W tym roku mija 400 lat od wzniesienia kościoła pw. św. Jadwigi Śląskiej w Rybnicy Leśnej. Rok 1608 przyjmuje się jako datę powstania obecnej świątyni w oparciu o inskrypcję z wiszącego tu dzwonu. Uważa się jednak, że pierwsza świątynia mogła tu powstać już w 1557 r. Prawdopodobnie była to kaplica grzebalna służąca tutejszej wspólnocie protestantów przybyłych z Saksonii. Ale pierwsze zasiedlenie w okolicach Rybnicy Leśnej przypisuje się benedyktynom z Brzevnova koło Pragi, którzy osiedli następnie w Broumovie. W 1213 r. mieli oni otrzymać z nadania Przemysła Ottokara I, króla Czech, ziemię aż do źródeł rzeki Ścinawki wcinającej się w zbocze góry Borowa. Kościelnie teren ten przynależny był diecezji praskiej aż do połowy XVII wieku. Na zboczach góry Borowa biegł średniowieczny trakt, prowadzący z kotliny wałbrzyskiej w kierunku Czech. Wspomniana droga, osłaniana wraz z południową granicą Śląska, była przez zamki Nowy Dwór i Rogowiec, obok którego powstała Rybnica Leśna. Samą wieś po raz pierwszy wymieniono już 1289 r. jako Rimerswaldau. „Liber Fundationis Biskupstwa Wrocławskiego” z ok. 1305 r. określa ją jako „villa advocati”. Zniszczona i wyludniona w czasie wojen husyckich wieś została odbudowana i ponownie zasiedlona protestanckimi górnikami z Saksonii przez braci Hochbergów ok. 1530 r. Do wojny 30-letniej rozwijało się tu kopalnictwo srebra.
Przebudowa kaplicy mogła być związana z wydanym przez cesarza Rudolfa II Habsburga w 1608 r. Listem Majestatycznym, gwarantującym swobodę wyznaniową dla protestantów. Patronami świątyni do lat 30. XX wieku byli Hochbergowie. Mimo że we wsi nie mieszkał żaden katolik, rybnicka świątynia stała się katolickim kościołem w wyniku redukcji świątyń protestanckich przeprowadzonej 26 marca 1654 r. Okoliczne tereny zostały wówczas przyporządkowane diecezji wrocławskiej, a Rybnicę Leśną przyłączono do parafii w Mieroszowie.
Tutejsi ewangelicy mogli zbudować w pobliskim Unisławiu Śląskim własny dom modlitwy dopiero po zajęciu Śląska przez Fryderyka Wielkiego. Było to w 1742 r.
Schematyzm z 1825 r. podaje, że na 593 mieszkańców Rybnicy tylko trzech było katolikami. Niespełna wiek później (1929 r.) mieszkało tu 390 protestantów, 35 katolików, 50 innowierców. We wsi istniała katolicka szkoła, do której uczęszczało również z okolicznych miejscowości 161 katolickich uczniów, podzielonych na 6 klas, których uczyło tyluż nauczycieli.
Zaraz po II wojnie światowej kościół w Rybnicy i Unisławiu Śląskim obsługiwany był przez duszpasterza z Kuźnic Świdnickich. W 1946 r. w Rybnicy mieszkało ok. 200 Polaków. Istniała też czteroklasowa szkoła powszechna, do której uczęszczało 23 dzieci. Msza św. odprawiana była co drugą niedzielę. Później jednak kościół nie był obsługiwany z powodu trudności komunikacyjnych. W 1957 r. mieszkańcy wsi Rybnica i Kamionka zwrócili się z prośbą do dziekana wałbrzyskiego ks. Tadeusza Babiaka o wyłączenie kościoła w Rybnicy Leśnej z parafii w Kuźnicach Świdnickich i przyłączenie do parafii św. Franciszka z Asyżu na wałbrzyskim Podgórzu. Od tego czasu rybnicki kościołek obsługują pallotyni od św. Franciszka. Jeszcze w latach pięćdziesiątych wezwanie świątyni nie było znane. Jak wspomniano, obecnie kościołowi patronuje św. Jadwiga - księżna, patronka Śląska.
W dniu 8 czerwca br. o godz. 10 rozpoczną się oficjalne obchody jubileuszu. Spod kościoła św. Franciszka z Asyżu w Wałbrzychu wyruszy do Rybnicy Leśnej pielgrzymka wiernych. Tu o godz. 13 w wiekowej świątyni zostanie odprawiona uroczysta Msza św. koncelebrowana, której będzie przewodniczył bp Ignacy Dec. Księża pallotyni wraz z wiernymi serdecznie zapraszają do udziału w uroczystościach.
Święty Andrzej Bobola nie pozwolił o sobie zapomnieć – sam zaczął upominać się o swój kult. Po śmierci ukazał się w Pińsku, Wilnie aż wreszcie w Strachocinie. Joanna i Włodzimierz Operaczowie w swojej najnowszej książce – biografii św. Andrzeja Boboli „ Boży Wojownik” poszukują odpowiedzi dotyczących specjalnej misji świętego oraz opisują proroctwo, które wyjawił o. Alozjemu Korzeniewskiemu.
Dominikanin o. Alojzy Korzeniewski należał do ludzi twardo stąpających po ziemi. Był wcześniej nauczycielem fizyki w gimnazjum w Grodnie i przełożył na język polski holenderski podręcznik do tego przedmiotu. Interesował się między innymi nowatorską ideą lotów balonem. Gdy w Grodnie zamieszkał wywieziony przez Rosjan ostatni król Polski Stanisław August Poniatowski, odwiedzał o. Korzeniewskiego w jego laboratorium i rozmawiał z nim o balonach. Po wojnach napoleońskich dominikanin trafił do Wilna. Jako płomienny kaznodzieja często poruszający tematy patriotyczne naraził się władzom carskim, które zmusiły jego przełożonych do zakazania mu głoszenia kazań i słuchania spowiedzi.
To kluczowa postać dla pobożności Szkaplerza. Św. Szymon urodził się w 1165 r. w hrabstwie Kent w Anglii. Rodziców miał bogobojnych. Hagiografowie podkreślają, że matka Szymona zanim go pierwszy
raz nakarmiła po urodzeniu, ofiarowała go Matce Bożej, odmawiając na kolanach Zdrowaś Maryjo.
Uczył się w Oksfordzie i - jak przekazują kroniki - uczniem był wybitnym. Później wiódł przez jakiś czas życie pustelnicze, by po przybyciu Karmelitów na Wyspy wstąpić do zgromadzenia.
Szybko poznano się na jego talentach oraz gorliwości i mianowano go w 1226 r. wikariuszem generalnym. W 1245 r. został wybrany szóstym przeorem generalnym Karmelitów. Wyróżniał się gorącym nabożeństwem
do Matki Bożej. Maryja odwzajemniła to synowskie oddanie, objawiając się Szymonowi 16 lipca 1251 r. Święty tak relacjonował to widzenie: „Nagle ukazała mi się Matka Boża w otoczeniu wielkiej
niebiańskiej świty i trzymając w ręce habit Zakonu, powiedziała mi: «Weź, Najukochańszy Synu, ten szkaplerz twego Zakonu, jako wyróżniający znak i symbol przywilejów, który otrzymałam dla ciebie
i dla wszystkich synów Karmelu. Jest to znak zbawienia, ratunek pośród niebezpieczeństw, przymierze pokoju i wszechwieczna ochrona. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego»”. Św. Szymon
dożył 100 lat. Zmarł w opinii świętości16 maja 1265 r.
Zjazd uczestników EDK z calej Polski odbędzie się 24 maja 2025r. Tego dnia odbędzie się Msza Święta o godz. 18.30 w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Świebodzinie
Rafał Wojtkiewicz zaprasza uczestników EDK z całej Polski do Świebodzina. 24 maja pod spojrzeniem Chrystusa odbędzie się Zjazd uczestników EDK z całego kraju. Nie może was zabraknąć!
- Bracie, Siostro z EDK – jeśli szedłeś w nocy z krzyżem, jeśli milczałeś, gdy bolało, jeśli Twoja droga miała sens – to ten dzień jest dla Ciebie. Zapraszamy Cię do serca Lubuskiego – do Świebodzina – na Mszę Świętą w intencji wszystkich uczestników Ekstremalnej Drogi Krzyżowej 2025 – zachęca Rafał Wojtkiewicz ze Świebodzina, dyrektor ds. koordynacji rozwoju struktur EDK. - Spotkajmy się pod spojrzeniem Chrystusa – przy Jego Figurze. Podziękujmy za to, co przeżyliśmy. Zatrzymajmy się na chwilę – razem. Po Mszy Świętej zapraszamy na poczęstunek i wspólne spotkanie przy grillu – to czas relacji, rozmów i wspólnoty. Zabierz znajomych z rejonu. Przyjedź indywidualnie lub całą grupą. Niech Świebodzin stanie się miejscem wspólnej wdzięczności i inspiracji! – dodaje.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.