Urodził się 5 sierpnia1934 r. w Biedaczowie (Brzóza Stadnicka), gminie Leżajsk, w par. Giedlarowa, arch. przemyskiejl. Data rozpoczęcia nowicjatu: 28.08. 1950 r. pierwszej profesji 29. 08. 1951 r. a wieczystej profesji: 17. 03. 1957 r. Święcenia kapłańskie przyjął 3 maja 1959 r.
Funkcje i obowiązki pełnione w przeszłości przez śp. o. Bartnika w Prowincji to kolejno: 1959-63 - Kalwaria Zebrzydowska (Od 1960-63 - syndyk klasztoru kalwaryjskiego). 1963-66 - wikary klasztoru w Opatowie Kieleckim. 1966-69 - gwardian w Opatowie Kieleckim. 19 69-75 - ekonom w WSD w Kalwarii Zebrzydowskiej. W 1975 r. sekretarzem wizytatora Generalnego. 1975-81 - gwardian, ekonom i proboszcz parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Rzeszowie w klasztorze Ojców Bernardynów. 1981-84 - wikary klasztoru i proboszcz w par. w Rzeszowie. 1984 -93 - gwardian, ekonom i proboszcz w Przeworsku. Od 1 stycznia 1987 r. dziekan dekanatu Przeworsk Wschodni, wizytator religii na terenie dekanatu Przeworsk Wschodni, członek Rady Kapłańskiej Archidiecezji Przemyskiej, wizytator nauki religii w szkołach na terenie dekanatu. Od 30 czerwca 1999 r. pracował w Przeworsku - jako spowiednik i kaznodzieja.
Jak wynika z powyższych danych, życie Ojca Jana toczyło się na terenie diecezji i województw Polski południowo-wschodniej. Prowincji Ojców Bernardynów i tej ziemi poświecił swoje życie.
Z działalności Ojca Jana godnym podkreślenia jest jego wkład w życie Rzeszowa i tutejszej placówki Ojców Bernardynów. A był to wkład wielki. Dotyczył spraw materialnych i duchowego życia klasztoru w Rzeszowie.
Cechą charakterystyczną osobowości i aktywności o. Jana Kantego Bartnika była postawa służebna na polu tak materialnym, jak duchowym. Klasztorowi rzeszowskiemu dał wiele ze swej aktywności. Działalność jego to również prace remontowo-budowlane. Prowadził je zgodnie z hierarchią potrzeb, od bazy materialnej począwszy. Oto niektóre jego dokonania: w czasach powszechnej ciasnoty kościoła, wychodząc na przeciw potrzebom duszpasterskim, dbał o rozszerzenie bazy i zaplecza. Dokonał podkopów pod klasztor gdzie, umieścił potrzebne zaplecza gospodarcze. W suterynach wykonał zbiornik na węgiel i koks, pralnię, pomieszczenie na warsztat. Urządził garaże. Przebudował i wygospodarował w klasztorze szereg pomieszczeń, tak potrzebnych do dobrego funkcjonowania duszpasterstwa i życia w klasztorze. W tym celu zagospodarował strychy, urządził przejścia i dojścia do sal katechetycznych i do zakrystii. Przygotował salki katechetyczne i sale spotkań duszpasterskich.
W kościele zdołał wygospodarować dla celów duszpasterskich salę Jana Pawła II. Przebudował zakrystię i tam w podziemiach urządził zaplecze. Umeblował ją. Dokonał podkopu i zrobił zaplecze dla zakrystii i pomieszczenia gospodarcze. Remonty w kościele prowadził od fundamentów po dachy. Pokrył kościół blachą miedzianą - co było przedsięwzięciem bardzo kosztownym. Następnie otynkował i pomalował kościół i klasztor. Uporządkował i wybrukował plac przykościelny - a to tyko niektóre z dokonanych przez Ojca Bartnika prac.
Zajmował się on nie tylko sprawami materialnymi - wychodził na przeciw potrzebom, jakie niosło życie czasu stanu wojennego i następne lata. Służył członkom Solidarności, ludziom w potrzebie. Był twórcą i duchowym opiekunem Komitetu Pomocy Internowanym. Ci, którzy go znali podkreślali i cenili jego mądrość życiową, roztropności, dobre serce, zmysł polityczny, sprawiedliwość i dyskrecję. Służył radą innym kapłanom.
Zmarł 28 XII 2004 r. w Przeworsku. Pogrzeb odbył się 30 grudnia w Przeworsku. Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie.