Reklama

W diecezjach

Tarnów

Nie rezygnujemy!

Docieranie z treściami niosącymi prawdę o Bogu i przekaz wartości są coraz trudniejsze – przyznaje w rozmowie z Niedzielą s. M. Małgorzata Kaput, służebniczka dębicka.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Anna Zboch: Funkcja przełożonej generalnej zgromadzenia to bardzo odpowiedzialna posługa. Jak Siostra przyjęła ten wybór?

S. M. Małgorzata Kaput: Wybór na przełożoną generalną Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Dębickich, którego siostry dokonały na kapitule generalnej, przyjęłam z pokorą i w duchu wiary, że Bóg tak chciał. Towarzyszyły mi głębokie wzruszenie, zdumienie nad miłością Boga i zaufaniem, jakim obdarza słabe stworzenia, które wybiera na swoje narzędzia. Mam świadomość ogromnej odpowiedzialności, która na mnie spoczywa. Ta funkcja to duże wyzwanie, ale przede wszystkim powołanie do jeszcze większej służby Kościołowi, zgromadzeniu, siostrom oraz tym, do których Jezus każdego dnia będzie mnie posyłał. Zdaję sobie sprawę, że o własnych siłach nie jestem w stanie dobrze wypełniać tego zadania, że mogę je realizować mocą łaski Bożej. Z chwilą podjęcia posługi zwróciłam się do moich drogich sióstr z prośbą, by towarzyszyły mi modlitwą na drodze realizacji powierzonej misji. Ufam, że potęga modlitwy wstawienniczej przyczyni się do przemiany mego serca i uzdolni je do wiernej, ofiarnej, pełnej miłości służby Bogu i drugiemu człowiekowi. Codziennie proszę również Ducha Świętego, bym w Jego świetle umiała odczytywać drogi, którymi Bóg pragnie prowadzić dziś nasze zgromadzenie.

Reklama

Jakie największe wyzwania stają przed Matką Generalną i zgromadzeniem, szczególnie teraz, kiedy Kościół jest coraz mocniej atakowany?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Czas, w którym przyszło nam żyć, odczytuję jako zaproszenie do tego, byśmy jeszcze przejrzyściej żyły Ewangelią i konsekracją zakonną. Współczesny świat odrzuca Boga, odchodzi od Niego, dlatego tym bardziej potrzebni są autentyczni, odważni świadkowie Chrystusa Zmartwychwstałego. Naszym zadaniem jest przede wszystkim głosić Go swoim życiem, by inni, patrząc na nas, uwierzyli w Boga, który jest Miłością, spotkali się z Nim, doświadczyli mocy i potęgi Jego działania. Najważniejsze jest nie to, żebyśmy odnajdywały się w zewnętrznej rzeczywistości, ale to, byśmy coraz głębiej żyły, tzn. powracały do wnętrza. To wymaga nieustannej odnowy serca i pogłębiania tożsamości zakonnej. Myślę, że wyzwaniem i potrzebą czasów jest również niesienie ludziom nadziei zakorzenionej w Chrystusie, zwłaszcza tym, którzy jej nie mają lub ją utracili.

Co jest dziś najtrudniejsze w pracy Sióstr?

Reklama

Nasze zgromadzenie zrodziło się z duchowości bł. Edmunda Bojanowskiego jako żywy znak Bożej troski o drugiego człowieka, zwłaszcza o dzieci, ubogich i chorych. Pierwsze miejsce w naszej misji zajmują: praca opiekuńczo-wychowawcza, katechetyczna oraz troska o chorych i starszych. Służbę innym realizujemy w różnych przestrzeniach, przede wszystkim w ochronkach, przedszkolach, w szkołach, szpitalach, poradniach itd. Tę posługę utrudniają nam: biurokratyzacja, duże tempo przemian i rosnące wymagania prawne w prowadzeniu naszych dzieł oraz konieczność tworzenia i przestrzegania licznych procedur, standardów itp. Zabiera to sporo czasu i energii, którą można by poświęcić na bycie z bliźnimi i dla nich.

Co daje Siostrom największą radość i motywację w spełnianiu tej posługi?

Przede wszystkim bliska, osobowa relacja z Jezusem, świadomość bycia Jego oblubienicą, poczucie, że to On nas posyła i że wspólnie, w imieniu Chrystusa, Kościoła i zgromadzenia spełniamy powierzoną nam misję. Wielką radością jest również służba potrzebującym. Motywacją do posługi jest przykład Jezusa, który oddał się ludziom aż do ofiary z własnego życia. Od Jezusa uczymy się wiernej, pokornej miłości. On również uzdalnia nas do tego, byśmy Jego miłością kochały innych, zwłaszcza tych, którzy nas nie kochają, a może nawet czasami wyśmiewają i odrzucają. Oczywiście, taka miłość to ideał, do którego przez całe życie dążymy. Jesteśmy ludźmi z krwi i kości, motywacją do posługi są zatem także dobre spojrzenie i uśmiech człowieka, któremu służymy, jego wzruszenie, łzy szczęścia i radości, zaufanie, którym nas obdarza, szczere słowa wdzięczności i zapewnienie o modlitwie.

Czy w sytuacji malejącej liczby powołań trzeba będzie ograniczyć tereny posługi?

Reklama

Zmniejszająca się liczba nowych powołań oraz starzenie się wspólnot wymuszają na nas konieczność rozeznawania i roztropnego podejmowania decyzji dotyczących ograniczania obszarów naszej posługi. Dwudziesta szósta Kapituła Generalna jasno określiła kierunki działania w tym względzie. Dla wzmocnienia i rozwoju właściwej zgromadzeniu misji w Kościele niezbędna może się okazać koncentracja podejmowanych dzieł, a w razie konieczności – ich redukcja. Wszystko to ma się dokonywać z poczuciem realizmu i odpowiedzialności.

Siostry Służebniczki mają szczególne miejsce w społeczności Dębicy. Czy Siostry nadal będą tak aktywnie uczestniczyć w życiu miasta – a może jeszcze bardziej?

Oczywiście, chcemy i będziemy się starały nadal służyć społeczności Dębicy najlepiej, jak potrafimy. Jesteśmy otwarte na różne formy współpracy ze środowiskami, którym bliska jest sprawa wychowania młodego pokolenia oraz pielęgnowania tradycji rodzinnych i patriotycznych, troska o rodzinę, osoby chore, samotne i starsze. Pragniemy kontynuować rozpoczęte projekty, inicjatywy, takie jak debata o wychowaniu, spotkania formacyjne dla dorosłych. Mamy nadzieję, że przy dobrej współpracy ze Stowarzyszeniem im. Edmunda Bojanowskiego „Dobroć”, starostwem powiatowym i urzędem miasta uda nam się wspólnie zrealizować wiele dobrych działań, które będą służyć mieszkańcom Dębicy i okolic.

Charyzmat Sióstr Służebniczek to przede wszystkim posługa opiekuńczo-wychowawcza wśród dzieci i młodzieży. To teraz ogromnie trudne i ważne zadanie, z uwagi na to, co dzieje się z młodymi ludźmi. Mam na myśli samobójstwa, depresje, agresję...

W obecnych czasach, gdy dzieci i młodzież nie uznają autorytetów, gdy w wielu domach panuje zbyt liberalny styl wychowania, a często zapracowani rodzice nie poświęcają uwagi i czasu swym pociechom, mnożą się problemy, również te natury psychicznej. Nie poddajemy się jednak i nie rezygnujemy ze swej misji, którą jest ochranianie osoby i jej godności. Podejmujemy działania, by ochraniać w dzieciach i młodzieży to, co dobre – Boże, by chronić je przed złem i współczesnymi zagrożeniami. W naszej pracy realizujemy program integralnego wychowania według koncepcji pedagogicznej bł. Edmunda Bojanowskiego. Program obejmuje wszystkie sfery rozwoju człowieka i jest oparty na chrześcijańskim systemie wartości. W procesie wychowania szanowane są i zachowywane tradycje rodzinne, religijne i narodowe. Integralnymi częściami tych działań są współpraca z rodzicami i budowanie wspólnoty wychowującej. Wychowanie integralne stwarza możliwości rozwoju człowieka, który w rzeczywistości, w której się znajduje i do której zmierza w sposób prawy, odpowiedzialny i twórczy, przeżywa swoje życie.

2025-06-17 15:07

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ciepło kurtki, ciepło serca – o dawaniu i dzieleniu się w czasie zimy

2025-09-30 20:44

[ TEMATY ]

ciepło kurtki

ciepło serca

dawanie

dzielenie się

czas zimy

Materiał sponsora

Kurtka zimowa nie jest tylko elementem garderoby – to symbol troski o siebie i swoich bliskich

Kurtka zimowa nie jest tylko elementem garderoby – to symbol troski o siebie i swoich bliskich

Zima to czas, w którym szczególnie odczuwamy potrzebę ciepła. Grube kurtki, szaliki i rękawiczki stają się codziennymi towarzyszami drogi, chroniąc nas przed mrozem i zimnym wiatrem. Kurtka zimowa nie jest tylko elementem garderoby – to symbol troski o siebie i swoich bliskich. W chrześcijańskim spojrzeniu możemy dostrzec w niej również przypomnienie o tym, że każdy człowiek potrzebuje ochrony, zarówno fizycznej, jak i duchowej. Tak jak dbamy o ciepło ciała, tak też powinniśmy troszczyć się o ciepło serca i relację z Bogiem.

Ewangelia przypomina nam słowa Jezusa: „Byłem nagi, a przyodzialiście Mnie” (Mt 25,36). Ten fragment uświadamia nam, że każdy dar, nawet tak prosty jak ciepłe ubranie, ma ogromną wartość w oczach Boga. Dając komuś kurtkę, której już nie nosimy, albo kupując nową dla potrzebującego, nie przekazujemy jedynie tkaniny i zamka błyskawicznego. Przekazujemy ciepło, nadzieję i poczucie godności. W tym sensie kurtka zimowa staje się nie tylko odzieżą, ale także narzędziem budowania wspólnoty i praktycznym świadectwem miłości bliźniego. To właśnie w takich gestach realizujemy chrześcijańskie powołanie do troski o słabszych.
CZYTAJ DALEJ

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus - "Moim powołaniem jest miłość"

Niedziela łódzka 22/2003

[ TEMATY ]

św. Teresa z Lisieux

Adobe Stock

Św. Teresa z Lisieux

Św. Teresa z Lisieux

O św. Teresie od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, karmelitance z Lisieux we Francji, powstały już opasłe tomy rozpraw teologicznych. W tym skromnym artykule pragnę zachęcić czytelników do przyjaźni z tą wielką świętą końca XIX w., która także dziś może stać się dla wielu ludzi przewodniczką na krętych drogach życia. Może także pomóc w zweryfikowaniu własnego stosunku do Pana Boga, relacji z Nim, Jego obrazu, który nosimy w sobie.

Życie św. Teresy daje się streścić w jednym słowie: miłość. Miłość była jej głównym posłannictwem, treścią i celem jej życia. Według św. Teresy, najważniejsze to wiedzieć, że jest się kochanym, i kochać. Prawda to, jak może się wydawać, banalna, ale aby dojść do takiego wniosku, trzeba w pełni zaakceptować siebie. Św. Teresie wcale nie było łatwo tego dokonać. Miała niesforny charakter. Była bardzo uparta, przewrażliwiona na swoim punkcie i spragniona uznania, łatwo ulegała emocjom. Wiedziała jednak, że tylko Bóg może dokonać w niej uzdrowienia, bo tylko On kocha miłością bez warunków. Dlatego zaufała Mu i pozwoliła się prowadzić, a to zaowocowało wyzwoleniem się od wszelkich trosk o samą siebie i uwierzeniem, że jest kochana taką, jaka jest. Miłość to dla św. Teresy "mała droga", jak zwykło się nazywać jej duchowy system przekonań, "droga zaufania małego dziecka, które bez obawy zasypia w ramionach Ojca". Św. Teresa ufała bowiem w miłość Boga i zdała się całkowicie na Niego. Chciała się stawać "mała" i wiedziała, że Bogu to się podoba, że On kocha jej słabości. Ona wskazała, na przekór panującemu długo i obecnemu często i dziś przekonaniu, że świętość nie jest dostępna jedynie dla wybranych, dla tych, którzy dokonują heroicznych czynów, ale jest w zasięgu wszystkich, nawet najmniejszych dusz kochających Boga i pragnących spełniać Jego wolę. Św. Teresa była przekonana, że to miłosierdzie Boga, a nie religijne zasługi, zaprowadzi ją do nieba. Św. Teresa chciała być aktywna nie w ćwiczeniu się w doskonałości, ale w sprawianiu Bogu przyjemności. Pragnęła robić wszystko nie dla zasług, ale po to, by Jemu było miło i dlatego mówiła: "Dzieci nie pracują, by zdobyć stanowisko, a jeżeli są grzeczne, to dla rozradowania rodziców; również nie trzeba pracować po to, by zostać świętym, ale aby sprawiać radość Panu Bogu". Św. Teresa przekonuje w ten sposób, że najważniejsze to wykonywać wszystko z miłości do Pana Boga. Taki stosunek trzeba mieć przede wszystkim do swoich codziennych obowiązków, które często są trudne, niepozorne i przesiąknięte rutyną. Nie jest jednak ważne, co robimy, ale czy wykonujemy to z miłością. Teresa mówiła, że "Jezus nie interesuje się wielkością naszych czynów ani nawet stopniem ich trudności, co miłością, która nas do nich przynagla". Przykład św. Teresy wskazuje na to, że usilne dążenie do doskonałości i przekonywanie innych, a zwłaszcza samego siebie, o swoich zasługach jest bezcelowe. Nigdy bowiem nie uda się nam dokonać takich czynów, które sprawią, że będziemy w pełni z siebie zadowoleni, jeśli nie przekonamy się, że Bóg nas kocha i akceptuje nasze słabości. Trzeba zgodzić się na swoją małość, bo to pozwoli Bogu działać w nas i przemieniać nasze życie. Św. Teresa chciała być słaba, bo wiedziała, że "moc w słabości się doskonali". Ta wielka święta, Doktor Kościoła, udowodniła, że można patrzeć na Boga jak na czułego, kochającego Ojca. Jednak trwanie w takim przekonaniu nie przyszło jej łatwo. Przeżywała wiele trudności w wierze, nieobce były jej niepokoje i wątpliwości, znała poczucie oddalenia od Boga. Dzięki temu może być nam, ludziom słabym, bardzo bliska. Jest także dowodem na to, że niepowodzenia i trudności są wpisane w życie każdego człowieka, nikt bowiem nie rodzi się święty, ale świętość wypracowuje się przez walkę z samym sobą, współpracę z łaską Bożą, wypełnianie woli Stwórcy. Teresa zrozumiała najgłębszą prawdę o Bogu zawartą w Biblii - że jest On miłością - i dlatego spośród licznych powołań, które odczuwała, wybrała jedno, mówiąc: "Moim powołaniem jest miłość", a w innym miejscu: "W sercu Kościoła, mojej Matki, będę miłością".
CZYTAJ DALEJ

Papież spotkał się ze Schwarzeneggerem. Apel o ochronę klimatu

2025-10-02 10:45

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

Arnold Schwarzenegger

Vatican Media

Arnold Schwarzenegger na spotkaniu z okazji 10. rocznicy Laudato si'

Arnold Schwarzenegger na spotkaniu z okazji 10. rocznicy Laudato si'

W konferencji na rzecz troski o wspólny dom, zorganizowanej w Castel Gandolfo Papież Leon XIV spotkał się z byłym aktorem i gubernatorem Kalifornii Arnoldem Schwarzeneggerem. Ten ostatni, nazywając Papieża bohaterem, wezwał do wspólnego działania na rzecz powstrzymania kryzysu klimatycznego. „Razem możemy osiągnąć cel” - mówił.

Leon XIV uczestniczył w konferencji „Raising Hope for Climate Justice” (Budząc nadzieję na rzecz Sprawiedliwości Klimatycznej), która odbyła się 1 października w Castel Gandolfo. Okazją do jej organizacji była 10. rocznica encykliki Laudato si’ papieża Franciszka, która wyniosła na forum globalne kwestię „troski o nasz wspólny dom”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję