Startował na igrzyskach w Sydney (2000), Atenach (2004) i Pekinie (2008), zdobywał medale mistrzostw Europy i świata, a jego rekordy imponowały nie tylko kibicom, ale i konkurencji. Dla wielu był uosobieniem siły, determinacji i sportowego hartu ducha. Dziś Grzegorz Kleszcz mówi głośno: prawdziwa siła płynie nie z mięśni, ale z ducha.

Od olimpijskich pomostów do duchowego przełomu

– Na różnych etapach życia widzę, jak wiele jest jeszcze do zrobienia. Moja formacja trwa cały czas, moje nawrócenie trwa cały czas – wyznaje Kleszcz z pokorą. Choć lata jego największych sportowych triumfów przypadają na początek XXI wieku, prawdziwy przełom w jego życiu miał miejsce dopiero w 2012 r. – To był moment, kiedy odwróciłem się prawdziwie od tego, co było u mnie złe. Wiem dziś, że to była duchowa pomoc, która dała mi siłę podołać problemom, które miałem ze sobą i ze wszystkimi przeciwnościami. W tamtym czasie Kleszcz uczestniczył w egzorcyzmach, które na zawsze zmieniły jego spojrzenie na duchową rzeczywistość. – Zobaczyłem, jak działa zły duch, ale też jak ogromne wsparcie daje nam Matka Boża, która przegania złe moce. Nawet najbardziej niepozorna modlitwa ma olbrzymie znaczenie. Wiem, co mówię, bo modliłem się, a po 9 miesiącach od mojego błagania narodził się mój syn Michał – dzieli się z radością ojcostwa sportowiec, który jest przekonany, że był to dla niego również wymowny znak z nieba.