26 marca, w liturgiczne wspomnienie Dobrego Łotra przypada Dzień Modlitw za Więźniów. Tego dnia w kaplicach więziennych wielu zakładów karnych na terenie Polski, księża kapelani będą sprawowali Msze w intencji więźniów i ich rodzin.
Stowarzyszenie Ewangelicznej Pomocy Więźniom "Bractwo Więzienne" zachęca wiernych w Polsce do objęcia pamięcią modlitewną osadzonych – tych, którzy odnaleźli Boga i tych, którzy są od Niego daleko. To na wniosek stowarzyszenia, biskupi polscy ustanowili w marcu 2009 r. Dzień Modlitw za Więźniów.
Ogólnopolskie uroczystości Dnia Modlitw za Więźniów będą miały miejsce na Jasnej Górze. Msza św. zostanie odprawiona o godz. 17.30 przed Cudownym Obrazem Jasnogórskiej Pani Królowej Polski.
Zgodnie z sugestią naczelnego kapelana więziennego ks. Pawła Wojtasa, w kaplicach więziennych wielu zakładów karnych na terenie Polski księża kapelani będą sprawowali tego dnia Eucharystię w intencji więźniów i ich rodzin.
W Szczecinie, gdzie mieści się jeden z oddziałów Bractwa Więziennego, Mszę św. o godz. 18.00 w Bazylice pw. św. Jana Chrzciciela odprawi kapelan więzienny diecezji szczecińskiej ks. Robert Kos. Po Eucharystii więźniowie podzielą się swoim świadectwem wiary i nawrócenia.
Modlitwy za więźniów planowane są nie tylko 26 marca. W Bydgoszczy więźniowie z rodzinami, funkcjonariusze oraz wolontariusze Bractwa Więziennego spotkają się w Święto Miłosierdzia Bożego, 7 kwietnia. W Bazylice pw. św. Wincentego a Paulo o godz.15.00 wypełnią Godzinę Miłosierdzia - modlitwą, śpiewem i świadectwem oraz inscenizacją z Dzienniczka św. Siostry Faustyny: „Rozmowa Pana Jezusa z duszą grzeszną”. O godz. 16.00 kapelan więzienny diecezji bydgoskiej ks. Andrzej Rybka odprawi Eucharystię.
W Polsce jest obecnie ok. 50 tys. więźniów w 160 zakładach karnych. Do co trzeciego więzienia docierają Członkowie Bractwa Więziennego. W ramach działań statutowych przygotowują oprawę Mszy św., organizują dla osadzonych spotkania biblijne i modlitewne, przygotowują chętnych do przyjęcia sakramentów. Prowadzą też ewangelizację w radiowęźle więziennym, wyświetlają filmy religijne, prowadzą biblioteki, wydają gazety wewnętrzne, prowadzą indywidualne rozmowy z więźniami, wysyłają im paczki, pomagają w rozwiązywaniu konfliktów rodzinnych.
W miarę możliwości członkowie Bractwa pomagają swoim podopiecznym także po wyjściu na wolność. Dzięki ich pracy wielu więźniów nawraca się, niektórzy podejmują apostolat wśród towarzyszy z celi więziennej i w innych zakładach karnych. Dają świadectwa wiary w kościołach i mediach, opowiadając o otrzymanej od Boga łasce.
Ten tytuł może się wydać dosyć prowokujący, brzmieć jak pytanie retoryczne. Czy zmartwychwstanie Jezusa zmienia coś w moim życiu? Oczywiście że tak. A co konkretnie? Jaki ma wpływ na moje myślenie, postrzeganie świata, patrzenie na życie? W dniu dzisiejszym w kazaniach z pewnością usłyszymy wiele na temat roli zmartwychwstania Jezusa w historii zbawienia jako początku nowej epoki, Jego zwycięstwie nad złem, śmiercią i szatanem. Ale co ten fakt zmienia w życiu zwyczajnego człowieka? Czy zmienia cokolwiek? Czy gdyby Chrystus nie zmartwychwstał, to niewiele by się zmieniło? Albo w ogóle nic? Szukając odpowiedzi na te ważne pytania należy przyjrzeć się, jaki wpływ to wydarzenie miało na życie pierwszych uczniów Jezusa.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Wierni świeccy nie są gośćmi w Kościele, są u siebie, dlatego są wezwani do aktywnego i odpowiedzialnego zatroszczenia się o swój dom - mówił Prymas Polski abp Wojciech Polak podczas inauguracji kolejnego roku w Prymasowskim Studium Teologiczno-Pastoralnym w Gnieźnie, w którym przygotowanie do przyjęcia posług rozpoczynają m.in. przyszli katechiści, akolici i lektorzy.
Wierni świeccy nie są gośćmi w Kościele, są u siebie, dlatego są wezwani do aktywnego i odpowiedzialnego zatroszczenia się o swój dom - mówił Prymas Polski abp Wojciech Polak podczas inauguracji kolejnego roku w Prymasowskim Studium Teologiczno-Pastoralnym w Gnieźnie, w którym przygotowanie do przyjęcia posług rozpoczynają m.in. przyszli katechiści, akolici i lektorzy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
