Pierwotna nazwa wsi brzmiała: Rogowo, później miejscowość określano: Stary Rogów i Nowy Rogów. W 1388 r. dziedzicem Rogowa w ziemi drohickiej był Nagorka Czech. W 1415 r. Mikołaj Sepieński h. Nowina, sekretarz (1413-24) wielkiego księcia litewskiego Witolda Aleksandra (ok. 1348-1430), nadał tę wieś kościołowi w Sokołowie jako jego uposażenie. W 1508 r. Rogów nabył od ostatniego z rodu Sepieńskich, czyli Stanisława Sokołowskiego (wnuk Mikołaja Sepieńskiego) - dziedzic Dołubowa i Hołubli Jan Steckowicz (Stecko) Dołubowski h. Łabędź, zwany Cybulka (zm. przed 1541 r.), starosta drohicki (1501-08), marszałek hospodarski (1520-41). Jego córka Anna, która poślubiła Mikołaja Ostyka/Ościka (zm. 1564 r.), starostę krewskiego (1564 r.), ufundowała tutaj w 1546 r. cerkiew prawosławną pw. św. Dymitra. Wzmianka o fundacji została wpisana w księgi drohickie w 1644 r. Na początku XVII wieku duchowieństwo i mieszkańcy parafii Rogów przyjęli unię z Kościołem katolickim. W latach 1714-17 proboszczem unickim był tutaj ks. Antoni Mieleszkiewicz.
W 1757 r. kolatorami rogowskiego kościoła byli: Kazimierz, Faustyn i Romuald - synowie Jakuba Gąssowskiego (Gąsowskiego), wojskiego bielskiego (1735-53), podczaszego nowogródzkiego (1773 r.), i Marianny Cieciszewskiej. W 1790 r. Józef i Ignacy, synowie wspomnianego Kazimierza Gąssowskiego (wnukowie Jakuba), sprzedali Rogów i inne dobra generałowi majorowi wojsk koronnych (1783-87) Adamowi Szydłowskiemu h. Lubicz (zm. 1819 r.), pokojowemu królewskiemu i staroście mielnickiemu (1775 r.).
W 1815 r., dzięki pomocy wspomnianego dziedzica Repek Adama Szydłowskiego i jego żony Wiktorii z Kuczyńskich (ok. 1775-1840), została zbudowana drewniana cerkiew unicka pw. św. Dymitra.
W ramach prześladowań unii w 1875 r. parafia została skasowana, świątynię zamieniono na prawosławną cerkiew, a ks. Teodora Telakowskiego (1840-95), ówczesnego proboszcza (1868-74), wydalono z Królestwa do Galicji. Dopiero po odzyskaniu niepodległości, na mocy rozporządzenia nr 65 z 11 grudnia 1918 r., wydanego przez ks. Henryka Przeździeckiego (1873-1939), biskupa siedleckiego, czyli podlaskiego (1918-39), świątynia została rewindykowana katolikom. 12 maja 1919 r. bp Przeździecki wznowił tutaj istnienie parafii katolickiej.
Obok kościoła znajduje się drewniana dzwonnica z początku XIX wieku, konstrukcji słupowej. Po drugiej stronie drogi stoi drewniana plebania, zbudowana w 1930 r. staraniem ks. Franciszka Osińskiego (1895-1995), proboszcza rogowskiego w latach 1929-38.

Bibliografia:
Archiwum diecezjalne w Drohiczynie. III /Q/. Akta parafii Rogów 1919-1979. 1984-1987; I. Galicka, H. Sygietyńska, Województwo warszawskie. Powiat sokołowski (Katalog zabytków sztuki w Polsce t. X, z. 25), Warszawa 1965; M. Głowacki, Katalog duchowieństwa i parafii diecezji siedleckiej, czyli podlaskiej, Siedlce 1985; Katalog kościołów i duchowieństwa diecezji siedleckiej, czyli podlaskiej na rok 1929, Siedlce 1929; J. Maroszek, Dziedzictwo unii kościelnej w krajobrazie kulturowym Podlasia, Białystok 1996; M. Pietrzak, Kościoły i cmentarze ziemi sokołowskiej, Sokołów Podlaski 2002; J. Skowronek, U. Maksymiuk (red.), Martyrologia unitów podlaskich w świetle najnowszych badań naukowych, Siedlce 1996; S. Ulaczyk (oprac.), Rocznik diecezji drohiczyńskiej. Spis parafii i duchowieństwa 1999, Drohiczyn 1999.

Porządek Mszy św.:
- niedziele i święta:
- kościół parafialny: 9.00, 10.30, 12.00
- święta niebędące dniami wolnymi od pracy:
- kościół parafialny: 17.00 (maj - październik), 16.00 (listopad - kwiecień)

Odpusty w parafii: św. Anny, Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Nabożeństwo adoracyjne: 7-8 grudnia

Księgi metrykalne:
Księgi chrztów: od 1796 r.
Księgi małżeństw: od 1796 r.
Księgi zmarłych: od 1826 r.