Dekanat: Golczewo
Siedziba: Nowogard, Sikorki 13
Liczba wiernych: 1 504
Proboszcz: ks. Mirosław Oliwiak
Kościoły filialne: Grabin - pw. św. Jana Chrzciciela, Orzechowo - pw. św. Józefa, Wołowiec - pw. św. Marcina
Wspólnoty: ministranci (29)
Czasopisma: „Arka”, „Cuda i łaski”, „Niedziela” - 5 egzemplarzy

Wieś Sikorki położona jest w odległości 10 km na północ od Nowogardu, na otwartym, pofałdowanym terenie. Przez środek osady przepływa rzeczka Sikorka. Nazwa wioski pojawia się w źródłach pisanych po raz pierwszy w 1442 r., wywodzi się od słowiańskiej nazwy osobowej Sikorka. Od 1274 r. wieś stanowiła lenno rodu von Eversteinów. Po nich na własność przejął ją ród von Schmeling, będący w tej wiosce lennikiem niższego stopnia. Męska linia tego rodu wymarła wraz ze śmiercią Krzysztofa von Schmeling w 1676 r., co spowodowało przejęcie wioski przez księcia Ernesta Bogusława Croya, a następnie przez elektora Brandenburgii. W 1784 r. osada składała się z 25 zagród i kościoła. Największy wzrost wioska osiągnęła w okresie przedwojennym, kiedy to w 1939 r. miała 66 gospodarstw i 466 mieszkańców.
Kościół parafialny położony jest w centrum osady, na wydłużonej, wrzecionowatej działce. Teren jej jest nieznacznie wyniesiony, z dwóch stron okalają go drogi. Na zachodnim krańcu działki znajduje się pomnik milenijny (figura Jezusa na postumencie). W tej części znajdują się też powojenne nagrobki i krzyż misyjny. Fundatorów kościoła i jego budowniczych nie znamy. Świątynia powstała w dwóch fazach. Zasadniczą część budynku wzniesiono w XVIII w., w konstrukcji ryglowej. Później, przypuszczalnie w końcu XIX w., powstała murowana, kamienno-ceglana wieża oraz dobudówka, od wschodu mieszcząca zakrystię. Długość kościoła wynosi 22,2 m, a jego szerokość 8,5 m. Pokryty jest on dachem dwuspadowym i dachówką. Wieża ma wymiary 5,8 x 5,7 m. Wieńczy ją hełm 8-boczny, spiczasty.
Przy wejściu do kościoła (drzwi południowe) leży granitowa chrzcielnica o średnicy 72 cm. Możliwe, że wykonano ją w XIII w. Wnętrze kościoła przykrywa strop drewniany, belkowany. Na wschodniej ścianie, po obu stronach mensy ołtarzowej, ustawione są dwie ścianki byłej loży kolatorskiej. Wykonane w stylu manieryzmu, pochodzą z I ćwierci XVII w. Najcenniejszym wyposażeniem wnętrza jest ołtarz gotycki z początku XVI w. Jest to tryptyk, którego część centralna zawiera scenę Ukrzyżowania. Pod trójdzielnym maswerkiem znajduje się figura Chrystusa rozpiętego na krzyżu o ramionach zakończonych czwórliściem. Po bokach krzyża Matka Boża Bolesna z dłońmi złożonymi do modlitwy i św. Jan Ewangelista wspierający głowę dłonią w geście smutku. W skrzydłach tryptyku, w kwaterach, umieszczone są postacie Apostołów (po trzy). W kruchcie kościoła znajduje się cenny gotycki krucyfiks. Rzeźba wykonana jest w dębowym drewnie. Figura Chrystusa rozpięta jest na krzyżu o ramionach zakończonych medalionami. Datowany jest on na II poł. XIV w. Pochodzenie krzyża jest nieznane, być może znalazł się w kościele w Sikorkach po wojnie. Na drewnianej emporze chórowej, wspartej na czworobocznych słupach znajdują się nieczynne, niestety, organy wytwórni „Grünberg” ze Zdrojów.
Parafię w Sikorkach erygowano 24 października 1957 r. Dziś parafia obejmuje 14 miejscowości. Największe z nich to: Błotno (63 rodziny), Wołowiec (53 rodziny), Sikorki (51 rodzin). W parafii są cztery kościoły. Wszystkie poświęcił w 1945 r. ks. Bogdan Szczepanowski TChr (kościół w Sikorkach 28 października). Najstarszym kościołem, budowanym w stylu gotyckim, jest kościół w Orzechowie. Świątynia w Wołowcu jest budowlą szachulcową z 1812 r. Najmłodsza natomiast jest świątynia w Grabieniu, pochodząca z 1910 r. We wsi Błotno do celów kultu udostępniona jest sala w miejscowej szkole, Łęgno ma kaplicę, w Szczytnikach korzysta się z pomieszczenia w domu prywatnym.
Administratorami parafii byli kolejno kapłani: ks. Zdzisław Ferenc (1957-1960), ks. Stanisław Gołębiewski (1960-1970), ks. Alojzy Mochalski (1970-1982), ks. Czesław Grajkowski (1982-1984), ks. Albin Klóska (1984-2003). 1 sierpnia 2003 r. parafię objął obecny proboszcz - ks. Mirosław Oliwiak, pochodzący z Myśliborza. W rodzinie ks. Mirosława zrodziły się powołania do życia zakonnego. Brat jego Mamy to ojciec Jacek Salij, dominikanin; siostrzeńcem Mamy jest ks. Leszek Tokarzewski, chrystusowiec; dwie kuzynki to salezjanka i franciszkanka. Ks. Mirosław święcenia kapłańskie otrzymał w 1991 r. Na początku pracował jako wikariusz w Nowogardzie. Następnie przeniesiony został do Polic. Założył tam Policki Chór Chłopięco-Męski i kierował nim przez 10 lat. Był także pomysłodawcą „Spotkań z muzyką”, czyli popularnej „Cecyliady”. Następnie pracował w parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Szczecinie Golęcino, skąd przeniesiony został do Sikorek.
Niedzielną Mszę św. Ksiądz Proboszcz odprawia w godz.: 9.00 w Wołowcu, 10.15 w Orzechowie, 11.30 w Sikorkach i 13.00 w Grabiniu. W sobotę o 16.00 odprawiana jest Msza św. w Szczytnikach, o 17.30 w Błotnie, o 18.30 w Łęgnie. Frekwencja na niedzielnej Eucharystii wynosi około 25%. W 2003 r. udzielono 12800 Komunii św.
Do parafii w Sikorkach przybyłem w sobotę poprzedzającą niedzielną uroczystość I Komunii św. Ksiądz Proboszcz troszczył się o odświętne udekorowanie kościoła, odbierał kwiaty, pakował torebki z prezentem dla dzieci. Przygotowane serca z fotografiami dzieci miały zawisnąć na „drzewku życia”, przepasanym szarfą z napisem: „Pozwólcie dzieciom przyjść do Mnie”.
Ks. Mirosław odbierał tego dnia świeżo uszyte, czerwone ministranckie sutanny, w których chłopcy mieli posługiwać po raz pierwszy przy ołtarzu. Dla godnego sprawowania Liturgii po swoim przybyciu do parafii Ksiądz Proboszcz sprawił nowe szaty i sprzęty liturgiczne.
Na terenie parafii istnieją 2 szkoły podstawowe (w Orzechowie i Błotnie). Do każdej z nich uczęszcza około 90 uczniów. Ksiądz Mirosław uczy w każdej z nich, mając 26 godzin katechezy. „Współpraca ze szkołami jest godna mojego szacunku” - podkreśla Ksiądz Proboszcz. „Wspólnie (nauczyciele i ksiądz) oddziałujemy i uzupełniamy się wzajemnie. Dzieci widzą to. Współpraca nasza jest dobra, atmosfera pełna życzliwości, stąd nie ma problemu, z którym nie można by sobie poradzić. Przyszłość parafii widzę w dzieciach, inwestuję w dzieci, które uczę w szkole i w ministrantów. Większość z nich po ukończeniu szkół osiądzie tu na stałe. Tak więc to, co im przekażę, będzie kiedyś owocowało. Przez dzieci przemawia się też do rodziców. Z dziećmi przygotowaliśmy jasełka - według scenariusza, który napisałem. Raz w miesiącu mam zbiórkę z ministrantami. Byliśmy już na wycieczce w Szczecinie, nawiedziliśmy wtedy katedrę. Pragnę podkreślić życzliwość i pomoc parafian w podejmowanych pracach. Ostatnio porządkujemy otoczenie plebanii (położyliśmy do niej chodnik). Czeka nas jeszcze poważny remont, konserwacja wieży.
Noszę się z zamiarem wydania śpiewnika zawierającego teksty zarówno pieśni tradycyjnych, jak i współczesnych. Nie wyobrażam sobie, by moja parafia nie śpiewała. Myślę, że będzie śpiewała najlepiej w naszej archidiecezji…” - mówi Ksiądz Proboszcz. Znając dotychczasowe dokonania ks. Mirosława na polu śpiewu kościelnego, jestem przekonany, że tak właśnie będzie...