Wśród sanktuariów pięknej ziemi dolnośląskiej jednym z najbardziej znanych jest Bardo Śląskie. Miasto założone najprawdopodobniej przez Bolesława Chrobrego w 1006 r. na ważnym szlaku handlowym z Pragi przez Wrocław, Gniezno nad morze, nazwę swą wywodzi od: wzgórza, warowni, straży bądź warty. Władcom polskim zależało, aby w pobliżu granicy polsko-czeskiej mieć warowny gród. Istniała tam do końca XIII w. kasztelania.
Przez Bardo przejeżdżała księżniczka czeska Dąbrówka, żona Mieszka I, Władysław Jagiellończyk, by objąć tron czeski w 1471 r., a w 1826 r. jechał pocztylionem Fryderyk Chopin do Dusznik.
Parafię bardzką i sanktuarium prawie zawsze obsługiwali zakonnicy i tak w 1189 r. biskup wrocławski oddał kaplicę wraz z dochodami joannitom. W 1210 r. opiekę nad kaplicą przejęli cystersi, którzy pozostali w Bardzie do kasaty klasztoru przez władze pruskie w 1810 r. Od 1900 r. do chwili obecnej pielgrzymów i turystów przyjmują Ojcowie Redemptoryści, którym od 1946 r. powierzono również parafię w Bardzie Śląskim.
Najcenniejszym skarbem Barda jest cudowna figurka Matki Bożej, która znajduje się w głównym ołtarzu kościoła. Jest to najstarsza rzeźba romańska na Dolnym Śląsku z XII w. Figura ta o wysokości 43 cm wykonana została z drewna lipowego przez nieznanego rzeźbiarza. Matka Boża siedzi na tronie z Dzieciątkiem na kolanach. W prawej dłoni trzyma jabłko królewskie. Dzieciątko zaś lewą rączką przytrzymuje księgę, a prawą wznosi w geście błogosławieństwa. Jest to ulubiony w XI i XII w. typ Madonny Tronującej, dającej zwycięstwo. Tajemniczy uśmiech na Jej twarzy spowodował, że niekiedy Matkę Bożą Bardzką nazywano „Madonną uśmiechniętą”. Figurka zasłynęła cudami już w XIII w., kiedy to został uzdrowiony czeski szlachcic. W XVII w. historyk Balbinus w książce Diva Wartensis wymienia już 1321 cudów zdziałanych za przyczyną Matki Bożej Bardzkiej.
Według legendy Maryja objawiła się w kaplicy zamkowej pobożnemu młodzieńcowi z początkiem XII w. i przekazała mu swój wizerunek z życzeniem, aby w tym miejscu Ją czczono. Figurka wielokroć musiała szukać schronienia w innych miejscach, a to z powodu najazdu Husytów, innym razem w okresie wojny trzydziestoletniej lub też reformacji. Chroniono ją w Kłodzku lub w Kamieńcu, co nie przeszkadzało jednak pielgrzymom udawać się do Barda, które w tych czasach uznawano za miejsca święte. Był zwyczaj całowania lub dotykania figurki, obecnie w podstawie jej znajdują się cząstki domku loretańskiego oraz relikwie świętych redemptorystów: Alfonsa, Klemensa i Gerarda, które podawane są do uczczenia wiernym i pielgrzymom po Mszy św. W 1966 r., milenijnym chrztu Polski, figurka Matki Bożej Bardzkiej została ukoronowana przez abp. Bolesława Kominka i nadano jej tytuł Matki Bożej Strażniczki Wiary. W uroczystości tej brało udział 9 biskupów, 500 kapłanów, tyleż sióstr zakonnych i 150 tys. wiernych z Polski, Czech, Moraw i Niemiec.
W br. metropolita wrocławski abp Marian Gołębiewski podniósł sanktuarium w Bardzie Śląskim do rangi metropolitalnego, bowiem już od pierwszych lat powojennych jako szczególne miejsce kultu integrowało archidiecezję wrocławską.
Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny został wybudowany w latach 1686-1704 w stylu barokowym i może pomieścić ok. 5 tys. ludzi. Wspaniały ołtarz główny, nad którym umieszczony jest obraz przedstawiający nawiedzenie św. Elżbiety przez Matkę Najświętszą, autorstwa słynnego śląskiego malarza - Michała Willmanna, stanowi oprawę dla tabernakulum. Prezbiterium zdobi 8 gobelinów wykonanych w latach 1978-1980, na których widnieją orły polskie z różnych okresów naszej historii. Na ostatnim gobelinie obok orła znajduje się herb papieża Jana Pawła II. Kościół ma 9 bocznych ołtarzy, wykonanych w wiekach XVII do XIX, niezwykle piękną ambonę z 1698 r. oraz wspaniałe organy. Te ostatnie mają 50 głosów (3567 piszczałek) i kosztowały 18 tys. talarów, które wyłożył klasztor kamieniecki. Prezbiterium oddziela od nawy kunsztownie wykonana krata z XVIII w.

cdn.