Ciszę, która na chwilę zapadła przerwały dźwięki Poloneza i grupa taneczna dziewcząt ze Szkoły im. św. Jakuba ruszyła z wdziękiem do tańca. Subtelne stroje i lekkość filigramowych postaci od razu wprowadziły swoisty nastrój. Inaczej być zresztą nie mogło, bo był to ich hołd złożony niezapomnianemu Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II.
Tak rozpoczęła się druga edycja „Wiosny Poetyckiej 2006” (pierwsza edycja odbyła się w lutym 2005), poświęcona w części pierwszej Janowi Pawłowi II in eternitas rei memoriam.
O. Władysław Gryzło, kapelan chicagowskiej bohemy, wyjaśnił rolę poezji w życiu społeczeństw i podziękował poetom za przygotowane strofy, poczym oddał głos prowadzącej imprezę Alinie Szymczyk - pomysłodawczyni przeglądu poetyckiego, założycielce i animatorce Teatru Ludowego „Rzepicha”.
Poeta Adam Latusek fizycznie nie był obecny. Jego wiersze czytała aktorka teatru „Rzepicha” Irena Skalska. „Bóg zapłać ci za, to że byłeś jasnym promieniem w trudnym życiu i za to, że sobą oto sprawiłeś, że nasza miłość do Boga nie wygasa i więcej jest w niej ognia najlepszych uczuć …”. Andrzej Chojnowski recytował słowa, że Jan Paweł II był „ogrodnikiem świata”, który „gdy już nie mógł przyjść do nas, tłumy przyszły do Niego (…) łzy zalewały twarze odchodząc uczył umierać”, a nieco dalej stwierdził: „był, jest wiarą, słowem, światłem dla dusz ołtarzem”. To Papież - Polak spowodował „że wciąż cieplej i jaśniej, jaśniej i cieplej na duszy”.
Janusz Kopeć wołał „trawy niech w dywan się ułożą i wyniosą na ołtarze”, a następnie z wiarą w sercu mówił: „Ty będziesz z nami już na zawsze, by błogosławić nas z niebiosów, by nam przekazać siłę wiary i ziemski wymiar naszych losów”.
Leonarda Szubzda „Opłakała w rozpaczy, po ludzku niepogodzona, zbuntowana grzesznie, słaba w kruchej wierze śmierć rodziców i przyjaciół”.
Ale „trzeba było Twojego cierpienia, słabości, którą przyjąłeś z godnością, świadectwa wielkiej miłości do każdego człowieka, trzeba było Twojego odejścia z Ewangelią na sercu, pogrzebu w wietrzny dzień (…) aby stało się wielkie uczłowieczenie”.
A nieco dalej: „odebrałeś nam lęk i umocniłeś wiarę, że za progiem czeka nadzieja. Wystarczy nie pogubić Twoich śladów, by narodzić się na wieczność.”
Władysław Janusz Obara nadesłał swoje wiersze z Polski „Tak tęskno” podkreśla zasługi Jana Pawła II w zmianie ustroju i odzyskaniu niepodległości przez Polskę. O zasługach dla świata powie: „jednoczyłeś ludy i kultury, łagodziłeś religijne waśnie” i dodaje, że po jego śmierci „tak wszystkim tęskno”. Wierszy było wiele, Anna Ulman zadedykowała strofy „Wielkiemu Pielgrzymowi Nadziej”, Maria Soroborska napisała „kiedy świat się zatrzymał”, Elżbieta Chojnowska po prostu „Janowi Pawłowi II”, Wiesław Kajnowich „Ofiarowanie”, Lidia Dzieża „Moje rozmyślania w rocznicę śmierci Jana Pawła II”„ Beata Wojnowicz „Życie jest…”, Wanda Głuszek „Róża”, Władysław Panasiuk „Owoc cierpienia”, a Alina Szymczyk chyba najpiękniejszy „Świętych Obcowanie - pamięci Jana Pawła II”.
Słowa poetów płynęły z umysłu i duszy i zapadały w serca słuchaczy. Widać to było po zamyślonych i uduchowionych twarzach. Tu ówdzie pojawiały się łzy wzruszenia. Niektórzy podnosili dumnie czoło pamiętni faktu, że mówi się o największym autorytecie moralnym, o człowieku tysiąclecia, o Papieżu Polaku.
Wrażenia wzmagały się gdy z nagrania popłynęły słowa Jana Pawła II, słowa modlitwy z najsłynniejszej pieśni „Barka”.
Aby zmienić ten podniosły nastrój i przejść do drugiej części przeglądu- wiersze o tematyce dowolnej, teatr „Rzepicha” zagrał scenkę rodzajową związaną z Wielkanocą - „Dziady Śmiguśne”.
W tej części wystąpiło ponad dwudziestu poetów. Poezja mówiła o życiu, miłości, śmierci, pięknie przyrody i ojczyźnie. Najwyższy poziom artystyczny prezentowali: Eleonora Szubzda, Beata Wojnowicz, Elżbieta Chojnowska, Janusz Obara, Andrzej Chojnowski, Janusz Kopeć, Władysław Panasiuk i Alina Szymczyk. Wszyscy poeci dostali pamiątkowe listy za udział w „Wiośnie” i obietnicę, że ich wiersze zostaną wydane w postaci tomiku przy współpracy Biblioteki Jezuickiego Ośrodka Milenijnego.
To była naprawdę wspaniała impreza, nad całością dominowała tematyka papieska, a poeci dumni byli z tego, że dodali swoją własną cegiełkę do monumentalnej budowli poświęconej „in eternitas rei memoriam”.