Reklama

Misja duszpasterska realizowana dla młodzieży Ochotniczych Hufców Pracy

Ludzie są mali i nieważni - a jednocześnie jedyni i bezcenni

Niedziela toruńska 7/2006

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W ostatnich latach notuje się niepokojący wzrost zjawisk patologicznych. Alarmujące jest to, że ów wzrost w dużej mierze dotyczy młodzieży. Do zjawisk charakterystycznych dla tej grupy wiekowej należą: przestępczość nieletnich i młodocianych, alkoholizm, narkomania, samobójstwa, prostytucja nieletnich, ucieczki z domów małoletnich, nieprzystosowanie społeczne, wyrażające się w upośledzeniu psychicznym. Pedagodzy zwracają uwagę na konieczność szeroko zakrojonej akcji psychoprofilaktycznej i oświatowo-wychowawczej, która powinna zmierzać do uzdrowienia rodziny - budowania jej trwałości i życzliwej atmosfery oraz poprawy w relacjach rodzice - dziecko. Należy dołożyć wszelkich starań, aby zająć się całą rodziną i kompetentnymi działaniami kompensować występujące w niej braki oraz przywracać prawidłowe jej funkcjonowanie. Natomiast młodzież zagrożoną zjawiskami patologicznymi winno się poddawać treningowi asertywności, czyli uczeniu zachowań właściwych i akceptowanych społecznie. Ważnym elementem profilaktyki jest działalność Ochotniczych Hufców Pracy, które wykonują zadania państwa w zakresie kształcenia, nauczania, zatrudniania i wychowania młodzieży w wieku powyżej 15. roku życia.
W tę falę zagrożeń, na które narażeni są młodzi ludzie, wkracza Kościół z Ewangelią Jezusa. Duszpasterstwo Ochotniczych Hufców Pracy - zarówno młodzieży, jak i kadry - należy do nowych i ważnych wyzwań, jakie niesie ze sobą współczesny świat.
Podstawową formę duszpasterstwa stanowi katechizacja, która odbywa się podczas zajęć szkolnych w całym województwie kujawsko-pomorskim. Sam Jezus przekazał swym Apostołom i całej wspólnocie Kościoła: „Idźcie i nauczajcie”. Jest to więc najważniejsza forma duszpasterskiego oddziaływania, bowiem wiara rodzi się ze słuchania. Katecheci realizują program katechetyczny, w ramach którego szereg zajęć dotyka postaw życiowych człowieka w oparciu o Ewangelię Jezusa. Wielu katechetów przeprowadza podczas zajęć katechetycznych szereg testów i konkursów. Poza tym wychowankowie OHP niejednokrotnie uczestniczyli w lokalnych konkursach związanych z Kościołem i jego misją.
Rola katechety nie sprowadza się tylko do nauczania, bowiem nauczyciel religii powinien swoją postawą wskazywać na Jezusa, powinien stać się dla młodego człowieka swoistym znakiem Jego obecności w człowieku. W trakcie trwania roku szkolnego katecheci wykorzystują szansę wprowadzania swych uczniów w życie sakramentalne, które - obok nauczania - jest podstawową misją Kościoła. Realizują to przez udział w Mszach św. oraz przygotowanie uczniów do sakramentu bierzmowania.
W ramach zajęć katechetycznych uczniowie mają okazję uczestniczyć w wydarzeniach związanych ze świętami roku liturgicznego. W czasie Bożego Narodzenia wychowankowie OHP przygotowują wigilie klasowe, które wprowadzają ich w tradycje chrześcijańskie. Katecheci i wychowawcy uświadamiają im znaczenie i symbolikę zwyczajów bożonarodzeniowych. Podczas Wielkiego Postu młodzież przeżywa czas rekolekcji, natomiast w Wielkim Tygodniu ma okazję uczestniczyć w Diecezjalnym Dniu Młodzieży, podczas którego gromadzi się wokół biskupa diecezjalnego.
Okazją do wprowadzania w świat chrześcijański staje się również praktyczna nauka zawodu, kiedy to młodzież przygotowuje przedmioty związane z tradycją świąt.
Szansą na wspólne spotkanie jest wigilijny stół. W województwie kujawsko-pomorskim w tradycję wrosło wigilijne spotkanie w grudziądzkim internacie. Uroczystą kolację poprzedza inscenizacja przygotowana przez wychowanków OHP, wspólny śpiew kolęd oraz dzielenie się opłatkiem. Dla wielu młodych ludzi, którzy często w domu rodzinnym nie mają okazji do tak wzniosłych chwil, jest to wielka nauka wiary i pokoju serca, którego dzisiaj tak bardzo potrzeba.
Formy duszpasterstwa związane z katechizacją są dość zróżnicowane i bogate w nowe doświadczenia. Do młodego człowieka z przesłaniem ewangelicznym dociera się z trudem. Związane to jest z upadkiem autorytetów, zaniedbaniem praktyk religijnych i nihilizmem. Stąd też każde indywidualne doprowadzenie wychowanka OHP do Pana Boga jest swoistym sukcesem.
Udział w duszpasterstwie OHP dokonuje się systematycznie, także przez pracę pedagogów. Na początku roku środowiskowe hufce w całym województwie otrzymują propozycję pieśni na czerwcowy przegląd piosenki religijnej. Natomiast w kwietniu, podczas Kulturalnej Wiosny w OHP, odbywa się wojewódzki finał twórczości religijnej. Podczas spotkania młodzi artyści dzielą radość wspólnym śpiewem i zabawą. Wyróżnieni laureaci są reprezentantami województwa kujawsko-pomorskiego podczas czerwcowej pielgrzymki OHP na Jasną Górę.
Wydarzeniem, które podsumowuje roczną działalność duszpasterską, jest Ogólnopolska Pielgrzymka OHP do Częstochowy. Jest to okazja dla duszpasterza do bycia z młodzieżą, a jednocześnie daje młodym możliwość skorzystania z sakramentu pokuty, modlitwy i umocnienia wiary. Udział w pielgrzymce biorą wybrani wychowankowie OHP z całego województwa kujawsko-pomorskiego. Dowodem na to, że młodzież docenia wartość duchową pielgrzymki jest fakt, że podczas spotkań w ciągu roku szkolnego chętnie wracają wspomnieniami do tych radosnych dni. Dla duszpasterza i pedagoga pielgrzymka jest czasem swoistych rekolekcji, podczas których wychowankowie pytają o cel życia, wątpliwości w wierze czy zwierzają się ze swoich problemów.
Jako duszpasterze realizujemy swoje działania przez spotkania i rozmowy z kadrą OHP. Staramy się być do dyspozycji zarówno wychowanków, jak i kadry. Kadrę OHP poznajemy przez tradycyjne spotkania z przedstawicielami hufców środowiskowych z okazji Świąt Wielkanocnych i Bożego Narodzenia. Jedną z form działalności duszpasterskiej jest ciągły kontakt z pedagogiem wojewódzkim, z którym dzielimy się doświadczeniami pracy z młodzieżą oraz współpraca z toruńską świetlicą środowiskową.
Rzeczywistość społeczno-gospodarcza kraju sprawia, że wiele polskich rodzin dotyka fala ubóstwa materialnego, a czasem nędzy. Rodziny wychowanków OHP są także wspomagani przez diecezjalną Caritas. Lekcją dobroci jest dla młodzieży OHP sprzedaż świec wigilijnych przed świętami Bożego Narodzenia w jednym z toruńskich sklepów.
Zróżnicowane formy i metody duszpasterstwa w OHP aktualizują się systematycznie. W niniejszym tekście zostały przedstawione tylko niektóre kwestie, dotyczące spraw religijno-wychowawczych. W tym miejscu kieruję słowa wdzięczności wobec księży, katechetów i wychowawców, którzy, nie szczędząc czasu i swego życia, prowadzą młodego człowieka do Pana Boga. Warunkiem powodzenia w procesie wychowania młodzieży jest zaangażowany, mądry i umiejętny udział pedagogów. Doświadczenie pedagogiczne dowodzi, że z reguły negatywnie nastawieni wobec wszelkich autorytetów „świata dorosłych” młodzi ludzie łatwiej poddają się pozytywnym wpływom swych wychowawców. Właśnie specyfika Ochotniczych Hufców Pracy ma swoje zasadnicze znaczenie w powodzeniu społecznej batalii o ratowanie młodych ludzi, którzy najczęściej z niezawinionych przez siebie przyczyn znaleźli się w trudnej sytuacji. Niekwestionowaną rolę w zapobieganiu zjawiskom niedostosowania społecznego dużych grup młodzieży spełniają Ochotnicze Hufce Pracy. Ta wyspecjalizowana organizacja zapewnia młodzieży dobre warunki do nauki i pracy.

Kujawsko-Pomorska Wojewódzka Komenda w Toruniu
ul. Poznańska 11/13
tel. (0-56) 654-70-68, 654-76-43

Beata Polkowska, wojewódzki pedagog OHP,
ks. Wojciech Siemiątkowski, wojewódzki duszpasterz OHP

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2006-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.

Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Urszula Ledóchowska – niedoceniona matka polskiej niepodległości

[ TEMATY ]

św. Urszula Ledóchowska

Archiwum Sióstr Urszulanek SJK

Matka Urszula Ledóchowska w pamięci potomnych zapisała się jako założycielka nowej rodziny zakonnej, edukującej kolejne pokolenia młodzieży, mało natomiast wiadomo o jej wielkiej akcji promującej Polskę, gdy ważyły się losy odrodzenia państwa polskiego.

Specjalistka od historii szarych urszulanek s. Małgorzata Krupecka USJK, autorka biografii Założycielki, w książce „Ledóchowska. Polka i Europejka” zwraca uwagę na fakt, że do wielkiej akcji promującej Polskę, zwłaszcza w latach 1915–1918, gdy ważyły się losy kraju jako niepodległego państwa, przyszła Święta była doskonale przygotowana niejako „z urodzenia” – w jej żyłach płynęła krew kilku europejskich narodów. Po matce, Józefinie Salis-Zizers, odziedziczyła szwajcarsko-południowoniemiecko-nadbałtycką krew, wśród jej przodków byli lombardzcy, wirtemberscy i inflanccy szlachcice. Pradziadek Julii – baron von Bühler – był rosyjskim ministrem. Z kolei polscy przodkowie ojca, Antoniego Ledóchowskiego, brali udział w wyprawie wiedeńskiej, obradach Sejmu Czteroletniego i Powstaniu Listopadowym. Urodzenie i koligacje otwierały przed nią drzwi do europejskich elit, a fenomenalne zdolności językowe pozwalały jej wypowiadać się w językach skandynawskich.

CZYTAJ DALEJ

Weszła w życie nowela rozporządzenia MZ dotycząca tzw. klauzuli sumienia

2024-05-30 07:37

[ TEMATY ]

klauzula sumienia

Adobe Stock

Placówki medyczne mają obowiązek tak zorganizować pracę, by przynajmniej jeden z lekarzy mógł wykonać zabieg przerwania ciąży - przewiduje nowelizacja rozporządzenia w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, która w czwartek weszła w życie.

Nowelizacja rozporządzenia w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej została opublikowana w Dzienniku Ustaw 15 maja.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję