Zagubieni w troskach tej ziemi zapominamy, że istnieje rzeczywistość duchowa, która wybiega poza doczesność. Człowiek oprócz ciała nacechowanego różnymi uwarunkowaniami posiada nieśmiertelną duszę i perspektywę życia nadprzyrodzonego. Tęskni za nieskończonością, za Bogiem. Jest jednak ograniczony w swoich możliwościach. Grzech pierworodny i jego skutki stawiają nas w niezmiernie trudnej sytuacji, a zdobywanie pożywienia i czynienie sobie ziemi poddaną pochłania nas tak bardzo, że często gubimy najwznioślejsze aspiracje, przestajemy zmierzać ku Bogu. Pan Bóg wyznaczył obowiązki opiekuńcze względem ludzi innym istotom - duchowym, aby pomóc nam w zrealizowaniu odwiecznego powołania do życia w szczęśliwości. Te istoty, to aniołowie.
Aniołowie zostali stworzeni przez Boga jako nieśmiertelne duchy nie wieczne (mają początek) i poddani próbie wierności swemu Stwórcy. Wierni aniołowie przebywają przed obliczem Boga, a zbuntowani nie oglądają majestatu Najwyższego ani nie odczuwają Jego miłości. Mają jednak pełną świadomość, że mogli uczestniczyć w szczęściu przebywania z Bogiem. Ten ich stan to beznadziejność piekła. Upadłe anioły nazywamy szatanami, którzy będąc nieprzyjaciółmi Boga są także wrogami człowieka.
Aniołowie są czystymi duchami, potężnymi książętami niebios, którzy trwają przed Bogiem. Nie posiadają duszy ani ciała. Są doskonałymi wizerunkami Boga. Każdy z aniołów odzwierciedla Boską doskonałość, Jego miłość, piękno, świętość, Jego siłę i wszystkie inne przymioty. Aniołowie różnią się między sobą. Boża doskonałość jest nieskończona, a niezliczone rzesze aniołów odzwierciedlają ją. W powszechnym przekonaniu katolickim ta ogromna liczba aniołów jest niezmienna od czasu stworzenia i wspomnianej próby wierności. Aniołowie są niewypowiedzianie serdeczni, prawie doskonali, nie ma w nich wad. Słowo „anioł” oznacza nazwę urzędu, a nie natury. Ich naturę stanowi „duch”. „Anioł” oznacza „idącego”, „wysłanego”, „posłańca”.
Aniołowie uwielbiają Boga w niebie i służą ludziom na ziemi. Posiadają ogromną inteligencję i niezmiernie silną wolę. Ich intelekt jest o wiele doskonalszy od ludzkiego. Rozum ludzki mozolnie zapamiętuje poszczególne prawdy, natomiast inteligencja anielska od razu obejmuje całokształt danego zagadnienia. Podobnie nieporównywalna z ludzką jest wola aniołów. Pragnienie aniołów jest nieodwracalne, w ich postępowaniu nie ma sprzeczności ani konfliktów.
Według Pisma Świętego aniołowie poruszają się. Czynią to w oka mgnieniu, prędzej niż światło. Mogą równocześnie znajdować się w wielu miejscach, bo nie podlegają prawom materii i przestrzeni. Są Bożymi posłańcami. Chociaż aniołowie poświęcają nam całą swoją troskę, to jednak nigdy nie tracą z oczu postaci Boga. Wszyscy dobrzy aniołowie oglądają Boga, lecz stopień ich poznania i miłowania Go jest różny, uzależniony od wiecznego zamiaru Boga oraz łaski, świętości i darów otrzymanych od Niego. Jak nieprzeliczona i niewyobrażalna dla ludzkiego rozumu jest liczba niebieskich duchów, tak wielka jest ich rozmaitość.
Św. Dionizy Areopagita, opierając się na Piśmie Świętym i nauce Ojców Kościoła, w księdze O hierarchii niebieskiej, dzieli aniołów na trzy wielkie oddziały, hierarchie. Każda z nich ma trzy chóry. Aniołowie dzielą się na Serafinów, Cherubinów i Trony. Są oni najbliżej Boga. Dalej przebywają Panowania, Mocarstwa i Zwierzchności. Kolejną grupę stanowią Księstwa, Archaniołowie i Aniołowie. Według nauki św. Pawła, który mówi w Liście do Efezjan, że Chrystus jest w niebie „ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem” (1,21) i niektórych innych Ojców Kościoła, mogą być jeszcze inne grupy aniołów, których nawet nazw nie znamy. Św. Dionizy i św. Tomasz z Akwinu, zwany Doktorem Anielskim, dzielą anioły na jeszcze mniejsze grupy.
Nasza wiedza o aniołach pochodzi z Pisma Świętego. Zarówno Stary, jak i Nowy Testament podaje dużo pięknych historii o książętach nieba. Nieomylny Kościół naucza kojącej doktryny o aniołach. „Istnienie istot duchowych, niecielesnych, które Pismo Święte nazywa zazwyczaj aniołami, jest prawdą wiary. Świadectwo Pisma Świętego jest tak oczywiste jak jednomyślność Tradycji” (KKK 328). Tradycja przekazuje nam od najdawniejszych czasów ważne prawdy dotyczące aniołów. Wiedzę o aniołach przekazują nam również święci. Także nasz rozum nie tylko rozpoznaje możliwość istnienia aniołów, ale również stosowność i konieczność ich istnienia, gdyż w przeciwnym razie w tym pełnym harmonii, doskonałym planie stworzenia istniałaby ogromna przepaść. Pogańscy filozofowie odkryli istnienie aniołów, i jak głoszą misjonarze z odległych krajów, nawet tamtejsi mieszkańcy wierzą w świat duchów. Posiadamy także dobrze udokumentowane sprawozdania o objawieniach anielskich - są to nie podlegające dyskusji fakty.
Aniołowie są wszędzie. Jak zostało powiedziane wyżej, stoją przed obliczem Boga oraz służą nam na ziemi. W powszechnym przekonaniu Kościoła, opiekują się nami oraz wszystkimi rzeczami materialnymi: gwiazdami, słońcem, planetami, księżycem, oceanami, rzekami, a także krajami, królestwami, prowincjami, miastami i wioskami czy parafiami.
Kościół łączy się z aniołami, aby uwielbiać Boga i prosić o ich pomoc. Podczas Mszy św., podczas każdej prefacji - wezwania do dziękczynienia - wspomina się zastępy anielskie, a w Kanonie rzymskim (I ME) zanoszona jest prośba: „Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, niech Twój święty Anioł zaniesie tę Ofiarę na ołtarz w niebie…”. W liturgii pogrzebowej modlimy się: „Niech aniołowie zawiodą cię do raju…”. Pamięć niektórych aniołów (św. Michała, św. Gabriela, św. Rafała i Aniołów Stróżów) Kościół czci specjalnymi dniami im poświęconymi. Ponadto Kościół zachęca i poleca wiernym modlić się do aniołów, aby zapewnili sobie ich pomoc i obronę oraz do składania dziękczynienia za ich istnienie.
W sposób szczególny Pismo Święte wymienia św. Michała, św. Gabriela i św. Rafała. Imię Michał oznacza „Któż jest jak Bóg”. Chrześcijańska tradycja przypisuje mu jako zadanie walkę z Szatanem, ratowanie wiernych dusz z mocy Szatana, a zwłaszcza w godzinie śmierci, pozyskiwanie konających i prowadzenie ich przed oblicze sądu oraz bycie orędownikiem ludu Bożego Starego i Nowego Testamentu, i służenie jako patron Kościoła.
Gabriel znaczy „Człowiek Boga” albo „Moc Boga”. Z powodu wielu wiadomości przekazywanych przez Archanioła Gabriela, jest on uznawany za zwiastuna dobrych, radosnych nowin. Jest patronem posłańców.
Archanioł Rafał. Jego imię oznacza „Bóg uzdrawia” lub „Boski Uzdrowiciel”. Jest uzdrowicielem, przewodnikiem, swatem i egzorcystą. Pismo Święte wspomina o siedmiu aniołach stojących w pogotowiu przed obliczem Boga. Imiona pozostałych są jednak nieznane. Wymieniane są jedynie w dziełach apokryficznych. Kościół wyznaczył dzień 29 września jako święto św. Michała Archanioła. To święto zostało rozszerzone na świętych Gabriela i Rafała.
Pismo Święte wspomina także o aniołach, których można nazwać Stróżami. Katechizm Kościoła Katolickiego w p. 336 mówi, że „Życie ludzkie od dzieciństwa aż do zgonu jest otoczone opieką i wstawiennictwem aniołów”. Aniołowie Stróże pomagają swoim podopiecznym. Chronią nas przed wieloma nieznanymi niebezpieczeństwami duszy i ciała. Bronią nas przed pokusami złych duchów. Napełniają nas zbożnymi myślami i zachęcają nas do pełnienia szlachetnych czynów. Aniołowie ci ostrzegają nas przed duchowym niebezpieczeństwem i upominają, gdy zgrzeszymy. Jednoczą się z nami w modlitwie i zanoszą nasze prośby do Boga. Bronią nas w godzinie śmierci przed ostatnimi atakami duchowych wrogów. Pocieszają dusze cierpiące w czyśćcu i prowadzą je do nieba, gdy odpokutowały już za wszystkie swoje grzechy. Wspomnienie Aniołów Stróżów jest obchodzone 2 października.
Św. Tomasz z Akwinu uczy, że przez dar łaski ludzie mogą zasłużyć na chwałę w takim stopniu, by zrównać się z aniołami, w każdym ze stopni anielskich; a to oznacza, że ludzie są wywyższeni do stanu aniołów. Nie oznacza to jednak, że staniemy się aniołami. Mimo wszystko, z ich pomocą, możemy osiągnąć niebo. Człowiek wierzący w Pana Boga powinien zachować w sobie głębokie poczucie niewidzialnej obecności i wspierającej go działalności aniołów.
Kult św. Michała Archanioła zaszczepiony przez założyciela zgromadzenia zakonnego, czcigodnego sługę Bożego ks. Bronisława Markiewicza, szerzą w sposób szczególny Zgromadzenia Świętego Michała Archanioła - Księża Michalici (CSMA) i Siostry Michalitki. Głównym ośrodkiem jest Miejsce Piastowe, gdzie żył i pracował ks. Bronisław. Z działalnością tego zgromadzenia na terenie naszej archidiecezji związane są także: Jasień, Krosno, Prałkowce, Tuligłowy. Św. Michałowi Archaniołowi poświęcone są parafie w Cieklinie, Dwerniku, Dydni, Giedlarowej, Kańczudze, Klimkówce, Michałówce, Surochowie, Wietrznie i Zarzeczu oraz w Futomie i Ujkowicach. Głęboko zakorzeniony w historii jest kult św. Michała w parafii Blizne, związany z kościółkiem odpustowym na Górze Świętego Michała. Oprócz tych miejsc są także kościoły pomocnicze i kaplice poświęcone św. Michałowi Archaniołowi.
W naszej archidiecezji nie ma parafii dedykowanych św. Gabrielowi, ani św. Rafałowi, ani równocześnie wszystkim trzem omawianym Archaniołom. Nie ma także żadnej parafii poświęconej Aniołom Stróżom.