Podczas wykonywania prac porządkowych w domu panie mogą wykonywać ćwiczenia gimnastyczne, które są równie skuteczne, jak te wykonywane na sali czy w basenie, a nie absorbują naszego cennego czasu:
Stojąc, wciągamy mięśnie brzucha najgłębiej jak można, liczymy do pięciu i rozluźniamy. Powtarzając często to ćwiczenie, w szybkim czasie pozbędziemy się tłuszczu na biodrach i brzuchu.
Siedząc, wykonujemy krążenie stopami dookoła kostki - na zmianę: od lewej ku prawej i odwrotnie. Kostki wyszczupleją, rozluźnią się, a panie będą miały lekki, sprężysty chód.
Każdą chwilę, np. przed telewizorem, można wykorzystać na wysokie ułożenie nóg, co odpręża i zapobiega tworzeniu się żylaków.
Siedząc, opieramy dłonie na poręczach fotela lub na siedzeniu krzesła, unosimy lekko stopy i - opierając się tylko na dłoniach - unosimy się powolutku do góry i równie powolutku opadamy na siedzenie. To ćwiczenie wzmacnia mięśnie pleców i kręgosłup.
Nie garbimy się, w ciągu dnia jak najczęściej prostujemy plecy, ściągamy łopatki i staramy się chodzić tak, jakby nogi "wychodziły z bioder". Ćwiczenie to pozwoli nie tylko na zachowanie prostej sylwetki, ale uchroni przed bólami kręgosłupa.
W Rzymie Wielki Post to czas duchowej pielgrzymki po najstarszych i najważniejszych świątyniach Wiecznego Miasta: kościołach stacyjnych. Ich lista została ostatecznie ustalona przez Grzegorza Wielkiego. Każdemu dniowi Wielkiego Postu odpowiada jeden kościół, począwszy od Bazyliki św. Sabiny na Awentynie, gdzie Papież zwykł sprawować liturgię Środy Popielcowej, aż po Bazylikę św. Jana na Lateranie w Wielką Sobotę.
Znaczenie wielkopostnych liturgii stacyjnych w zwięzły sposób wyjaśnił Benedykt XVI w Środę Popielcową 2007 r.: „Starożytna liturgia rzymska poprzez stacje wielkopostne wyznaczyła szczególną geografię wiary; przyświecała temu myśl, że w związku z przybyciem Piotra i Pawła oraz zniszczeniem Świątyni Jerozolima jakoby przeniosła się do Rzymu; Rzym chrześcijański postrzegano jako rekonstrukcję Jerozolimy z czasów Jezusa, w obrębie murów miasta. Ta nowa wewnętrzna duchowa geografia, wpisana w tradycję kościołów stacyjnych Wielkiego Postu, nie jest zwykłym rozpamiętywaniem przeszłości ani pozbawioną treści antycypacją przyszłości. Przeciwnie, ma ona pomagać wiernym przejść wewnętrzną drogę – drogę nawrócenia i pojednania, by dotrzeć do chwały niebieskiego Jeruzalem, gdzie mieszka Bóg”.
W orędziu na Wielki Post 2025 Franciszek zachęca do „wspólnego podążania w nadziei”. Podkreśla, że to dzięki miłości Pana Boga jesteśmy zachowani w nadziei, która nie zawodzi. Ona jest pewną i niezachwianą „kotwicą duszy”. Na zakończenie cytuje znamienne słowa św. Teresy od Jezusa: „Ufaj więc, (duszo moja), ufaj, bo nie znasz dnia ani godziny. Czuwaj pilnie, wszystko szybko przemija, choć twoja tęsknota wątpliwym czyni to, co jest pewne, i czas krótki - długim”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
