem, kiedy stawił się na przesłuchanie, oficera Zakriewskiego, który go wezwał, już nie było – śledczy stał się ofiarą. Podobnych zakrętów w życiu Szostakowicza było więcej. Z każdą kartą książki nie tyle poznajemy fabularyzowane fakty z życia kompozytora, ile obserwujemy jego przemianę – ot, jak z wroga ludu staje się ulubieńcem władzy, jak sam siebie potępia, jak jedzie do Stanów Zjednoczonych, gdzie wychwala władzę radziecką, jak krytykuje system imperialistyczno-kapitalistyczny i wreszcie gra na fortepianie swoje kompozycje w wypełnionej po brzegi Madison Square Garden. Z jednej strony piętnastotysięczny tłum i transparenty przed hotelem namawiające go do skoku z okna i wystąpienia o azyl, z drugiej – człowiek, muzyczny geniusz, który zdaje sobie sprawę z potęgi śmiertelnej machiny, którą była władza Stalina. Ile w tym było gry, intelektualno-moralnych szachów, które pozwalały Szostakowiczowi działać w imperium zła, tworzyć arcydzieła muzyki XX wieku, a ile strachu? Zwykłego, ludzkiego, paraliżującego, który sprawiał, że obok drzwi do gabinetu Stalina zawsze stało dwóch sanitariuszy, którzy mogli wynieść omdlonego petenta bądź posprzątać po nim, gdy z nerwów zanieczyścił salon władzy. Symfonie: II, V, VI, VII, IX czy pierwsza w zbiorze, którą prowadzili najwybitniejsi dyrygenci z czołowymi orkiestrami, gdy jej twórca miał nieco ponad 20 lat, mistrzowskie dzieła muzyki kameralnej, pianistyczne perły z 24 preludiami na czele. Spuścizna po Szostakowiczu jest fenomenalna, a mój zachwyt nad nią – nieskrywany. Kiedy włączam płytowe nagranie bądź słucham koncertowej interpretacji, muzyka potomka Polaków zabiera mnie w muzyczną podróż, artystyczny kosmos. Rzecz w tym, że po lekturze „Zgiełku czasu” już nigdy nie będę pewien, czy mistrz mówi do mnie serio, czy też z przymrużeniem oka. Gdzie kończy się geniusz, a zaczyna życiowy pragmatyzm, zaś miejsce twórczej weny zajmuje cynizm.
Pamiątkowe zdjęcie w sanktuarium na Świętym Wzgórzu
25-, 50- i 60-lecie profesji zakonnej świętują siostry elżbietanki. We Wrocławiu przeżywają dni Odnowy Jubileuszowej. Dziś pielgrzymowały do Sanktuarium na Wzgórzu Osobowickim.
O historii sanktuarium i cudownej figurze Matki Bożej opowiedział kustosz sanktuarium ks. Krzysztof Jankowiak. Przypomniał, że do tego miejsca pielgrzymowało wielu ludzi, wśród nich bp Józef Pazdur i ks. prof. Roman Rogowski. A obecnie wielu pielgrzymów przychodzi tutaj nawet w tygodniu, by zatrzymać się na chwilę na Świętym Wzgórzu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
