Pierwszy dzień Nowego Adwentu w Roku C,
to Dzień Syna Człowieczego - wspaniały dzień zbawienia
- dla nas, «uczniów Chrystusa», którzy na co dzień czuwamy
w oczekiwaniu na spotkanie Boga.
Wszak przychodzi do nas nasz Pan, Odkupiciel,
«na obłoku, z wielką mocą i chwałą».
Nie o lęk i strach tu jednak chodzi,
choć zapowiedź tego dnia przeraża
kierując nasze myśli ku trwodze istnienia
na dzień ostatecznych wyroków,
któremu towarzyszą «znaki czasu» Tego,
który objawia się we Wszechświecie: «na słońcu, księżycu i gwiazdach».
Jedynie «na ziemi trwoga narodów bezradnych
wobec szumu morza i jego nawałnicy».
Ich starania o szczęśliwe losy świata bezowocne
wobec potęgi jego żywiołów i mocy samego Boga.
W ten sposób przychodzi do ludzi tej ziemi
zapowiedź czasów ostatecznych – wypełnienie proroctw.
Stajemy więc w «Roku Wiary» na skraju czasu tego,
co się już wydarzyło i tego, co jeszcze przed nami,
stajemy przepełnieni nadzieją i radością
z tego, że nie jesteśmy sami w naszych troskach codziennych
i zmaganiach z przeciwnościami życia, mimo że «ludzie tej ziemi
mdleją ze strachu przed wydarzeniami jej zagrażającymi».
Reklama
Jest z nami Bóg, Stwórca całego Wszechświata,
który w swoim zamyśle uczynił wszystko, co jest -
dobrem samym w sobie, a co człowiek w skażeniu swoim zepsuł
On sam naprawia w zbawczych swoich teofaniach,
a szczególnie w tej ostatecznej i jedynej w swoim rodzaju
teofanii Syna Człowieczego - Chrystusa.
Zatem, «nabierzcie ducha Jego i podnieście głowy»
Wy wszyscy, którzy pokładacie w Nim nadzieję odkupienia.
Nie miejcie też udziału z tymi, którzy w swojej ślepocie
zatracili się już «w obżarstwie, pijaństwie i troskach doczesnych
obciążając serce miłością własną i przywiązaniem do świata tego,
by Dzień Pański «nie przypadł na was znienacka, jak potrzask».
Dzień ten pisany jest wszystkim: co już byli, są i będą,
wszystkim «mieszkańcom ziemi».
Niezwłocznie się wypełni - przyjdzie Boża odpłata
za dzieła Wszechświata całego i wszystkich ludzi.
Jeśli więc w Dniu Syna Człowieczego chcesz stanąć przed Nim w radości,
bez obawy i lęku – drogi bracie i siostro – zbądź siły ducha twego, módl się, czuwaj i ufaj. Amen.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Na skrzyżowaniach ulic, gdzie zazwyczaj pędzi codzienność i rozbrzmiewają klaksony samochodów, nagle zapada cisza. Grupa ludzi staje w kręgu, w dłoniach ściska różaniec i zaczyna powtarzać słowa, które od dziesięcioleci prowadzą tysiące serc ku nadziei.
To nie polityczny manifest ani protest społeczny, ale wołanie do Boga. I zarazem – modlitwa o miłosierdzie dla świata, który zbyt często zdaje się wymykać spod ludzkiej kontroli. Tak wygląda „Koronka na ulicach miast świata” – akcja, której skala z roku na rok rośnie i która swoją prostotą przypomina nam, że modlitwa naprawdę może przenosić góry.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
