Na Politechnice Wrocławskiej wystartowała kolejna edycja Laboratorium Miłości - inicjatywy duszpasterstwa akademickiego „Redemptor”.W tym roku towarzyszy jej hasło: „Czy to jest miłość, czy to (za)kochanie?”.

Pierwszą prelekcję wygłosiła Małgorzata Kramarz - doradca psychologiczno-pedagogiczny, terapeuta, wykładowca akademicki. Prelegentka w swoim wystąpieniu starała się znaleźć odpowiedź na dwa pytania postawione w temacie konferencji: „JA + TY = czy to już MY? Jak uniknąć życiowej pomyłki?”. - Temat jest prosty, ale niebezpieczny, trudno odpowiedzieć zwłaszcza na drugie pytanie, ale to nie oznacza, że nie można o tym rozmawiać - mówiła M. Kramarz.

Na początku prelegentka przedstawiła różne typy relacji, które mogą kryć się pod słowem MY. - JA i TY w związku partnerskim oznacza równy podział obowiązków, to umowa cywilno-prawna. To w pewnym sensie układ najzdrowszy, bo każdy człowiek ma w sobie zapotrzebowanie na sprawiedliwość. Jeśli ktoś ma rodzeństwo, z pewnością doświadczył niesprawiedliwości, gdy musiał czymś się podzielić. Nie może być też tak, że jedna strona wyłącznie bierze, a druga tylko daje. Ale w takim związku ludzie pozostają w dwóch osobnych światach, to układ tymczasowy. Dopóki przestrzegamy warunków umowy, wszystko jest dobrze, jeśli coś się zmieni, relacja zaczyna się psuć.

JA i TY może występować również w relacji hierarchicznej, gdzie jedna strona dominuje, a druga jest jej podporządkowana. - Takich związków jest dość dużo. Świetnie być dominatorem, władza jest smaczna, gdy można kimś zarządzać. Ale nie można tak funkcjonować.

Kolejny typ relacji polega na wymianie handlowej - gdy bilans zysków i strat jest równy zeru, wszystko jest OK, ale gdy pojawiają się trudności (np. mąż choruje i trzeba się nim zaopiekować), układ przestaje się sprawdzać…

Co zrobić, by MY mogło zaistnieć? Najpierw umieć ze sobą rozmawiać, nie bać się otworzyć, poznać się, podzielić także tym, co trudne. Ale to nadal mało!

Zdaniem Małgorzaty Kramarz MY jest wtedy, gdy jedna strona potrafi zrezygnować z tego, co jest jej, na rzecz tego, co wspólne. Z pewnością coś traci, ale zyskuje także to, co do relacji wnosi druga osoba. - Wtedy jesteśmy ze sobą bardzo mocno związani. Wtedy dla MY jestem w stanie wiele poświęcić: opiekować się chorym mężem, zaakceptować teściową. Nie dlatego, że jestem cierpiętnicą, ale dlatego, że MY stanowi dla mnie ogromną wartość! Nie ogranicza mnie, ale uskrzydla.

Marta Łuczak, Adrianna Sierocińska

Reklama

Małgorzata Kramarz

Pomysł na to, jak zbudować MY, podsunęli XX-wieczni filozofowie dialogu, którzy mówili, że trzeba wejść w głąb, zaryzykować w spotkaniu z drugim człowiekiem, otworzyć się na niego.

- Są dwie grupy ludzi: otwartej przestrzeni i ci z kryjówek. Każda z nich inaczej wchodzi w relacje. Ludzie z kryjówek chowają się, bo są zranieni, bo się boją. Człowiek otwartej przestrzeni nie ukrywa się, próbuje zrozumieć drugiego - tłumaczyła prelegentka. Dodała także, że największym trudem i fascynacją w związku jest inność tego drugiego. - Mamy tendencję do tego, żeby uczynić bliźniego na swój obraz i podobieństwo, a to nigdy się nie uda, więc nawet nie warto próbować. Nie znaczy to, że nie mamy od siebie wymagać, o zachowaniu możemy rozmawiać, ale rdzeń tożsamości każdy z nas ma inny. Lepiej to jak najszybciej zaakceptować!

- JA i TY zawsze wnosimy coś do układu MY - różne atrakcje i obciążenia. Te mogą powodować, że nie zbudujemy dobrego związku. Dwie, które sprawiają, że mamy 50% szans na poniesienie porażki w związku, to obraz samego siebie i lęk.

Obraz samego siebie może przybierać dwie skrajności. Kobieta lub mężczyzna mogą czuć się albo mało atrakcyjni, słabi, albo fantastyczni, lepsi od innych. Takie patrzenie na siebie niesie ze sobą wiele konsekwencji. - Mężczyzna, który myśli o sobie, że jest super, kreuje kobietę wg swoich wyobrażeń. Podobnie zachowuje się kobieta, której wydaje się, że jest niezwykła i wyjątkowa. Jeśli natomiast mężczyzna ma bardzo negatywny obraz siebie, myśli: „nieważne, czy mi się podoba, wybór jest coraz mniejszy, więc trzeba się zadowolić tym, co jest”. Kobietę taka postawa również może doprowadzić do cierpienia: „chyba jestem przewrażliwiona, na pewno wszyscy młodzi mężczyźni oglądają porno”. Porażki powtarzane wielokrotnie tak ranią człowieka, że przy kolejnej szansie na bycie w związku, nie potrafi się racjonalnie zachować - mówiła M. Kramarz.

Kolejnym szkodnikiem w związkach jest lęk. - Boimy się, że w naszym życiu powtórzy się scenariusz z małżeństwa naszych rodziców, którzy się rozwiedli. Boimy się, że jeśli nie zgodzimy się na jego/jej warunki, zostaniemy sami do końca życia i wówczas godzimy się na to, co wcale nam się nie podoba. Lęk jest najgorszym doradcą, ale mamy na niego sposób. Najpierw musimy go oswoić - nadać mu imię, nazwać to, czego się boimy. A potem zmierzyć się z czarnym scenariuszem i uświadomić sobie, że życie będzie miało sens, nawet jeśli będziemy sami.

Prelegentka zakończyła wykład żartobliwą anegdotą, którą często powtarza zaprzyjaźniona z nią siostra zakonna: „czasami trzeba sobie przypomnieć jedną ważną maksymę: lepiej dobrze zjeść, niż się byle komu podobać!”.

W drugiej części spotkania M. Kramarz odpowiadała na pytania uczestników spotkania. W piątek (22.04) w ramach LM odbędzie się panel dyskusyjny pt. „MY! I co dalej? Czy istnieje recepta na udany związek?”, w którym wezmą udział: Ilona i Jakub Tarasiukowie, Małgorzata Kramarz i o. Mariusz Simonicz. Spotkanie poprowadzi Paweł Trawka. Szczegóły na labmilosci.wroclaw.pl