I rzeczywiście. Działkowiczów nie brakuje, wszak wieś leży w widłach Wisły i Narwi. Na terenie gminy, położonej niespełna 30 km na północ od Warszawy, znajduje się 5 tys. działek rekreacyjnych, na które przyjeżdżają głównie mieszkańcy stolicy i Legionowa.
Wieliszew i okolice to nie tylko wspaniały rejon rekreacyjny położony w pobliżu Zalewu Zegrzyńskiego, to także wieś o długiej, ponad 750-letniej historii. Sama parafia jest trochę młodsza i liczy 618 lat. Powstała - z woli biskupa płockiego Ścibora z Radzymina - z dóbr Zakonu Kanoników Regularnych z Czerwińska.
Wieliszew pozostał wsią, choć na przestrzeni wieków starał się o prawa miejskie. Trudno znaleźć tu gospodarstwo rolne. - Jeszcze w 1975 r., gdy przyszedłem do parafii jako proboszcz, ludzie zajmowali się głównie rolnictwem, ogrodnictwem, mieli swoje szklarnie. To dawało mieszkańcom niezłe dochody - wspomina ks. kan. Janicki. Dziś wiele osób musiało przekwalifikować się. Bliskość stolicy i możliwość pracy w Warszawie powoduje, że sytuacja ludzi w wieku produkcyjnym nie jest tak dramatyczna, jak w innych miejscowościach.
Obecny kościół parafialny w Wieliszewie - trzeci w historii, po dwóch drewnianych - wybudował na przełomie lat 50. i 60. ub. wieku ks. Feliks Nowak.
Świątynia jest trzynawowa, a w jej głównym ołtarzu znajduje się obraz Przemienienia Pańskiego, kopia słynnego dzieła Rafaela wykonana przez Jana Molgę. W kościele są też inne malowidła Jana Molgi. W 2001 r. prezbiterium zostało przebudowane i wyłożone marmurem, a w rok później wstawiono marmurowy ołtarz i ambonkę. Zmieniono także oświetlenie i pomalowano wnętrze.
W niedziele Msze św. - oprócz kościoła parafialnego - są sprawowane także w kaplicy św. Kazimierza Królewicza w Zegrzu oraz w sali wiejskiej w Skrzeszewie. Kiedyś liczba odwiedzających kaplicę w Zegrzu była duża, ale zmniejszyła się, gdy odbudowany został kościół garnizonowy w Zegrzu. W odległym o 5 km od
Wieliszewa Skrzeszewie, Kuria Biskupia zakupiła plac pod przyszły kościół i siedzibę parafii. Na razie w tej części parafii trwa przekształcanie terenów rolniczych na budowlane. Po zasiedleniu z pewnością wydzielona tu będzie z Wieliszewa nowa parafia.

„Czarna owieczka” i nie tylko

Wieliszew jest rozśpiewany. Działa tu kilka zespołów: chór parafialny, chór gminny „Marzenie”, a także rewelacja kilku festiwali - schola „Czarna owieczka”. - Powstała w 2002 r. - mówi ks. Krzysztof Gajownik, od 3 lat wikariusz w Wieliszewie. Najpierw dzieci przygotowywały liturgię na Mszę św. z okazji uroczystości szkolnej, potem śpiewały na niedzielnej Mszy dziecięcej, a skończyło się (a właściwie zaczęło) na wspólnym wyjeździe na ferie do Małego Cichego. Tam, w górskiej scenerii i klimacie, przyjęła się nazwa scholi - „Czarna owieczka”.
Ksiądz Wikariusz chętnie przypomina sukcesy 30-osobowego zespołu osiągnięte na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Religijnej w Legionowie, występy na Festiwalu Piosenki Partyzanckiej, w programie Telewizji Trwam czy na zlocie służby liturgicznej w Loretto.
Ks. Krzysztof Gajownik wraz z drugim wikariuszem ks. Dariuszem Rejmuzą, a także kilkoma osobami świeckimi, katechizują w położonych na terenie parafii trzech szkołach podstawowych, dwóch gimnazjach, zespole szkół i kilku przedszkolach. Ks. Rejmuza zajmuje się także grupą oazowiczów w Zegrzu.
W parafii jest dziesięć kół różańcowych, grupa ministrantów i bielanek. Ksiądz Proboszcz cieszyłby się, gdyby więcej ministrantów przychodziło do kościoła w dni powszednie. A tymczasem jest zespół taneczny, organizowane zajęcia sportowe, basen, język angielski... - Rozmawiam nieraz z rodzicami, ale oni jedynie podkreślają, że dzieci mają wiele zajęć i dlatego nie przychodzą do służby ministranckiej - podkreśla ks. kan. Janicki.
Od 10 lat w Wieliszewie działa Stacja Opieki Caritas, pierwsza powstała w diecezji warszawsko-praskiej i na Mazowszu. Dziś pracują w niej 3 pielęgniarki, którym dostęp do chorych i potrzebujących pomocy ułatwiają dwa samochody. Niestety, każdy z nich pamięta początki stacji. Placówka mieści się przy ul. Kościelnej, w dawnej salce katechetycznej.
Dlaczego pierwsza Stacja Opieki Caritas powstała akurat w Wieliszewie? Może dlatego, że parafia ta była pierwszym wikariatem dyrektora Caritas Diecezji Warszawsko-Praskiej ks. prał. Krzysztofa Uklei? Ksiądz Dyrektor jest zresztą częstym i mile widzianym gościem w Wieliszewie. Wiele razy podkreślał, że współpraca Caritas z miejscową gminą układa się tu wzorowo.

Sędzia z Komitetu Powiatowego

- Odczuwamy potrzebę zbudowania domu parafialnego - mówi Ksiądz Proboszcz. Znalazłaby się w nim porządna siedziba Stacji Opieki Caritas, mieszkania dla księży wikariuszy, może księdza rezydenta? Obecna plebania jest za mała. Powstała w czasach PRL, gdy władze administracyjne stosowały różnego rodzaju ograniczenia. Obecnie jeden z wikariuszy mieszka na plebanii wraz proboszczem, a drugi w tzw. organistówce, czyli dawnej kaplicy, budynku, który ma złą izolację i zagrzybione fundamenty. Gdy w 1964 r. ks. Janicki był tu wikariuszem, za postawienie w dawnej kaplicy ścianek działowych został skazany przez sąd na niebagatelną kwotę 7 tys. zł grzywny. Gdy rozłożoną na raty kwotę spłacił, przyszło urzędowe pismo, że kara została umorzona. A wyrok zapadł - czego był świadkiem - po rozmowie telefonicznej sędziego z przedstawicielem komitetu powiatowego PZPR z Nowego Dworu Mazowieckiego.
We wspomnianym domu parafialnym mogłyby też powstać salki dla ministrantów i bielanek. Obecnie spotykają się oni w pomieszczeniu nad zakrystią.

Pół życia w jednej parafii

Ks. kan. Marek Janicki należy do kapłanów diecezji warszawsko-praskiej najdłużej sprawujących funkcję proboszcza w jednej parafii. W kwietniu obchodził 30-lecie swojej pracy w Wieliszewie. W obchodach jubileuszowych uczestniczyli księża infułaci Lucjan Święszkowski i Stanisław Kur.
Przyszedł tu zaledwie po 11 latach kapłaństwa. W latach sześćdziesiątych przez trzy lata pracował w tej parafii jako wikariusz. Jeszcze jako alumn seminarium duchownego, 12 sierpnia 1962 r. uczestniczył w konsekracji kościoła, której dokonał kard. Stefan Wyszyński. Czyż mógł wówczas przypuszczać, że jako proboszcz będzie mógł tu przeżywać 40-lecie tego wydarzenia?
Im dłużej rozmawiam z Księdzem Proboszczem nabieram przekonania, że kocha Wieliszew i swoich parafian. Sam zresztą mówi z przekonaniem: „Zamienić tej wiejskiej parafii na inną nigdy bym nie chciał”.