Pochodzi z południowego regionu Morza Śródziemnego. Obecnie uprawiany jest w Azji oraz Ameryce Północnej. Za jadalną część uważa się bulwę, choć jadalne są również nasiona, z których przygotowywana jest m.in. herbata ziołowa.
Korzeń kopru włoskiego charakteryzuje się żółtobiałą barwą oraz obłym kształtem. 100 g bulwy dostarcza ok. 31 kcal. Warzywo w ponad 90% składa się z wody.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Fenkuł jest bogaty w składniki mineralne, zwłaszcza potas i mangan, witaminy: A, C, K oraz kwas foliowy, a także olejki eteryczne. To sprawia, że wykazuje pozytywny wpływ na organizm.
Badania naukowe dowodzą, że najwięcej właściwości prozdrowotnych wykazują jego nasiona.
Koper włoski wpływa pozytywnie na układy moczowy oraz pokarmowy. Jest pomocny w leczeniu chorób pochodzenia bakteryjnego, grzybiczego oraz wirusowego.
Od setek lat jest stosowany w celu łagodzenia różnego pochodzenia problemów żołądkowo-jelitowych, w tym bólu brzucha, wzdęć, zaparć oraz biegunek. Wykorzystywany był również jako środek łagodzący kolkę u niemowląt, co potwierdziły przeprowadzone badania. Ponieważ zawiera estragol – naturalny związek organiczny o potencjalnym działaniu genotoksycznym – odradza się podawania herbatki z kopru włoskiego zwłaszcza dzieciom poniżej 4. roku życia.
Wodny ekstrakt z fenkułu wpływa na zmniejszenie obrzęków, czyli stanów zapalnych występujących w organizmie.
Koper włoski jest warzywem aromatycznym. Można go spożywać w postaci surowej, gotowanej, pieczonej lub grillowanej. Nadaje się również do picia – w postaci wspomnianych herbat czy naparów. Ogólnie jednak zaleca się zachowanie umiaru, gdyż fenkuł stosowany w dużych dawkach może powodować zaburzenia gospodarki hormonalnej. W pojedynczych przypadkach może także przyczyniać się do wystąpienia objawów alergicznych.
Koper włoski uznawany jest za bezpieczny dla zdrowia osób dorosłych. Wyjątkiem są kobiety karmiące – ze względu na anetol (m.in. składnik często używany w przemyśle spożywczym jako naturalny aromat, ale o potencjalnym działaniu neurotoksycznym), który przeciwwskazany jest w czasie laktacji, ponieważ może przenosić się wraz z mlekiem matki.
