W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa 11 czerwca w katedrze drohiczyńskiej bp Antoni Dydycz udzielił święceń diakonatu 4 alumnom drohiczyńskiego WSD: Pawłowi Badurze, Przemysławowi Janowi Łozie, Arkadiuszowi Tymoszukowi oraz Radosławowi Żukowskiemu. W homilii Ksiądz Biskup zaznaczył, że obchodzona tego dnia uroczystość Serca Pana Jezusa, „które jest ciche i bardzo pokorne”, podkreśla szczególnie służebny wymiar diakonatu. „Służebność jest postawą niezbędną w życiu diakonów. Potrzeba jej do wierności powołaniu” - mówił. Potrzeba jej także w kapłaństwie, do którego przygotowują się przyjmujący święcenia diakonatu. „Aby dobrze to rozumieć - mówił dalej - należy spojrzeć na Serce Jezusowe. Ono poszukuje zaginionych owiec. Świat nie zostawi 99 dla ratowania tej jednej, a Serce Jezusowe jest na to gotowe. Bądźcie prawdziwymi diakonami” - zakończył Pasterz diecezji.
Sam obrzęd święceń diakonatu zawiera wiele ważnych znaków i modlitw. Najważniejsze jednak momenty to ślubowanie czci i posłuszeństwa biskupowi oraz nałożenie rąk biskupa i modlitwa konsekracyjna odczytywana przez biskupa bezpośrednio po śpiewie Litanii do Wszystkich Świętych. To właśnie wtedy otrzymujący święcenia leżą krzyżem przed ołtarzem.
Bp Antoni Dydycz święceń prezbiteratu udzielił 12 czerwca w parafii pw. Trójcy Przenajświętszej w Prostyni, która przeżywa właśnie jubileusz 500-lecia objawień św. Anny. Święcenia prezbiteratu przyjęło 11 diakonów: Karol Biegluk, Sylwester Falkowski, Paweł Hryniewicki, Daniel Jankowski, Piotr Pędzich, Tomasz Przewoźny, Łukasz Skarżyński, Łukasz Suszko, Marcin Szymanik, Wojciech Waldemar Wysocki oraz Grzegorz Ziembowski.
W homilii Ksiądz Biskup najpierw ukazał św. Annę jako wzór dobrego ucznia Pana Jezusa. „Była ona dobrą babcią podpatrującą swojego Wnuka. Dlatego na pytanie, jak dobrze żyć, któż lepiej odpowie niż św. Anna” - pytał.
Dalej Ksiądz Biskup mówił, że drogą do Ojca jest Jezus Chrystus. Czy miłujesz Mnie? - pytanie postawione przez Pana Jezusa św. Piotrowi często jest i będzie także kierowane do każdego z przyjmujących święcenia prezbiteratu. Pan Jezus jest cierpliwym wychowawcą, dlatego wciąż zadaje pytanie, czy miłujesz mnie więcej. A potem daje czas na zastanowienie i odpowiedź. Ma to się dokonywać przez całe życie kapłana i ma to być wyrazem miłości kapłana do Trójjedynego Boga. „Ta miłość zaś to uświęcanie czasu wspólnoty Chrystusowej, do której jest posłany kapłan” - mówił Pasterz diecezji.
W obrzędzie święceń prezbiteratu, obok elementów występujących w obrzędzie święceń diakonatu, na szczególne wyróżnienie zasługuje namaszczenie świętym olejem krzyżma dłoni kapłana. Jest to zewnętrzny znak konsekracji mężczyzny. Od tej chwili Pan Bóg ma szczególne prawo do kapłana, do jego czasu (obowiązek modlitwy Liturgią Godzin, praca katechetyczna, służba przy ołtarzu, ewangelizacja itd.).
Po przyjęciu święceń nowi kapłani otaczają ołtarz, by razem ze swym biskupem sprawować pierwszą w swoim życiu Eucharystię. Kilka następnych dni jest zawsze czasem, w którym neoprezbiterzy sprawują Msze św. prymicyjne odprawiane już samodzielnie. Tegoroczne święcenia diakonatu i prezbiteratu są też uwieńczeniem zakończonego już Roku Kapłańskiego, którego owocem niech będzie uświęcenie całego Kościoła Chrystusowego.