Był wybitnym kierownikiem duchowym, który prowadził powierzone mu dusze do świętości. Jest on dla nas wszystkich, zarówno dla kapłanów, jak i wiernych świeckich, wzorem prowadzenia głębokiego życia duchowego i wzrastania w cnotach chrześcijańskich wypracowanych przez wierne współdziałanie z łaską w duchu Bożego dziecięctwa” - napisał o słudze Bożym o. Anzelmie Gądku od św. Andrzeja Corsini OCD abp Władysław Ziółek, metropolita łódzki.
Maciej Józef Gądek urodził się 24 lutego 1884 r. w Marszowicach. Chrzest św. przyjął w parafialnym kościele. Rodzice pochodzący z wzorowych, katolickich rodzin, sami również po chrześcijańsku wychowywali swoje liczne potomstwo. Gdy Maciej miał 11 lat, ojciec oddał go do konwiktu Karmelitów Bosych w Wadowicach, gdzie jednym z jego wychowawców był św. Rafał Kalinowski. Wywarł on na małym chłopcu wielki i niezatarty wpływ, przede wszystkim swoim przykładem skłonił go, aby wstąpił do zakonu Karmelitów Bosych. W 1901 r. w Czernej przyjął habit karmelitański, a w 1902 r. złożył profesję zakonną i przyjął imię Anzelm od św. Andrzeja Corsini. W nowicjacie, zachwycony odkryciem, że jest „synem Maryi”, poświęcił się Jej całkowicie. Powziętej decyzji: „chcę i muszę być świętym”, do końca życia pozostał wierny. Studia teologiczne odbył w Rzymie i tam 25 lipca 1907 r. został wyświęcony na kapłana. Do 1918 r. wykładał teologię w Krakowie, Linzu i Wiedniu oraz był wychowawcą kleryków. Znany był również z szerokiej działalności duszpasterskiej jako kierownik duchowy, rekolekcjonista i kaznodzieja. W Krakowie założył i prowadził Bractwo Praskiego Dzieciątka Jezus. W latach 1918-1920 był przeorem w Wadowicach, gdzie założył Niższe Seminarium.
W 1920 r. o. Anzelm został mianowany pierwszym prowincjałem wskrzeszonej Polskiej Prowincji Karmelitów Bosych. Starał się o odzyskanie skasowanych klasztorów oraz gorliwie troszczył się o głębokie życie duchowe poszczególnych wspólnot karmelitańskich. W 1921 r. przy współudziale sługi Bożej m. Teresy Kierocińskiej założył Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus, któremu przekazał charyzmat dziecięctwa Bożego wg „małej drogi” św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
Od 1925 r. przebywał w Rzymie, gdzie zorganizował Międzynarodowe Kolegium Karmelitańskie Teresianum, a w latach 1926-1945 był jego rektorem. Pełnił urząd definitora generalnego - powierzano mu wizytacje w różnych prowincjach Zakonu. Z nominacji papieża Piusa XI był wizytatorem apostolskim seminariów duchownych w Polsce, kolegiów narodowych w Rzymie oraz konsultorem Kongregacji ds. Seminariów i Uniwersytetów.
Po powrocie do Polski w 1947 r. o. Anzelm trzykrotnie wybierany był na urząd prowincjała. Zajął się gruntowną formacją duchową założonego przez siebie Zgromadzenia, któremu pozostawił obszerną spuściznę swoich pism, opracował nowe Konstytucje i często odwiedzał poszczególne wspólnoty. Zawsze towarzyszyła mu opinia doskonałości. Jego życie było dla współbraci budującym przykładem wierności regule zakonnej.
Ostatnie 10 lat życia spędził w klasztorze w Łodzi. Prowadził wówczas specyficzne apostolstwo: piórem, modlitwą i cierpieniem. Mimo słabego zdrowia i doświadczeń wewnętrznych, do końca był wierny modlitwie i uczestniczył w aktach życia wspólnotowego. Wyznał kiedyś: „Całe życie ćwiczyłem się w miłości Dzieciątka Jezus”. Zmarł w opinii świętości w Łodzi 15 października 1969 r. Jego doczesne szczątki, po ekshumacji, spoczywają w przedsionku kościoła Karmelitów Bosych w Łodzi. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w Archidiecezji Łódzkiej 2 lutego 2002 r., zaś 15 czerwca 2008 r. w kościele Ojców Karmelitów Bosych w Łodzi przy ul. Liściastej odbyła się publiczna sesja zamknięcia akt procesu na etapie diecezjalnym. Następnie akta procesu zostały przekazane do Kongregacji ds. Świętych w Rzymie, gdzie rozpoczął się dalszy etap procesu beatyfikacyjnego.