W dniach 14-16 grudnia obradowała Komisja Główna i Konferencja Plenarna Episkopatu Polski. Wśród problemów na posiedzeniach obu organów dominowała sprawa nagonki władz komunistycznych na biskupów po ich liście do Episkopatu niemieckiego. Księża biskupi zauważyli wiele powodów, ale jednym z najważniejszych było, jestem o tym całkowicie przekonany, zdyskredytowanie Kościoła przed obchodami milenijnymi. Komunistyczne władze doskonale zdawały sobie sprawę, że uroczystości Tysiąclecia Chrztu Polski przyczynią się do odnowy Kościoła w Polsce, konsolidacji wiernych i zbliżenia ich do hierarchii. Trzeba było więc osłabić Episkopat, by zniechęcić ludzi do udziału w tych obchodach. Po obradach Konferencji ukazał się Komunikat Sekretariatu Episkopatu w sprawie dyskusji prasowej na temat listów Episkopatu Polski do Episkopatów świata o Tysiącleciu Chrztu Polski:

Sekretariat Episkopatu informuje, że:

1. Biskupi polscy, obecni na Soborze, wystosowali do Episkopatów katolickich świata powiadomienie o zbliżającym się Tysiącleciu Chrztu Polski. Wyrażono w nim prośbę o modlitwę w intencji Tysiąclecia Kościoła w Polsce. Uwydatniono powiązania religijne i historyczne z Kościołem w różnych krajach. Listów takich do Konferencji Episkopatów wystosowano dotychczas 56. Kierowano listy m.in. do Episkopatów europejskich, amerykańskich (CELAM), afrykańskich, azjatyckich, Oceanii, do Światowej Rady Ekumenicznej i do Patriarchy Athenagorasa.

2. Żywe zainteresowanie wywołał list Episkopatu Polski do Episkopatu Niemieckiego. Z uwagi na to, że pokojowe i ekumeniczne ujęcie listu zostało niekiedy przedstawione w prasie niezgodnie z obiektywnym stanem rzeczy, należy wyjaśnić, że list ten jak wszystkie inne ma przede wszystkim charakter dokumentu kościelnego; jest zaproszeniem do modlitwy w duchu chrześcijańskiego pokoju; jest zgodny z przyjętym zwyczajem wymiany listów między episkopatami w Kościele katolickim; nie ma więc charakteru dokumentu politycznego; w niczym nie wchodzi w prawa państwa, które działa przez swoich przedstawicieli urzędowych.

3. Wbrew sugerowanym niekiedy opiniom list Episkopatu Polski stoi na stanowisku nienaruszalności granic zachodnich Polski, czemu Episkopat dawał już wielokrotnie wyraz w tylu deklaracjach i oświadczeniach. Uwydatnia to list Episkopatu Polski, który 2/3 tekstu poświęca zestawieniu dziejów bolesnych stosunków Niemiec do Polski. List uwydatnia krzywdy wyrządzone Polsce w czasie II wojny światowej i dążność do biologicznego wyniszczenia Narodu Polskiego. List jest wyrazem współczesnych dążeń całego świata, Stolicy Apostolskiej, ONZ i wszystkich niemal państw do pokoju i wybaczenia, zgodnie zresztą z duchem Ewangelii św. i Soboru.

4. Sekretariat Episkopatu poda do wiadomości społeczeństwa naszego bardziej wyczerpujące omówienie we właściwym czasie.

W zamierzeniach Episkopatu ten Komunikat miał być odczytany na ambonach i dotrzeć do czytelników gazet katolickich. Jednak cenzura nie dopuściła do opublikowana go ani w Przewodniku Katolickim, ani w Tygodniku Powszechnym, jedynych dwóch ukazujących się wtedy w Polsce czasopismach katolickich.

Oprócz sprawy Orędzia na Konferencji Episkopatu mówiono o Soborze Watykańskim II. Uchwalono tekst Listu pasterskiego o Soborze.