Zgromadzenie Sióstr św. Dominika przeżywa rok 2012 jako rok jubileuszowy 150-lecia istnienia zgromadzenia. Poszczególne etapy obchodów jubileuszu stają się wędrówką po szlaku duchowości Sługi Bożej Matki Kolumby Róży Białeckiej i zaangażowania apostolskiego sióstr dominikanek.
Matka Kolumba Róża Białecka urodziła się 23 sierpnia 1838 r. w Jaśniszczach koło Tarnopola na Kresach Wschodnich w szlacheckiej rodzinie polskiej. Mając 12 lat, w dniu przyjęcia sakramentu bierzmowania, złożyła Bogu prywatny ślub przed cudownym obrazem Matki Bożej w dominikańskim sanktuarium w Podkamieniu, że poświęci swoje życie na służbę Bogu w zakonie. Idąc za sugestią generała zakonu dominikańskiego o. Wincentego Jandela, by wskrzesić apostolską gałąź dominikanek w Polsce, odbyła formację zakonną w klasztorze dominikanek w Nancy we Francji. Tam, jako s. Kolumba, w 1859 r. złożyła pierwszą profesję zakonną. Po powrocie do Polski przybyła do Wielowsi koło Tarnobrzega i pomimo ogromnych trudności i przeciwności 8 sierpnia 1861 r. z błogosławieństwem biskupa przemyskiego Adama Jasińskiego otworzyła pierwszy nowicjat dominikanek. Powstające zgromadzenie kształtowała zgodnie z dewizą zakonu dominikańskiego „contemplata aliis tradere” (dzielić się owocami kontemplacji z innymi).
Pragnieniem Matki Kolumby było służyć najbardziej potrzebującym, podnosząc poziom moralny, duchowy i intelektualny polskiej wsi. Wraz z pierwszymi dominikankami podjęła się utworzenia szkoły dla dzieci i młodzieży. Siostry przygotowywały uczniów do sakramentów świętych, otaczały opieką chorych w domach i towarzyszyły umierającym. Matka Kolumba, sięgając tradycji dominikańskiej, zaszczepiła w zgromadzeniu kult Jezusa Eucharystycznego i Matki Najświętszej Niepokalanej.
Sługa Boża Matka Kolumba Róża Białecka zmarła w opinii świętości 18 marca 1887 r. w macierzystym klasztorze w Wielowsi i tam spoczęły jej doczesne szczątki. Trwający proces beatyfikacyjny został uwieńczony 20 grudnia 2004 r. ogłoszeniem w Watykanie w obecności Ojca Świętego Jana Pawła II Dekretu heroiczności cnót Sługi Bożej Matki Kolumby Białeckiej. Obecnie trwa proces w sprawie cudownego uzdrowienia przypisywanego jej wstawiennictwu.
W naszym zgromadzeniu chlubimy się również darem bł. s. Julii Rodzińskiej, męczennicy obozu koncentracyjnego w Stuthofie koło Gdańska, która została wyniesiona na ołtarze przez Jana Pawła II w gronie 108. męczenników II wojny światowej.
W ten wielki jubileusz 150-lecia istnienia Zgromadzenia Sióstr św. Dominika wpisuje się 134. rocznica nieprzerwanego pobytu sióstr Dominikanek w parafii św. Katarzyny w Tyczynie.
W 1878 r. na prośbę rodu Wodzickich, fundatorki domu Pauliny Morawskiej oraz ówczesnego proboszcza tyczyńskiego ks. prał. Leopolda Olcyngiera, do Tyczyna przybyły trzy dominikanki: s. Alana, s. Benwenuta oraz s. Konstancja.
Od początku swego pobytu w Tyczynie, zgodnie z charyzmatem zgromadzenia siostry poświęciły się wychowaniu dzieci, katechizowały i przygotowywały do I Komunii św. Prowadziły również ochronkę, którą po 1947 r. upaństwowiono i przekształcono w żłobek. Obecnie od 1998 r. siostry prowadzą 3-oddziałowe przedszkole publiczne oraz katechizują w szkole podstawowej i liceum.
Matka Kolumba w „Konstytucjach” napisała: „siostry z całą żarliwością i poświęceniem mają zajmować się pielęgnowaniem chorych, zwłaszcza wieśniaków, w ich własnych mieszkaniach”. Przez 134 lata siostry Dominikanki w Tyczynie ofiarnie posługiwały ludziom potrzebującym. W latach powojennych (1946-55) dominikanki przejęły tyczyński „Szpital Ubogich”, istniejący od XVI wieku, a służący głównie osobom starszym i niemającym opieki ze strony rodziny. Siostry objęły zarząd nad szpitalem za zgodą parafii oraz Ośrodka Pomocy Społecznej w Rzeszowie, ale w niedługim czasie ten dom starców został zlikwidowany przez władze, a nieliczni podopieczni przeniesieni do klasztoru (ostatnia staruszka zmarła w roku 1978). Od 1995 r. siostry pielęgniarki podjęły pracę w tyczyńskiej Stacji Opieki Caritas, która obecnie funkcjonuje jako Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej Centrum Pielęgniarstwa Środowiskowo-Rodzinnego Caritas Diecezji Rzeszowskiej. Siostry mają pod swoją opieką w terenie ponad 4 tys. osób.
W ciągu 134 lat pobytu w Tyczynie siostry Dominikanki przeżywały chwile radosne, ale i nie brakowało tych smutnych. Przetrwały czas I i II wojny światowej, ciężkie warunki ekonomiczne spowodowane działaniami wojennymi oraz pełne niepewności i zagrożeń czasy komunistyczne. Zawsze jednak, mimo trudności i niewygód, wiernie stały na posterunku swojej służby.
Jednak Tyczyn to nie jedyne miejsce działalności sióstr Dominikanek. W diecezji rzeszowskiej służą katechizując, prowadząc przedszkola, opiekując się chorymi w parafiach: Narodzenia NMP w Zaczerniu, Wniebowzięcia NMP w Lipinkach oraz w parafii Dominikanów św. Jacka w Rzeszowie.
Jubileusz 150-lecia Zgromadzenia stał się okazją do uroczystego „Te Deum”, jakie wznosiły siostry wraz z wiernymi podczas misji świętych, które odbywały się w dniach 20-26 maja w Tyczynie. Ojciec misjonarz Roman Bakalarz OP podczas nauk misyjnych wspominał o apostolstwie sióstr dominikanek, zaś siostry przygotowały wystawę, która jest spotkaniem z historią zgromadzenia wpisaną w dzieje naszej ojczyzny.
Dominikanki służą ludziom, pomagając im w drodze zbawienia w różnych warunkach, zarówno w krajach katolickich, jak i misyjnych. Obecnie pracują na czterech kontynentach, są to m.in. Stany Zjednoczone, Kanada, Włochy, Rosja (Syberia), Ukraina czy Białoruś.