Na początku XX wieku północna część miasta Chicago to przede wszystkim rozrzucone gospodarstwa farmerskie i lasy. Główna droga, Milwaukee Ave., nie była brukowana, a dzisiejsze ulice Austin i Higgins były szosami farmerskimi. Jednak wraz z rozwojem miasta i ta część Chicago stawała się coraz bardziej zaludniona. W roku 1906 powstała parafia Matki Bożej Zwycięskiej. A 10 lat później, dzięki staraniom grupy kilkunastu polskich rodzin skupionych głównie w niedawno powstałym Klubie Polonia, dzięki pomocy bp Pawła Rhode otrzymano zgodę na utworzenie nowej parafii dla polskich emigrantów pod wezwaniem św. Konstancji. Parafię zlokalizowano w Jefferson Park, który wtedy zwał się Colonial Gardens, a pierwszym proboszczem został ks. Aleksander Knitter.
Dziewięćdziesiąt rodzin, które na początku zapisało się do parafii wraz z ks. Knitterem szukało tymczasowego miejsca, gdzie można byłoby sprawować liturgię. Miejsce takie znaleziono u zbiegu ulic Lawrence i Central. Był to kościół protestancki. I tak 10 sierpnia 1916 r. poświęcono drewnianą, pierwszą, świątynię parafii św. Konstancji. Bardzo szybko okazało się jednak, że ten kościółek jest niewystarczający. Szybko rosła liczba polskich parafian i dlatego ks. Knitter wraz z członkami komitetu parafialnego, pod koniec 1916 r., rozpoczął poszukiwania nowego miejsca. Wybór padł na miejsce u zbiegu ulic Menard, Ainslie, Strong i Marmora. Rozpoczętą budowę kościoła i szkoły, ukończono w niespełna rok. Poświęcenia jej dokonał abp Mundelein, 8 października 1917 r.
Poświęcimy mu osobny rozdział. Pierwsza świątynia parafialna już nie istnieje. Zachowały się tylko zdjęcia i wspomnienia starszych parafian. Obecny kościół powstał w latach 60. XX w.