O początkach parafii w Obrazowie różne krążą opinie: wg niektórych Obrazów był jedna z czterech pierwszych w archidiakonacie sandomierskim i już w XI w. istniał jako parafia, chociaż niektórzy datują jej powstanie na rok 1254. O najdawniejszych czasach wiele zapisków nie ma, a malownicze lessowe wzniesienia zazdrośnie strzegą tajemnicy zamierzchłej przeszłości. Kodeks Małopolski podaje o pobycie w Obrazowie księcia sandomierskiego i krakowskiego Bolesława, który tutaj w 1256 r. przywilej dla Skaryszewa wydał - to dla historyków dowód, że w związku z tym musiał istnieć już tutaj kościół albo dwór godny księcia. Sandomierski kanonik Jan Długosz przekazał, że kolatorem drewnianego kościoła w Obrazowie był biskup krakowski, więc wiadomo, że pierwotnie stał tutaj kościół drewniany, który w 1531 r. został zastąpiony nową, także drewnianą świątynią. Data jej konsekracji jest bardzo precyzyjna - 2 lipca 1531 r. - i prawie trzy wieki w Obrazowie służyła wiernym, bo dopiero w 1760 r. uległa zniszczeniu. Z tej drewnianej świątyni pochodzi znajdujący się w Muzeum Diecezjalnym renesansowy obraz z XVI w. „Boże Narodzenie”,
A potem historia Obrazowa pisała swoje dzieje obecnym już kościołem, którego budowę zainicjował ówczesny proboszcz ks. Andrzej Potocki. Rozpoczętą przez niego dzieło dokończyli w 1782 r. księża Głogowski i Olechowski, jednakże dopiero w 1804 r. konsekrował go lubelski sufragan bp Jan Kanty Lenczewski. Usadowiony na skraju lessowego wąwozu kościół malowniczo wpisuje się w sadowniczy krajobraz i stanowi charakterystyczny znak architektoniczny Obrazowa. Historycy sztuki klasyfikują go do grupy kościołów późnego baroku, budowanych na terenie województw kieleckiego i lubelskiego w II poł. XVIII w. Jest to typ kościoła z fasadą bezwieżową, bryłę ma skromną, ale smukłą i zwartą. Fasada zachodnia - jak przystało na budowlę barokową - zwieńczona jest wolutowym szczytem. Wnętrze jednonawowe, trójprzęsłowe (czwarte nakrywa chór) o żaglastym sklepieniu, bogato wyposażone w rokokowe ołtarze.
Centralne miejsce prezbiterium wypełnia pięknie rzeźbiony, duży krzyż zawieszony w płytkiej, prostokątnej niszy. Znakomicie wkomponowany w wielobocznie zamknięte prezbiterium ołtarz główny upiększają rzeźby stojące na jego brzegach. Jedna z nich to św. Paweł, a druga św. Piotr. W zwieńczeniu ołtarza głównego ustawiona jest wielopostaciowa rzeźba: Trójca Święta adorowana przez anioły. Wystrój wnętrza uzupełniają ambona, chór muzyczny i ołtarze boczne, których jest cztery - można na nich dostrzec dobrej klasy rzeźby, wykonane prawdopodobnie w latach 70. i 80. XVIII stulecia przez warsztat sandomierski. Interesująco wygląda również chór muzyczny o falistej linii. Na jego parapecie ustawione zostały cztery rokokowe rzeźby - alegoryczne postacie kobiece - pomalowane w złotej tonacji. Ambona natomiast utrzymana jest w późnobarokowym charakterze.
Od 2004 r. bogatą historię Obrazowa zapisuje razem z parafianami ks. prałat Mieczysław Murawski, który jak na poprzednich parafiach, tak i tutaj, w pracach nie ustaje. Wymieniono w kościele całą elektryczność, okna zmieniono na aluminiowe, pomalowano dach, zmieniono nagłośnienie, zakupiono 10 nowych ławek. To wszystko dzięki wielkiej ofiarności ludzi - co podkreśla z dumą i radością ks. Murawski - marząc o nowych witrażach w kościele, o wyremontowaniu pozostałych rzeczy, odnowieniu barokowych figur, zmianie wystroju prezbiterium. W Obrazowie wydaje też parafialną gazetkę, której ukazało się już 203 numery i co roku zabiera chętnych na podbój świata: Obrazów był już we Włoszech, we Francji, w tym roku jadą do Fatimy - zupełnie jak św. Paweł, ich Patron spoglądający na Obrazów z prezbiterium świątyni. Ksiądz Proboszcz docenia rolę prasy katolickiej. Jak sam mówi, niesprzedane egzemplarze „Niedzieli” i innej prasy katolickiej: „rozdaję w kościele, niech czytają, niech dociera do nich pozytywny przekaz i katolickie media niech kreują w Obrazowie lepszą wizję naszej rzeczywistości”. No i jak tu nie pojechać do Obrazowa, nie pokłonić się św. Pawłowi, nie napisać o wielkiej dobroci, gościnności i życzliwości Księdza Proboszcza? Niemożliwe.