Mówić czy milczeć? Takie pytanie zadaję sobie, kiedy śmierć przychodzi nagle, kiedy dobry Bóg zabiera z doczesnego świata kapłana. Po ludzku "mówić" - to słowa zbyt płytkie, bez treści, bo cóż znaczy: " niech Ci ziemia lekką będzie". Po Bożemu "milczeć" - to spoglądać w oczy bliskim, tym, którzy go znali, wśród których pracował, których obdarzał ciepłem i uśmiechem - i orędować do Pana. Ojcze nasz... Zdrowaś Maryjo... Wieczny odpoczynek...

23 sierpnia br. odszedł do Pana ks. inf. Zygmunt Zuchowski. Urodził się 24 stycznia 1929 r. w Narolu. Od 7. do 14. roku życia uczęszczał do szkoły powszechnej w Narolu. W latach 1944-49 uczył się w gimnazjum i liceum w Tomaszowie Lubelskim. Po maturze wstąpił do Seminarium Duchownego. Studia zakończył dyplomem magisterskim. 27 czerwca 1954 r. w katedrze częstochowskiej otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ks. bp. Zdzisława Golińskiego. Po święceniach został skierowany do pracy duszpasterskiej w Blachowni k. Częstochowy, gdzie przez 3 lata pełnił funkcję wikariusza kooperatora. W sierpniu 1957 r. został przeniesiony do Czeladzi. Tutaj jako wikariusz pracował przez jeden rok. Od sierpnia 1958 r. do 1962 r. pracował w parafii Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej w charakterze wikariusza kooperatora. Przez 4 lata studiował biblistykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Studia ukończył stopniem licencjata. W latach 1966-68 pracował jako wikariusz w Płazowie, później do 1972 r. w Cieszanowie. Następnie przez 3 lata pracował jako wikariusz w parafii św. Stanisława w Lubaczowie. Od 1975 do 1978 r. ponownie był wikariuszem w parafii Cieszanów, gdzie został proboszczem. Pełniąc tę funkcję, został jednocześnie w 1985 r. kanclerzem Kurii Diecezjalnej w Lubaczowie. Funkcję tę pełnił do 1991 r. Od maja 1991 r. do powstania diecezji zamojsko-lubaczowskiej pełnił funkcję administratora w Lubaczowie. W marcu 1992 r. został wikariuszem generalnym nowo powstałej diecezji. Dokładnie 10 lat temu został kapelanem papieskim - prałatem. W 1998 r. Ojciec Święty podniósł go do godności infułata. W tym czasie pełnił szereg funkcji na szczeblu w diecezji. Był także opiekunem różnych grup modlitewnych.

Uroczystości pogrzebowe, którym przewodniczył pasterz diecezji, ks. bp Jan Śrutwa zgromadziły 25 sierpnia br. w narolskiej świątyni ok. 170 kapłanów, liczne rzesze wiernych z parafii, w których pracował śp. Ksiądz Infułat oraz grono najbliższych przyjaciół. W homilii pogrzebowej Ksiądz Biskup ukazał ogromną wiarę i bogactwo życia duchowego śp. ks. Zuchowskiego. Swoje refleksje poparł fragmentami Testamentu zmarłego: "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus... Całym sercem dziękuję Stwórcy nieba i ziemi za łaskę sakramentu kapłaństwa... Pragnę raz jeszcze przeprosić Boga za wszelkie niewierności, ich źródłem bowiem jest ludzka ułomność natury. Proszę zatem Pana wszechświata o miłosierdzie i przebaczenie. Ufam wstawiennictwu przed obliczem Pana, Maryi Matki Zbawiciela i naszej Matki... Tobie, Panie, zaufałem i wierzę, że nie będę zawstydzony na wieki". Swoim życiem i zachowaniem Ksiądz Infułat potwierdził słowa zawarte w Testamencie. Pasterz diecezji podkreślił, że Ksiądz Infułat kochał Kościół i pracował dla niego na wielu odpowiedzialnych stanowiskach. Był oddany sprawom Kościoła i ludziom. "Dziękuję, Tobie, w imieniu diecezji - mówił Ksiądz Biskup - za to, że byłeś z nami przez tyle lat i że się dobrze zapisałeś postawą i pracą w pamięci naszego duchowieństwa, które dziś tak licznie przybyło na ten pogrzeb, w pamięci naszych sióstr zakonnych, naszych alumnów i całego naszego Ludu Bożego To dlatego przybyliśmy na tę Mszę św. pogrzebową i przed ołtarzem Bożym zapewniamy, że długo Ci jeszcze będzie towarzyszyć nasza stała modlitwa. Najświętsza Maryja Panna, którą niezwykle czciłeś i kochałeś, niech Tobie, Księże Zygmuncie, mocnemu nadzieją zjedna u Syna Bożego dostęp do źródła wody zbawienia tryskającej na życie wieczne. Spoczywaj wiecznym snem w swoim ukochanym rodzinnym Narolu. Wypowiadamy i powtarzamy Twoje słowa zapisane w Twoim Testamencie: ´Do zobaczenia w niebie´".

Po śmierci przychodzi zmartwychwstanie i chwała nieba. Wierzymy, że Jezus Miłosierny poczyta zmarłemu Kapłanowi słowa, które sam wypowiedział: "Kto spożywa Ciało moje i krew moją pije, ten ma życie wieczne", a Matka Różańca św., Królowa nieba i ziemi, wprowadzi kapłańską duszę do Kościoła zbawionych w niebie.