Urodził się 29 września 1915 roku w miejscowości Łomazy (obecnie województwo lubelskie). Syn Jana i Marianny z domu Piotrowskiej. Po ukończeniu szkoły podstawowej poszedł w ślady starszego brata Piotra (1909-71) i postanowił zostać Misjonarzem Oblatem Maryi Niepokalanej. Uczył się w oblackich junioratach w Krobi (1929-30) i Lublińcu (1930-35). Następnie rozpoczął nowicjat w Markowicach zakończony złożeniem pierwszej profesji zakonnej 8 września 1936 roku. W latach 1936-1938 studiował filozofię w Krobi. Wybuch II Wojny Światowej spowodował, że ukończył tylko pierwszy rok teologii w Obrze. 13.09.1939 roku na terenie klasztoru franciszkańskiego w Niepokalanowie został aresztowany przez Niemców. Deportowano go następnie do obozu rozdzielczego dla ludności cywilnej w Ostrzeszowie. 05.12.1939 roku wyszedł na wolność. W czasie okupacji przebywał kolejno w domu rodzinnym (1939-42) i w Kodniu (1942-44). Kontynuował studia teologiczne. 12 maja 1940 roku złożył śluby wieczyste w Kodniu. Natomiast 1.02.1942 roku w Siedlcach z rąk bpa Czesława Sokołowskiego otrzymał święcenia kapłańskie.
W sierpniu 1944 roku wstąpił do Wojska Polskiego i z dniem 20.08.1944 roku w stopniu kapitana został kapelanem 3 Warszawskiej Brygady Artylerii Lekkich Haubic (rozkaz Naczelnego Dowództwa w tej sprawie jest opatrzony datą 22.09.1944 roku).
Pomóż w rozwoju naszego portalu
„Ks. Kapelan Miczko ze swoich obowiązków duszpasterza wywiązuje się bardzo dobrze. W bojach na Saskiej Kępie, pod Legionowem, Markischfridland (Märkisch Friedland – Mirosławiec), pod Kołobrzegiem, nad Odrą i pod Berlinem – stale znajdował się w pierwszych szeregach naszych pododdziałów, w imię Boga krzepiąc wszystkich na duchu, wpływał silnie na ich stan moralny.
Inteligentny, energiczny i zdyscyplinowany – posiada autorytet tak wśród przełożonych, jak i podwładnych. Ciągłą pracą i stałym przebywaniem wśród żołnierzy wyrobił w nich poczucie honoru, miłość Boga i Ojczyzny” (opinia dowódcy z wniosku awansowego na stopień majora).
Reklama
Po zakończeniu działań wojennych w lipcu 1945 roku został awansowany na stopień majora. W wojsku pozostał do połowy 1946 roku.
Następnie pełnił obowiązki misjonarza ludowego przebywając w klasztorach: w Poznaniu (1946-47), na Świętym Krzyżu (1947-50), w Katowicach (1950-51), w Gorzowie Wlkp. (1951-56), ponownie w Katowicach (1956) i w Poznaniu (1957-62). W lipcu 1962 roku został superiorem i misjonarzem w Kodniu. Następnie pracował kolejno w Siedlcach (1968-80), w Gorzowie Wlkp. (1980-92) i w Katowicach (od 1992). Przez rok był kapelanem elżbietanek w tym mieście. Potem pełnił posługę spowiednika w tamtejszej oblackiej parafii. Zmarł 21 kwietnia 1997 roku. Został pochowany na cmentarzu w Bogucicach (dzielnica Katowic).
