W parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Słupsku od 40 lat posługuje Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu. To jedyne miejsce obecności nazaretanek w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej.
Jubileuszowej Mszy św. przewodniczył bp Zbigniew Zieliński. W homilii wskazał, że w charyzmacie nazaretanek leży zaradzanie ubóstwu – szczególnie ubóstwu duchowemu, co przejawia się w różnych formach pracy z rodzinami. – Choć same rodzin nie zakładają, siostry nazaretanki jako osoby Bogu poświęcone z jeszcze większą miłością podchodzą do rodziny, by służyć dzieciom, małżeństwom i rodzinom, wskazując na wzór, jakim jest Święta Rodzina z Nazaretu – powiedział ksiądz biskup. Proboszcz ks. Tomasz Tomaszewski zaświadcza, że siostry dopełniają pełnego obrazu Kościoła, w którym są różne stany: świeccy, duchowni i osoby konsekrowane.
W domu zgromadzenia w Słupsku mieszkają cztery siostry. Posługują nie tylko w macierzystej parafii św. Maksymiliana, lecz także w parafii św. Faustyny Kowalskiej i w Siemianicach. Głównym ich zadaniem jest prowadzenie katechezy szkolnej i grup duszpasterskich w parafiach oraz przygotowywanie dzieci do I Komunii św. W macierzystej parafii siostry prowadzą wspólnotę Ruchu Światło-Życie i scholę dziecięcą „Maksymilianki”.
Siostra Małgorzata Babiaczyk, od 3 miesięcy przełożona słupskich nazaretanek, wróciła na słupską placówkę po 6 latach pobytu w innych domach w Polsce. Jak zauważa, obecność nazaretanek ma duże znaczenie także poza parafią, m.in. w kilku słupskich szkołach. – Uczniowie obdarzają nas zaufaniem. Już sam habit sprawia, że przekierowują myśli na Pana Boga; habit wskazuje, że jest jakaś inna rzeczywistość, której nie widać – mówi s. Małgorzata o miłych reakcjach dzieci w przestrzeni szkoły.
Siostry służki są pogrążone w żałobie po tragicznej śmierci dwóch swych sióstr. W wypadku drogowym zginęły: pochodząca z Radomia 46-letnia Edyta Figura i 43-letnia Teresa Żbikowska z parafii Blichowo. Obie były przełożonymi wspólnot sióstr służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej i katechetkami.
O modlitwę w intencji zmarłych sióstr Edyty i Teresy prosi s. Mirosława Grunt, matka generalna Zgromadzenia Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej w Mariówce koło Przysuchy. - Obie siostry otrzymały absolucję. Ostatniego namaszczenia udzielił ks. prof. Janusz Bujak, który jechał samochodem. Siostra Edyta była w Płocku skorzystała z sakramentu pojednania. Pociechą w tym bólu jest to, ze odeszły przygotowane. Modlimy się za nasze siostry i prosimy o modlitwę w ich intencji - powiedziała s. Mirosław Grunt na antenie Radia Plus Radom.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
